معرفی انیمیشنی که به ما الهام میبخشد و انگیزه میدهد
چندروزی است که هفتادوششمین دوره جشنواره فیلم کن، کار خود را آغاز کرده است. این رویداد پرزرقوبرق هنری، جایگاه برجستهای در عرصه سینمای بینالمللی دارد. سالبه سال، فیلمسازان، سلبریتیها و سینماگران در ریویرای فرانسه گرد هم میآیند تا هنر فیلمسازی را بزرگ بدارند.
فیلم سینمایی «ملاقات خصوصی» به کارگردانی امید شمس و تهیه کنندگی امیر بنان در چهلمین دوره جشنواره بین المللی فیلم فجر به نمایش درآمد و توانست همان ابتدا نظرهای مثبت و منفی بسیاری را به خود جلب کند.
سیزدهمین جشنواره فیلم کوتاه 100 به فهرست برنامههای فرهنگی سینمایی کشور بازگشت. این جشنواره برای بسیاری از فیلمسازان، جشنواره مهمی است و دریچهای برای ورود حرفهای به حوزه تولید است؛ چون تهیهکننده مجبور است تمام محتوا و روایت و قصه و هنرش را در 100 ثانیه نمایش دهد.
این فیلم برای من نکتهای که بخواهم برایش چیزی بنویسم نداشت. ولی گفتم شاید بد نباشد به بهانه این فیلم به مسائلی فکر کنیم که مبتلابه سینماست و ماحصلش میشود چنین فیلمی. در یک جمله، این فیلم جامانده از زمانه و خواست مردم بود.
عطرآلود از آن دسته فیلمهایی است که در عین ایدئالبودن برای بعضی مخاطبان، برای برخی دیگر اصلا قابل قبول نیست.
فیلم سینمایی «یادگار جنوب» ساخته مشترک حسین دوماری و پدرام پورامیری است که به عنوان یکی از آثار مهم جشنواره بوده. این فیلم یک داستان عاشقانه اما پرالتهاب را روایت میکند و در این نوع روایت بسیار موفق بوده است.
فیلم سینمایی «هوک» کاری از حسین ریگی به نویسندگی مهدی تراببیگی است. «هوک» ماجرای پسربچهای بلوچ که در آرزوی قهرمانی بوکس وارد این رشته میشود.
فیلم های پاور به کارگردانی هادی محمدپور. در این فیلم همه چیز دست در دست هم داده است تا اثر به سرمنزل مخاطبپسندبودن پیش نرود.
«سرهنگ ثریا» اولین فیلم بلند سینمایی به نویسندگی و کارگردانی لیلی عاج، تنها بانوی کارگردان در چهلویکمین جشنواره فیلم فجر است.
«آنها مرا دوست داشتند» فیلمی است که ادعای طرح موضوعی انسانی را دارد. ولی خود ضدانسانیترین فیلم جشنواره تا این مقطع بود. فیلمی حقیقتا پوچ با ادعای انساندوستی که فقط نشانگر فلاکت بود و تعفن.
فیلم «عطرآلود» از آن دست فیلمهایی است که آدم با دیدنش احساس میکند یک شکست بزرگ خورده است، حتی اگر نه از عوامل فیلم بوده باشد، نه ربطی به آن داشته باشد! نه اینکه وقتش تلف شده باشد، امیدش تلف شده.