سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در تعریف تاریخ شفاهی گفته است: «تاریخ شفاهی یکی از شیوههای پژوهش در تاریخ است که به شرح و شناسایی وقایع، رویدادها و حوادث تاریخی براساس دیدگاهها، شنیدهها و عملکرد شاهدان، ناظران و فعالان آن ماجراها میپردازد.»
سال ۱۴۰۱ با برگزاری نمایشگاه کتاب تهران شروعی نویدبخش برای نشر پس از دو سال دست و پنجه نرم کردن با شرایط کرونا داشت، اما در ادامه تعطیلی کتابفروشیها و روند رو به رشد کتابسازیها اجازه نداد این شروع ادامه دار باشد.