«حفاظت از شأن و شخصیت تاریخی اصفهان را اصل قرار دادهایم و با کشف 700 نقطه و نشانهگذاری شماری از مهمترین نقاط تاریخی شهر، بهزودی تصویری از کالبد و شخصیت شهر تاریخی اصفهان را به نمایش میگذاریم»
نخستین اجلاس تجارب بازآفرینی شهری منطقه 2 کشور به ابتکار سازمان نوسازی و بهسازی شهر اصفهان برگزار و طی آن از 15 سند بازآفرینی محلههای شهر رونمایی شد.
در کنار مسجد شیخ لطفالله و دیوارهای نمکشیده آن، کوچهای باریک است که بهزحمت یک ماشین میتواند پارک کند. خانههای کاهگلی و گاهی مخروبه در اطراف مسجد نشان از قدمت و البته خالی شدن محله از سکنه میدهد؛ بافتی تاریخی که بهمرورزمان نهتنها احیا نشده، بلکه به فراموشی سپرده شده است.
در خبرها خواندم که کارشناس مطالعات برنامهریزی شهری معاونت شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان اعلام کرده است: «در حدود ۱۵ سال گذشته (از سال ۸۶ تا ۱۴۰۰) مجموعا ۱۶هزار و ۸۰۰ پروانه ساختوساز در محدوده بافت فرسوده این کلانشهر صادرشده که نشان میدهد هرسال کمتر از یک درصد از بافت فرسوده این دیار نوسازی شده است و با توجه به این فرایند باید چیزی بیش از ۱۰۰ سال برای نوسازی بافت فرسوده مصوب در شهر اصفهان در نظر گرفت!»
«گذر گردشگری حاجآقا نورالله نجفی» طی دو سال اخیر و پس از مصوبه شورای عالی معماری و شهرسازی، با یک طرح جدید بهصورت گذری انسانمدار اجرا شد که در آن «حفاظت از بافت تاریخی» را بهعنوان اصل اساسی در نظر گرفتیم؛ چراکه خوشبختانه هرچه جلوتر میرویم، مدیران و جامعه درک بهتری درخصوص مختصات، جایگاه و اهمیت «شهر تاریخی» پیدا میکنند.
یکی دیگر از نشستهای تخصصی بازآفرینی پایدار به همت دبیرخانه انتقال تجربیات بازآفرینی منطقه 2 کشور با عنوان «بازآفرینی شهری با رویکرد اجتماعات محلی» به روایت دکتر جمیله توکلینیا، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی بهصورت برخط برگزار شد.
«روشهای تأمین مسکن، موانع پیش رو و ارائه راهکار در بافتهای فرسوده» عنوان هشتمین نشست از سلسله نشستهای بازآفرینی شهری بود که به ابتکار «دبیرخانه انتقال تجربیات بازآفرینی منطقه 2 کشور» برگزار شد.
احیای بافت فرسوده شهری یا بازآفرینی حرکتی مفید بوده که همگان بر اجرای آن تأکید داشتهاند و سالیانه قوانین زیادی برای آن تصویب میشود.
یک شهر پایدار به طریقی سازمان داده شده است که تمامی شهروندان آن ضمن رفع احتیاجات خود و بهبود بخشیدن به شرایط زیست خویش هیچ آسیبی به طبیعت وارد نیاورده و شرایط زیستی سایر انسانها چه در زمان حال و چه در آینده به خطر نیندازد. (ژیراده،1383)
توسعه شهرها و پیامدهای ناشی از آن مثل حاشیهنشینی و زیست غیررسمی، فقر، تشدید اختلاف طبقاتی و راهکارهای بلندمدت و کوتاهمدتی که برای این مسائل ارائه میشود، مسئله تازهای در محافل آکادمیک، نهادهای اجرایی و فضای رسانه نیست. اگر بخواهیم ریشه آن را واکاوی کنیم، احتمالا باید به پیشینهاش بازگردیم. حتی شاید لازم باشد ماجرا را تا عصر انقلاب صنعتی و تغییر ساختارهای اقتصادی و اجتماعی در جوامع عقب ببریم. این رشته سر دراز دارد و وابسته به شناخت و تحلیل دقیق و درست تمام زمینههای دخیل در آن است که در ظرف نوشتارِ پیشرو نمیگنجد. اینجا هدف آن است حالا که به سراغ محله قائمیه رفتهایم، نگاهی گذرا به فعالیتهایی که چند ماهی است توسط دفتر «نهاد توسعه محلی» یا «افق نو» در این محله انجام شده است، بیندازیم.
کارگاه رقابتی «فضایی برای ماندن» به همت شهرداری اصفهان و با همکاری دفتر باز آفرینی نو، سازمان نوسازی و بهسازی، موزه خلاقیت و معماری و سازمان زیباسازی با محور اصلی گرافیک محیطی در یک فضای تعاملی و رقابتی با حضور هنرمندان رشته معماری، شهرسازی، گرافیک و طراحی صنعتی و به منظور رفع برخی از مشکلات منظر شهری در خانه صفوی و اختتامیه این رویداد در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی برگزار و به نفرات برتر به ترتیب 5،3 و یکمیلیون تومان هدیه و گواهینامه حضور داده شد. معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان در اختتامیه کارگاه رقابتی طراحی فضایی برای ماندن اظهار کرد: این کارگاه توسط مهندسان مشاور به عنوان تسهیلگران بافت فرسوده در منطقه 13 و بخش قائمیه برگزار شد.