
شاید خیلی از ما فکر کنیم که در این زمانه دیگر جایی برای اسطورهها نیست؛ در عصری که فناوری از سر و روی آن بالا میرود، چیزی مانند اسطوره شاید تنها حس عتیقپرستی ما را نوازش دهد. به همین خاطر وقتی به آثار انیمهسازی چون هایائو میازاکی نگاه میکنیم، چون فیلمی تخیلی به آن نظر میاندازیم و آن را فرسنگها از خود و جهان خود دور و بعید میدانیم. حتما با خود گفتهایم که چه شگفت از این تصاویر و معانی و دیگربار رو به محصولات فرهنگی متداول آوردهایم.









