
فیلم «مرجان» آخرین ساختۀ کارگردانِ اصفهانی، میلاد بنیطباست که به تازگی در سینماها به نمایش در آمده است. این فیلم دربارۀ دختری به نام مرجان است که در یک خانوادۀ مردسالار زندگی میکند و از حق انتخاب و تصمیمگیری برای زندگی شخصی خود، مثلاً انتخاب همسر، محروم است.

شاید در ابتدای ظهور سینما، انسان در برابرِ خود چیزی بیش از یک صنعتِ پیچیدۀ تفننی و ماجراجویانه که عمدتا جنبۀ فراغت و سرگرمی داشت، مشاهده نمیکرد؛ اما در زمانِ کوتاهی سینما به ابزاری بدل شد که شاید مهمترین راهِ نرم و غیرمستقیم برای حاکمسازیِ هژمونی فرهنگی، سیاسی و اجتماعی را پیشِ روی قدرتها قرار داد.

اواخر نوروز، در کنار پل خواجو، مردی شیرازی نزدیک میشود و میگوید: «زایندهرود را پس کی باز میکنند؟ ما به هوای آب اومدیم اصفهان. الان چندروزه منتظریم تا باز کنن؛ ولی هنوز خبری نیست!»

چهلوسومین جشنواره فیلم فجر پس از کشوقوسهای فراوان، حدود 10 روز پیش به پایان رسید.

صدرعاملی پس از نزدیک به هفت سال غیبت در عرصه کارگردانی، با فیلمی تازه و بیشک ماندگار به کارزار فجر بازگشته است.

فیلم «موسی کلیمالله» پیشنمایشی طولانی است از یک برنامه وسیع نمایشی از زندگی حضرت موسی که قرار است در آینده توسعه پیدا کند و تبدیل به سریال و نسخههای متعدد سینمایی شود.

«تاکسیدرمی» در فجر چهلوسوم که فیلم کُمدی کم به خود ندیده است، میتواند جایگاه متفاوتی داشته باشد.

فیلم «آنتیک» اولین فیلم کمدی هادی نائیجی است که در عین ناباوری حتی خود سازندگان، در جشنواره چهلوسوم فجر به نمایش درآمده است.

مرثیۀ بسیار تکرارشدۀ سالهای اخیر سینمای ایران، فقدان مضمون بدیع، نو و خلاقانه است.

آخرین ساخته مسعود کیمیایی فیلمی است توانا در ساحت تصویر و طراحی صحنه و لباس که احتمالا در همین اندازه باقی میماند. «خائنکشی» چیزی جز یک فیلم خوشآبورنگ و پرهزینه به کارنامه کیمیایی اضافه نمیکند.

هجدهمین دوره جشنواره سینما حقیقت از روز گذشته رسما شروع به کار کرد. این جشنواره را میتوان متفاوتترین جشنواره سینمایی ایران ازنظر تنوع سوژه و حضور مستندسازانی از فرهنگهای گوناگون ایرانی دانست.

بحث درباره ازمیانرفتن پویایی و توان تعامل و فعالیت فرادرسی دانشجویان در سالهای پس از شیوع کرونا، بسیار مفصل و نیازمند کار پژوهشی کاملی است.