بنده با اینکه عضو حزب جمهوری اسلامی نبودم، اما در جلسات تبیین مواضع اعتقادی شرکت میکردم و حفظ و بهره معنوی میبردم.
در بازخوانی اندیشه سیاسی مرحوم پرورش باید به یک نکته اساسی توجه کرد و آن هم اینکه به تعبیر رهبر انقلاب ایشان یار صدیق انقلاب بود.
برای نسل من، جزو آرزوهای سیاسی که تحقق پیدا نکرد، این بود که حیات سیاسی مرحوم آقای پرورش را از نزدیک درک کنم؛ اما این اتفاق به دلایل مختلف نیفتاد و در دهه هشتاد که فضای سیاسی شهر و کشور میتوانست از شخصیت ایشان بهرهمند باشد، عملا کمبهره ماندیم و ناجوانمردیهای سیاسی درونگفتمانی باعث شد مرحوم پرورش کمرنگ شود …
از اوایل دیماه 1392 که بگذریم، یک نام در اصفهانِ پس از انقلاب جاودانه شده است. نام شخصی که تقریبا با همه حوادث انقلاب در کشور ما همراه بوده؛ اما از دیماه آن سال به بعد، دیگر فقط اسم اوست که در اصفهان باقی مانده است. انگار که از دیماه 1392، پرورش گم شده است.
ارتباط من با مرحوم پرورش به قبل از انقلاب برمیگردد. پدر و عموی ما هم معلم بودند و از این طریق مرحوم پرورش را بهعنوان یک معلم میشناختیم. از اول انقلاب که مبارزات جدی شد و مرحوم پرورش زندان رفتند و بهعنوان فرد تراز اول اصفهان در مبارزات و بعد خبرگان قانون اساسی و… شرکت داشتند، با ایشان مرتبط بودم.
احمد زمانی: در دهه 40 مراجع تقلید، اجازه همکاری و حتی مصرف وجوهات در مسیر انجمن میدادند و امثال مرحوم پرورش نیز در این زمان، با انجمن همکاری داشتند.
در آستانه یازدهمین سالگرد مرحوم پرورش هستیم. با استاد پرورش، نسلهای زیادی مرتبط بودند و از محضرشان بهره میبردند.
فرشاد توسلی / یازده سال از درگذشت استاد پرورش میگذرد. با اینکه توفیق دیدار ایشان را نداشتهام؛ اما احساس غربتی با ایشان ندارم. احساسم این است که مرحوم پرورش، ریشه هر انسانی است که در شهر اصفهان فعالیت فرهنگی میکند …