نزدیک به دو ماه از قرار گرفتن اصفهان در وضعیت قرمز گذشته و این استان هنوز نتوانسته از شرایط حادِ کرونایی خلاصی یابد. اگرچه چندی پیش، طاهره چنگیز که ریاست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان را بر عهده دارد، در نشست مجازی خود با خبرنگاران، میزان مرگومیر ناشی از ابتلا به بیماری کووید19 در استان اصفهان را پایینتر از میانگین کشوری خواند؛ اما حالا و با گذشت تنها چند هفته از اظهارنظرهای این مسئول، نام این استان به عنوان رکورددار کرونا در کشور سرخط رسانهها شد و در خروجی خبرگزاریها قرار گرفت. آماری که نشان میدهد، مرگ کرونایی در کمین اصفهان نشسته؛ چرا که صحبتهای اخیر بهروز کلیدری، معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی و عضو ستاد مقابله با کرونا از افزایش سه برابری آمار مرگومیر ناشی از ابتلا به بیماری کووید19 در اصفهان حکایت دارد؛
در شرایط کنونی و با شیوع کرونا، تغییرات زیادی در سبک زندگی شهروندان به وجود آمد. این تغییرات همه اقشار جامعه را در بر میگیرد و زنان در ایفای نقشهای خود تغییرات زیادی را تجربه میکنند. ازآنجاکه در باور عموم مردم، انجام امور خانه برعهده زنان است، این امر بهقدری بدیهی تلقی شده که زنان نیز این نقش را پذیرفته و در همه شرایط مبادرت به انجام این امور بهعنوان وظیفه کردهاند.
شیوع ویروس کرونا، پررونقترین فصل سال برای بیشتر مشاغل را به بدترین روزها تبدیل کرده است. شیوع این ویروس توانسته باغتالارها و آژانسهای گردشگری را به تعطیلی بکشاند. تنها مراجعهکننده دائمی این روزها به این مراکز، کروناست. مراکز آموزشی، فرهنگی، سرگرمی و چایخانهها نیز با افت درآمد فراوانی نسبت به تابستان 98 مواجه شدهاند؛ زیرا اصفهانیها ماندن در خانه را به وقت گذراندن در این مراکز ترجیح میدهند.
با آغاز به کار مشاغل مختلف بعد از مدتها تعطیلی به دلیل شیوع کرونا، چایخانهها هم مثل باقی محیطهای جمعی از توی لاکشان درآمدند و دوباره صدای قلقل قلیانها بلند شد. مکانهایی معاشرتی با میزان مشتری بالا که معمولا فضاهایی سربسته دارند و تهویههای نامناسب و پر از دود و خوش مکانی برای رشد و تبادل این ویروس منحوس!
بوی نان پنیر و خیار لهشده کف کیف، صدای جیغ بچهها موقع خوردن زنگ آخر، استرس و دلشوره موقع تقلب گرفتن در امتحان، هیجان برای خوردن ناهارهای دورهمی در حیاط مدرسه، قهر و آشتیهای دوستانه، دعوا بر سر رشتههای انسانی و تجربی و ریاضی، ذوق برای خرید کیف و کفش قبل از آمدن مهرماه، دید زدن معلمان در دفتر مدرسه، خنده و شادی و بازی و حرفهای درگوشی، همه و همه این تجربهها دارد تبدیل به خاطره میشود.