ماه رمضان شد می و میخانه برافتاد / عیش و طرب و باده به وقت سحر افتاد
گفتن و نوشتن فایدهای ندارد؛ باید زندگیاش کنی. مثل یک هممحلهای نگاه کنی، قدم بزنی، گپ بزنی، بخندی و غمگین شوی.