آهوها را مثل بچه‌هایم دوست دارم

درودیوارهای خانه سیاه‌پوش است و بنرهای عرض تسلیت، سرتاسر دیوارها را پوشانده. حجله مرگ جلوی در خانه ایستاده و نشانی است از خانه‌ای که صاحبانش، چند روزی است به عزا نشسته‌اند و صدای گریه و زاری زن‌هایش از آن‌طرف در به گوش می‌رسد. صوتِ «اذا الشمْسُ کوّرَت» «عبدالباسط» بلند است و سکوت ظهر تابستانی روستای «جهادآباد» شاهین‌شهر را سنگین کرده است. هفت روز از مرگ محیط‌بان «رضاقلی خسروی» گذشته. خانه، اما هنوز در رفت‌وآمد و شلوغ است. همه برای عرض تسلیت آمده‌اند؛ همه به‌جز: «شکارچی ضارب و خانواده‌اش که در همین روستا زندگی می‌کنند.»