بایگانی برچسب تسخیر
NONE
15:47 - 14 آبان 1399
NONE
09:22 - 12 آبان 1399

طبل توخالی «آرگو»

حالا که طبلش از صدا و آبش از آسیاب افتاده، وقتی به فیلم آرگو فکر می‌کنیم، چنانچه فیلم یادمان بیاید، احتمالا با خودمان می‌گوییم که «اصلا این چی بود؟» معنی مضمر در این «اصلا این چی بود؟» این است که چرا فیلمی راجع به این موضوع را اینطوری ساختند؟ چی داشت اصلا؟ چرا اسکار به آن دادند آن هم توسط میشل اوباما؟ و چنانچه کمی هم شیطان باشیم چیزی مثل این را هم از پس ذهن می‌گذرانیم: «فیلم واقعا فرصت سوزی کرد!» واقعیت آن است که فیلم آرگو برای اکثر مخاطبان ایرانی ناامیدکننده بود. نه پته‌ای بر آب می‌داد (که پیش از این بر آب روان نرفته باشد) که این طرف آن پته خیس را بر دارد و بر سر آن طرفی بزند و نه تحریف و توهین مبرهنی داشت که بیرق «وا فلانا» و «وا بهامانا» بالا برود و نه اصلا جزئیات زیادی از ایران در آن بود. کمی بعد هم کارگردانش در یک شوی تلویزیونی در مقابل یک روشنفکر و فیلسوف ملحد ضد دین، دفاع جانانه‌ای و پر شوری از مسلمین کرد و مجال حمله و طعن و تعنت را به خود تنگ‌تر.

NONE
09:07 - 12 آبان 1399

نسل من از مبارزه دیپلماتیک با آمریکا خسته شده بود

اقدام دانشجویی تسخیر سفارت آمریکا در 13 آبان 58 تحولی عظیم برای کشور ایران، ملت ایران، دانشجویان پیرو خط امام و انقلاب پدید آورد که هنوز بحث آن میان محافل سیاسی و حتی جمع‌های عامیانه غیرسیاسی داغ است و برداشت‌های بسیار متفاوتی از آن وجود دارد. محمد ابراهیم اصغرزاده آن زمان دانشجویی انقلابی بود و مدتی نیز به علت فعالیت‌هایش در زندان کمیته مشترک به سر برده بود و اقدام سیاسی‌انقلابی برای او و همفکرانش یک دغدغه اساسی به حساب می‌آمد. تسخیرسفارت آن چنان عظیم بود که دانشجویان را از یک انقلابی ساده به قهرمان توده‌ها و حرکتشان به انقلابی دیگر تبدیل شد. در گفت‌وشنودهای دانشجویان در سال‌های بعد از تسخیر سفارت این نکته روشن است که هیچ‌کدام تصوری از طولانی‌شدن تسخیر به مدت 444 روز نداشتند و این اقدام از بطن یک نگرانی تاریخی برخاسته بود.

NONE
09:01 - 12 آبان 1399

روایت یک رویارویی

۱۳ آبان ماه در تاریخ معاصر ایران از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا با سه رویداد سیاسی بسیار تاثیرگذار پیوند خورده؛ سه رویدادی که دارای وجه مشترکی بودند و آن اعتراض به نفوذ قدرت خارجی در ایران و لزوم استقلال حاکمیت بود.پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ که آمریکا در وقوع آن سهم و نقش اصلی را بازی می‌کرد، به مرور حضور و تأثیرگذاری دولت آمریکا در سیاست‌ها و تصمیم گیری‌های کشور پررنگ‌تر و نمایان‌تر می‌شد، تا آنجا که پهلوی دوم گمان می‌کرد بدون پشتوانه و حمایت دولت‌های آمریکا و انگلیس هیچ امکانی برای بقا ندارد.