مدتی قبل وقتی بر آن شدم که از مرحوم استاد عیسی بهادری و نقش او در احیای هنرهای سنتی بنویسم، به فردی رسیدم که سالهاست در احیای نام عیسیخان و روستای موطن او، آقچه کهریز، تلاش بسیاری کرده است. «علیاکبر آقچه کهریزی» زاده 1353 در روستای آقچه کهریز است و از دوره نوجوانی با شنیدن و دیدن هنرمندیهای استاد عیسی بهادری، به فرهنگ و هنر علاقهمند شده و با خواست استاد فرشچیان به جمعآوری و حفظ آثار استاد بهادری و مرمت و احیای نقاشخانه ایل بزچلو اقدام کرده است.
مــجموعــهتصاویــری از منتــخــب آثــار نگارگری ایرانی متعلق به گنجینههای موزه ملی ملک، موزه هنرهای معاصر اصفهان، موزه رضا عباسی و کاخموزه چهلستون عصر جمعه (12 آذرماه 1400) در موزه هنرهای کلکسیونی شانگهای افتتاح شد. هنر نگارگری ایرانی در فهرست میراث ناملموس بشر به ثبت رسیده و این نمایشگاه روایت متفاوتی از میراث نگارگری ایرانی در دورههای مختلف تاریخی را به هنردوستان ارائه میدهد.
عمده گلیمهای استان اصفهان در سمیرم و نائین بافته میشود. برای همین پای درد دل بافندههای این دو شهرستان نشستیم و بعد به سراغ نــورالله عــبــدالهــی، ســرپرست معاونت صنایعدستی و هنرهای سنتی استان و دو تن از کارشناسان اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی رفتیم و درباره مــشــکلات واســطــهگــری و بــازاریــابــی و انگیزههای نسل جوان برای بافتن از آنها پرسیدیم. بافندهها عمدتا ناامید بودند و از شوق خاموششده جوانان میگفتند؛ اما کارشناسان امیدوار بودند و شرکتهای تعاونی را تحولی نو در این زمینه میدانستند و برنامهریزی برای استفاده از ظرفیتهای فضای مجازی را راهی برای حل بسیاری از مشکلات عنوان میکردند.
کتاب «هنر، معاصر، اصفهان (درآمدی بر هنر معاصر در اصفهان)» است که به کوشش «علیرضا ارواحی»، «رسول کمالی» و «مرتضا بصراوی» تألیف شده و درآمدی برای یافتن ردپای هنر معاصر در اصفهان و نسبت آن با نوجویی در هنر این شهر و همچنین شناخت مفهوم هویت در بستر هنر است و در عین حال، به مؤلفههای هنر معاصر در اصفهان و هویت هنر جدید در اصفهان و تشابه و تفاوت موجود میان آثار هنر امروز با غرب نیز میپردازد.این کتاب از سوی موزه هنرهای معاصر اصفهان و توسط انتشارات سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان منتشر شده و با درآمدی که توسط «علیرضا ارواحی»، «رسول کمالی» و «مرتضا بصراوی» نگارش شده در دو بخش تنظیم شده است.
منبت شهرستان گلپایگان هنری بینظیر است و بهزودی این شهر بهعنوان شهر ملی منبت ایران به ثبت خواهد رسید، اما هنوز برنامهریزی و گامهای استواری برای شناسایی این رشته بهعنوان یک هنر صادراتی انجامنشده است و این هنری که در خون مردمان گلپایگان جریان دارد نتوانسته درآمد پایداری را برای هنرمندانش ایجاد کند. در گفتوگو با رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان گلپایگان، سعی کردیم درباره تلاشهای این شهرستان برای معرفی منبت ویژهاش در سطح ملی و بینالمللی جویا شدیم و در ادامه روایتهایی درباره چگونگی خلق آثار منبت را نقل کردهایم تا بهاینترتیب پنجرهای برای آشنایی مخاطبان با این هنر سنتی ویژه بگشاییم.