
از خیابان نشاط وارد هشتبهشت غربی میشوم تا به چهارراه ملک برسم. اواسط ضلع شرقی خیابان ملک شمالی بنایی است که نام انگورستان ملکالتجار را بر خود دارد.

در میانه شهری که امروزه تمامی کوچه پس کوچههای قدیمیاش به هم راه پیداکرده و بزرگ شده، گاهی دردانهای میان این همه راه و شاهراه پیدا میشود که اگر از کسی سراغش را بگیرید، حتم بهیقین با تردید و کمی سر به هوا راهش را نشانتان خواهد داد.

زندگی ما در اصفهان به مادی ها گره خورده است. هر روز صبح که پشت پنجره برگ های درخت چنار حاشیهاش، دلبری می کند یا وقتی برحسب اتفاق مسیرمان از کنارشان می گذرد، یادمان می آورد که چه با قدرت ولی مهربان شهر را به هم دوخته اند.

یکی از مهمترین زنان خیّر اصفهان، مادر شاه سلطان حسین بود که مجموعه مدرسه چهارباغ، بازارچه بلند و کاروانسرای شاه عباس از اصلیترین یادگارهای اوست.

چندی پیش پروژه احداث سدی جدید در حریم پل شهرستان اجرا شد که ادامه حیات پل را با خطر رو به رو کرد. اما با تغییر نقشه سد و بستر رودانه، پل توانست به حیاتش ادامه دهد.

پل خواجو همسایهای دارد که در ابتدای پارک مشتاق واقع شده و مهجور است؛ بنایی که میتواند یک مقصد گردشگری به خصوص برای علاقهمندان تاریخ و باستانشناسی باشد و البته برای آنان که قلبشان برای ایران و مخصوصا اصفهان میتپد!

؛ باد سرد پاییز سال 1135 هجری قمری که در کوچه پس کوچه های جلفا می پیچد، انگار خبر شومی را با خود خانه به خانه می برد. سپاهیان محمود افغان پشت دروازه های اصفهان خیمه زده اند و پایتخت نیمه جان صفویه، در میان غوغای قحطی و مصیبت، روزهای آخر مقاومت را پشت سر می گذارد.

اهل علم را چه به کار خشت و گل؟ وقتی که می توان عشق و ادب و احترام و انسانیت را از واژه ها دریافت، تبدیل آن همه معنا به صورت بنایی از خشت و گل، چگونه شاهکاری خواهد بود؟

بابا قاسم پس از وفاتش در نزدیک مدرسه ای که در آن تدریس می کرد، به خاک سپرده شد. یکی از مریدانش به نام سلیمان ابی الحسین طاغوت دامغانی بر مزار او مقبره و آرامگاهی بنا کرده است.

موزه تاریخ طبیعی اصفهان که در حقیقت یادگاری از نزدیک به ۴۰ سال زحمات شبانهروزی استاد برجسته زمینشناسی مرحوم دکتر محمدعلی جعفریان است، در اسفند سال ۶۷ با مساعدت شهرداری اصفهان در اختصاص تالار تیموری به او گشایش یافت.

امروز که صحبت از «استانداردهای جهانی»، «جهانی شدن» و «مدرن شدن» میشود، منحصر به فرد بودن و حرف خاصی برای گفتن داشتن، نایاب و محبوب شده و اصفهان شهری است که این برگ برنده را دارد.

تکیه بابارکن الدین قدیمی ترین بنای تاریخ دار تخت فولاد است که به واسطه ارادت شیخ بهایی به بابارکن الدین بیضاوی، بیش از پیش در اصفهان قرب و منزلت یافته است تا آنجا که اصفهانی ها پل خواجو را به خاطر نزدیکی اش به مزار او، پل بابارکن الدین می نامیدند.