محمدرضا حبیبی، رئیس کل دادگستری استان اصفهان در نشست خبری که روز گذشته به مناسبت هفته قوه قضاییه برگزار شد، حاضر و در جمع خبرنگاران به ایراد سخن پرداخت. او با اشاره به اینکه حضور حماسی مردم پای صندوقهای رأی، مسئولیت مسئولان را افزایش داد، گفت: مردم منتظر تحول بزرگی در ساختار اجرایی کشور هستند و امیدواریم موفقیتهای رئیس جمهور آینده همچون موفقیت او در قوه قضائیه را شاهد باشیم. باید در قوای حاکم یکصدایی باشد؛ زیرا چنانچه همه قوا یکسان نباشند، مشکلاتی به ویژه در عرصه بینالمللی ایجاد خواهد شد. با انتخاب حجت الاسلام رئیسی به عنوان رئیس جمهور به شکوفایی اقتصادی در کشور و تحقق شعار سال امیدوار هستیم.
کفگیر منابع آبی به تهدیگ خورده و کشور را در محاصره خشکسالی قرار داده است. افت بارش در سال آبی جاری و کاهش چشمگیر خروجی سدها نوید روزهای سخت و پرتنش در حوزه آب را میدهد. بر اساس آماری که بهتازگی شرکت مدیریت منابع آب ایران منتشر و رسانهها آن را بازنشر کردهاند، میزان بارشها در سال آبی 1400-1399 نسبت به مدتزمان مشابه سال گذشته با افت 54درصدی روبهرو شده است؛ همچنین میزان خروجی آب سدهای کشور در اسفندماه گذشته به 1948 میلیون مترمکعب رسیده است که این رقم نیز خبر از کاهش 52درصدی نسبت به مدتزمان مشابه در سال گذشته دارد. این وضعیت در اصفهان نیز صادق است.
همیشه در نشستهای خصوصی با مدیران و معاونان و همکارانم روی این نکته تأکید دارم که کار ما گله و شکایت نیست، ما حق نداریم مرثیه بخوانیم، ما حق نداریم ناامید بشویم و این ناامیدی را به جامعه، بهویژه علاقهمندان به محیطزیست، توزیع و تکثیر کنیم. وظیفه ما سخت کار کردن و تلاش برای یافتن راهکار است. نقدکردن و مطالبهگری را به اهل رسانه باید بسپاریم؛ اما حالوروز تالاب بینالمللی گاوخونی به شکلی است که ما هم گاهی کنار منتقدان قرار میگیریم.
جایی در خم رودخانه که رمل و آسمان و آبِ وامانده از رفتن و بوی لجن مشام و دیده را مشغول میکرد و دیگر خبری از شکوه طبیعی و تاریخی گاوخونی در کتابهای تاریخ و جغرافیا و ادبیات و عکسها و فیلمهای مستند وجود نداشت، همهچیز تبخیر شده و به آسمان ورزنه رفته بود! شنیدن آخرین نفسهای مرداب بسیار ناراحتکننده بود، اما نشان میداد که در روزگاری نهچندان دور، طبیعت گاوخونی چه عظمت و شکوهی داشته است: روزی قشلاقگاه شازدههای قجری بوده و روز دیگر واحه آمریکاییها و طی قرنها نانوآب اهل این سرزمین کویری را تأمین میکرده است. در یک دهه گذشته، هر بار برای بهانههایی کوچک به شهرهای در مسیر رودخانه و مردابش سرزده، ورزنه و کویر و آنچه را پیرامون آن میشناختم تماشا کرده و به چشم میدیدم که چگونه رود کف به لب آورده و لهله میزند.
شهر در قرق کرونا و کشاورزان در جستوجوی آب! بهار کرونایی برای کشاورزان اصـفـهـانی، امسال هـم خوشیمن نیست. خشکسالیهای پیدرپی و بحران آب و نباریدن نزولات آسمانی، عرصه را دوباره برای آنها تنگ کرده است. ایـــن اولیـــنبـــار نیست که کشاورزان اصفهانی با تجمع در حاشیه و مسیر رودخانه زایندهرود، حقابه خود را درخواست میکنند و از متولیان آب میخواهند که فکری به حال زمینها و باغهای خشک و بیآبوعلف آنها که سالهاست به حال خود رهاشدهاند بکنند؛ نزدیک به 450 هزار کشاورزی که حیات آنها وابسته به کشاورزی است و از این طریق امرارمعاش میکنند.