شمارش معکوس برگزاری انتخابات پیش رو در حالی آغاز شده که 31 روز دیگر با طلوع روز یازدهم اسفندماه، روند انتخابات وارد مرحله آخر (اخذ رأی) خواهد شد؛ مرحلهای که هرعضو از جامعه ایرانی، با انتخاب فرد یا افرادی، مقدمات تشکیل دوازدهمین دور مجلس شورای اسلامی و نیز ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری را فراهم میآورد.
کاندیداتوری مصطفی تاجزاده برای انتخابات ریاستجمهوری 1400 فارغ از اینکه بتواند از سد شورای نگهبان عبور کند یا خیر، قطعا یکی از پرحرفوحدیثترین اخبار انتخاباتی این روزهای کشور است. انتخاباتی که در فاصله کمتر از دو ماه تا برگزاری آن نه اصلاحطلبان و نه اصولگرایان کاندیدای نهایی خود را برای ورود به این رقابت حساس و سرنوشتساز مشخص نکردهاند. اعلام کاندیداتوری تاجزاده بهعنوان یک اصلاحطلب حتی در میان خود اصلاحطلبان واکنشهای متفاوتی بههمراه داشت. برخی در سوی مخالف این تصمیم ایستادند و برخی دیگر تمامقد از او حمایت کردند. از سوی دیگر، جناح اصلاحطلب از مدتها قبل بحث حضور یک کاندیدای زن را مطرح کرده بود و از شورای نگهبان خواسته بود که تکلیف رجل سیاسی را یک بار برای همیشه در قانون مشخص کند. فعالان سیاسی زن معتقدند که تعریف رجل سیاسی باید در قانون تغییر کند و سد راه حضور زنان در عرصههای مختلف سیاسی کشور نباشد. زهرا شجاعی، فعال سیاسی و دبیرکل مجمع زنان اصلاحطلب در گفتوگو با «اصفهان زیبا» از آخرین تحولات جبهه اصلاحات در روزهای اخیر میگوید.
مــرحــوم ســیــدعلــی نـکــوئی در اردیبهشت ۱۳۱۹ در محله بیدآباد مسجدسید اصفهان در یک خانواده مــذهــبــی بــه دنــیــا آمـــدنـــد. ایشان فعالیتهایی در مبارزه با رژیم گذشته و اقدامات سیاسی و فرهنگی داشتند و با تأسیس انتشارات قائم، نقش مهمی در نشر اعلامیههای انقلابی ایفا کردند و از ابتدای سال ۵۸ از وزارت کشور مأمور و بهعنوان اولین فرماندار انقلابی نجفآباد منصوب شدند . حدود سه سال فرمانداری نجفآباد، دو سال مشاور استاندار و رئیس بنیاد امور مهاجران جنگ تحمیلی و سپس مدتی فرماندار اصفهان و پس از آن نیز مسئولیت استانداری باختران (کرمانشاه) ازجمله سوابق اجرایی ایشان است؛ همچنین نزدیک به شش سال در کرمانشاه در دوران جنگ تحمیلی و بعد از آن حضور داشتند.
در پی مرگ سیدعلی نکویی زهرایی، علی باقری رئیس دفتر سیاسی حزب توسعه ملی و عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاحطلبان به بیان ویژگیهای اخلاقی این مرحوم پرداخت. این یادداشت گزیدهای از سخنانی است که باقری ضمن ابراز ناراحتی برای از دست دادن نکویی، بیان کرد.
مرد شریف و فروتن «سید علی نکویی» خاکیان را وداع گفت و به افلاکیان پیوست. خبر گرچه نامنتظَر نبود، اما همچنان جان آدمی را از اندوه و ناگواری میآکند و شرنگی تلخ در کام میریزد و اشک در دیده مینشاند. بزرگمردی از تبار پاکان و نیکان از میان ما رخت بربست که به زیور بسی فضائل انسانی و ملکات اخلاقی آراسته بود و جای خالیاش بهآسانی و ارزانی پر نخواهد شد.
قاب عکسها و یادبودهایی که در گوشه و کنار اتاقش دارد، خبر از این میدهد که او سَر و سِری با باختران آن روزها و کرمانشاه این روزها دارد. اصلاً اینجا همه چیز به رنگ تاریخ است، حتی کتابها و عکسهایی که بر روی طاقچهها ردیف شدهاند و خبر از زندگی پر ماجرای او و حتی نسبت خانوادگیاش با «شهید مهدی زینالدین» میدهند. «سیدعلی نکویی زهرایی» اگرچه در ابتدا خرقه معلمی بر تن میکند اما مدت زمان زیادی نمیگذرد که سر از «خیابان» سیاست در میآورد و کم کم پا در «میدان» انقلاب میگذارد و لباس «دولتیون» و «سیاسیون» را میپوشد. خدمتش هم از «سیاسیترین» شهر اصفهان، یعنی «نجفآباد» آغاز و در بحبوحه جنگ مأمور به خدمت در «ناآرامترین» نقطه غربی کشور یعنی «باختران» میشود.
در ماههای منتهی به سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری بازار تحلیلگران و کارشناسان علم سیاست داغ است. آنهایی که از نحوه حضور جناحهای سیاسی در اولین رویداد قرن جدید و احتمال کاندیداتوری برخی از اشخاص مستقل یا وابسته به هر جناح میگویند. در این فضا اما گمانهزنیهایی هم در خصوص چگونگی حضور مردم در انتخابات خرداد ماه وجود دارد که با کارشناسیهای انجام شده، تلاش به منظور ایجاد فضایی مناسب در راستای جذب مردم به تشکلهای سیاسی پیشنهاد میشود. از طرفی کنشها و تحرکات سیاسی که اکثراً متأثر از انتخابات 1400 است، نشان از افزایش دغدغه بقای نهادهای سیاسی نسبت به دورههای گذشته دارد، به همین خاطر دو جناح در فرصت باقی مانده تا انتخابات در اندیشه احیای خود با استفاده از سازو کارهای جدید هستند.
گفتوگو درباره آینده اصلاحات و جریان اصلاحطلب طی روزهای گذشته و در میان برخی از نیروهای سیاسی شکل گرفته است. به نظر میرسد ارائه سخنهای امروز ریشه در بحث و جدلی دارد که قبل از انتخابات مجلس یازدهم پیرامون مشارکت فعال در عرصه اجتماعی آغاز شد؛ جدلی که یک سوی آن حزب کارگزاران و سمت دیگر شمار چشمگیری از احزاب اصلاحطلب ایستاده بودند. فـرجام آن همه بیانیه از سوی احزاب مختلف اصلاحطلب خطاب به همدیگر و تکه پراندن در عرصه عمومی از سوی نشریات برای برخی احزاب به کسب هیچ کرسی در مجلس شورای اسلامی ختم نشد؛ گویا نرسیدن به قدرت زمینهای شده تا برخی از نیروهایی که تا ماههای گذشته همچنان چشم به حضور در حلقه قدرت دوخته بودند، از اسب سرکش نخوت پیاده شوند و درباره آینده و ماههای پیشرو با دیگری سخن بگویند.