اندیشه احیای خیابان پیاده در دوره صفوی، در خیابان چهارباغ اصفهان با الهام از مسیر پیاده باغ ایرانی متبلور شد. شهر دوره مدرن در ایران شاهد خیابانهای ممتد و مستقیمی شد که درختکاری شده و در حاشیه آنها، محلی برای پرسهزدن ایجاد شده بود.
اخیراً بعضی از خیابانهای شهر که قبلاً حجم ترافیک سنگینی را به خود میدیدند، به سمت پیادهرو شدن رفته و عرصه را برای رفت و آمد خودروها تنگ کردهاند. مثلاً اگر این روزها به خیابان نظر میانی سری بزنید، میبینید که دو سوی این خیابان پیادهروهایی با عرض نسبتاً زیاد ساخته شده و مسیر یک طرفه عبور ماشینها، نسبت به گذشته باریکتر شده است.
با گستردهترشدن شهرها، بزرگراهها جای پیادهروها را گرفته و موانعی جدی برای راهرفتن امن ایجاد کردهاند. پیادهروهایی با موزاییکهای شکسته، عرض کم و وسایل نقلیهای که به شکل غیرمجاز در آنها پارک کردهاند، نشان میدهد که راهرفتن توسط دیگر اشکال حملونقل، که برای افراد و شهر سلامت کمتری را به دنبال دارد، بهآرامی در حال فراموشی است. افزایش کیفیت پیادهروهای شهری نهتنها عابران پیاده بیشتری را جذب میکند، بلکه به ایجاد فضاهای مطلوب عمومی، یعنی جایی که افراد بخواهند وقتشان را آنجا بگذرانند، نیز کمک میکند.