کرونا فقط جسم را نشانه نمیگیرد، بلکه با روح و روان افراد هم بازی میکند؛ بهویژه حالا که نشان داده پس از دو سال نهتنها قصد کوتاه آمدن ندارد که هر روز چهره جدیدی نیز از خود به نمایش میگذارد تا انواع و اقسام اختلالهای روانی همچون اضطراب، استرس، افسردگی، انزوا و… را برای جـامـعـه بـه یـادگــار بـگــــذارد؛ اختلالهایی که شاید کودکان را نیز مورد هدف قرار دهد و راه گریزی برای ابتلا به آن وجود نداشته باشد؛ بهویژه اکنون که گفته میشود کرونا اومیکرون بر خلاف سویههای قبلی خود کودکان را بیشتر مبتلا میکند و حدود 20درصد از مبتلایان هم از این قــشــر هستـنـد. اما چگـونــه میتوان استرس و ترس از ابتلا در کودکان را کاهش داد؟ نحوه مواجهه خانوادهها با این مسئله باید چگونه باشد؟ محمدباقر کجباف، روانپزشک، در گـفــتوگــو با «اصفهانزیبا» به این پرسشها پاسخ میدهد.
از وقتی چشم به دنیا باز میکنیم اتفاقاتی پیرامونمان رخ میدهد و شرایطی برایمان بهوجود میآید که باعث میشود بهصورت ناخودآگاه ذهنمان بین ما و زندگی دیگری خط پررنگی بکشد. «همکلاسیام درسش خوب نیست، پس ما باهم فرق داریم.»، «همسایهمان از ما پولدارتر است، پس دخترش با من بازی نمیکند.»، «پسری که در باشگاه است، کمشنواست، پس نمیتوانیم باهم دوست شویم.» این خطهای پررنگ باعث مرز و جدایی بین ما و دیگران میشود. مرزهایی که ما را از دوستی و همدلی با دیگری محروم میکند و باعث میشود خودمان یا طرف مقابلمان را در یک بُعد زندگی ناتوان ببینیم؛ اما کتاب «جهان مال من است» قضیه را برعکس کرده است.
به نظر شما علل اعتماد به نفس پایین در کودکان چیست؟ و چگونه میتوان این صفت ارزشمند را در آنها تقویت کرد؟ پاسخ اینگونه سوالات را میتوانید در صحبتهای سمانه حسینی، کارشناس ارشد مشاوره بیابید.
کرونا همه معادلهها را به هم زده است؛ ویروس مرموزی که همچنان جولان میدهد و هر روز تراژدی جدیدی را به یادگار میگذارد. این ویروس مهلک دنیای کودکان را هم تغییر داده و ذهن کودکانهشان را پر از اما و اگر کرده است؛ کودکانی که روزانه در معرض رسانههای متعددی قرار میگیرند و انبوه خبرهای بد مثل مرگ و ابتلای هم سن و سالهای خود به کرونا را دریافت میکنند. همین هم شده که روح و روان آنها تحت تاثیر اخبار منفی قرار گیرد و آنها را مضطرب و نگران کند. اما راه حل اساسی برای کاهش اضطراب کودکان و دور کردن آنها از اخبار منفی چیست؟
از سال ۲۰۰۸، دوم آوریل (۱3 فروردین ۱۳۸۷)، «روز جهانی آگاهیسازی دربارهی اوتیسم» نامگذاری شده است. در چنین روزی کشورهای عضو سازمان ملل متحد تشویق میشوند که به افزایش آگاهی جهانی از اختلال اوتیسم بپردازند. سازمان ملل با فراخواندن کشورهای عضو و سازمانهای غیردولتی، سازمانها و انجمنهای اوتیسم سراسر جهان را گردهم میآورد تا به موضوعهایی مانند پژوهش، تشخیص، درمان و پذیرش افراد دچار این اختلال کمک کنند. هر سال برای این روز پیامی برگزیده میشود. مثلا در سال ۲۰۲۰، به موضوعهای نگرانکنندهای توجه نشان دادند که در پیوند با دورهی بزرگسالی کودکان اتیستیک است؛ موضوعهایی همچون اهمیّت مشارکت در فعالیّتهای گروهی جوانان، تصمیمسازی در جامعه، دسترسی به آموزش عالی و پیشهی مناسب پس از دوره تحصیلی دبیرستان و استتقلال در زندگی.