در ادبیات علوم سیاسی، یک نکته ظریف، اما بسیار ژرف وجود دارد که به تعریف دو عبارت «روابط بینالملل» و «سیاست بینالملل» اشاره دارد. سیاست بینالملل به ارتباط رسمی و استاندارد دولتها بهعنوان بازیگران نظام بینالملل اشاره دارد که از مجرای قواعد و اصول ویژه این حوزه انجام میپذیرد و مجریان آن هم ریاستهای جمهوری، نخستوزیران، سفرا و دیپلماتها هستند. از سوی دیگر ،روابط بینالملل به ارتباطهای دو و چندسویه بین دولتها، ملتها، سازمانهای مردمنهاد، سازمانهای دولتی و مجموعههای دانشگاهی و علمی اشاره دارد. هر کدام از این گروهها میتواند زیرشاخههای دیگری را نیز در بر گیرد.
جوزف آر. بایدن، رئیسجمهور منتخب ایالاتمتحده، در حالی به اتاق بیضیشکل پا گذاشت که جای پای دوران ترامپیسم بر شانههای آمریکا و جهان سنگینی میکند. بایدن که در اواخر دهه هشتم زندگی خود به سر میبرد، باری گران را باید بر دوش بکشد تا شاید بتواند کشورش را به زمان به گفته خودش «اوباما-بایدن» بازگرداند، دورانی که بایدن معتقد است پس از آن اعتبار و نفوذ بینالمللی آمریکا کاهش یافت. به نظر میرسد بازگشت به موقعیت پیشین آمریکا و از سرگیری پیمانها و تعهدات با متحدان و گفتوگو با دولتهایی که در جبهه مقابل قرار دارند به مراتب آسانتر از سروسامان دادن به جامعه دوپاره آمریکا باشد و این مسئله نیازمند تلاشهای چندبرابر و پیچیدهتر است.