در کنار بستر خشک زایندهرود که میایستی، کتاب تاریخ یک بار برایت بهطور کامل مرور میشود. در شرق خورشید هزاران ساله تاریخ اصفهان از پل شهرستان طلوع میکند و در تشت زعفرانیرنگ مغرب در پل مارنان غروب میکند. اینجا زایندهرود، تاریخ اصفهان را در فراز و نشیب روایت میکند. هرچند با لبانی خشک و تنی زخمی اما این رودخانه صدای گویای تاریخ یک ملت است.
یکی از روزنامههای محلی اصفهان در خبری به تاریخ بیستم جمادیالاخر 1301 ه. ق آورده است: «در روز پنجشنبه بیستِ شهرِ (ماه) جمادیالاخر که جمعیت زیادی از رجال و نساء به تماشای سیلاب در بالای پلهای رودخانه ازدحام نموده بودند، یک زنی که طفل شیرخوارهای در بغل داشته، در یکی از غرفات بالای پلها رفته و نشسته، طفل خود را در دامن خود گذاشته، در حین آنکه سرگرم تماشا بوده از محـافظت طفل غفلت میکند.
تفاقی هولناک زیر پوست اصفهان، در حوزه تمدنی زایندهرود، رخ داده و در حال پیشروی است؛ پدیدهای به نام فرونشست زمین که ناشی از خشکی زایندهرود و قطع و وصل شدن جریان این رودخانه مهم فلات مرکزی ایران است. اتفاق پیشروندهای که جان میراث فرهنگی تاریخی و طبیعی ملموس و ناملموس قلب فلات مرکزی ایران را تهدید میکند و حالا در یک گفتوگوی مجازی اینستاگرامی به ابتکار صفحه رسمی اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان، کارشناسان به گفتوگو درباره بیماری و درمان پــرداخــتهانــد. شــرح مــفــصــل و کــامــل صحبتهای لیلا ذاکر عاملی، مجید تابش، نیما ولیبیگ و علی محمد فصیحی را در ادامه بخوانید.
اصفهان شهر پلهای تاریخی است. عبور رودخانه زایندهرود از قلب شهر و از سوی غربی به شرقی آن، باعث شده تا در دورههای مختلف تاریخی حکومتها به ساخت پلهایی روی بیاورند که دو سوی رودخانه را بهم متصل میکنند. اینکه هر کدام از پلهای تاریخی اصفهان در چه دوره تاریخی و توسط چه کسانی ساخته شدهاند در جای خود قابل تحلیل و بررسی است. ضمن اینکه شنیدنیهای بسیاری هم درباره سابقه تاریخی، ارزش معماری و هنری و فلسفه ساخت هر کدام از این پلها وجود دارد.