دومین سال است که کرونا هفته فرهنگی اصفهان را در بهترین زمان تقویمی اصفهان یعنی اردیبهشت تحتالشعاع قرار میدهد؛ برنامههایی که هریک رنگ و رونقی به شهر میبخشید و شهروندان اصفهانی را در یک ضیافت بزرگ میزبانی میکرد. هفته فرهنگی اصفهان که به همت سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان چندسالی است برگزار میشود، امسال هم به فضای مجازی کوچانده شده است و شهروندان ازطریق پلتفرمهای فضای مجازی میتوانند شاهد و ناظر برنامههای متنوع این رویداد فرهنگی و هنری باشند. در هفته فرهنگی اصفهان 80 عنوان برنامه در قالبهای متنوع هنری و فرهنگی تدارک دیده شده است.
جنبش سینمـــــای آزاد ایران یکی از قدرنادیدهترین جنبشها و دورههای سینمایی تاریخ سینمای ایران است، دورهای که در آن مفهوم سینمای مستقل در تمام طول تاریخ سینمای ایران بهغایت خودش نزدیک میشود و پایههای فیلمسازی فیلم کوتاه در دهههای بعد از خود را شکل میدهد. بازخوانی دوباره این جنبش در سالهای اخیر توسط برخی مراکز تخصصی و گروههای سینه فیلی به دلایل مختلف پیگیری شده است. دفتر تخصصی سینمای سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان یکی از این مجموعههایی است که متمرکزترین مطالعات را روی سینمای آزاد ایران و اصفهان شکل داده است.
سیزده ماه از همهگیری کرونا میگذرد و به نظر میرسد مشاغل و حرفههای هنری چارهای جز سازش و زندگی با شرایط دشوار کرونا ندارند. واقعبینی حاصل از نامعلوم بودن زندگی در زیر سایه شوم کرونا دو راه پیش رو میگذارد: تعطیلی و تسلیمشدن یا کنار آمدن با ایده و طرحهایی که حداقلها را تأمین میکند. طرح حداقلی گالریهای هنری هم برگزاری نمایشگاههایی بهصورت مجازی است؛ نمایشگاههایی که چندان هم موردعلاقه مدیران گالریها و هنرمندان نیست. حالا و پس از آزمونوخطاهایی که در عرصه نمایشگاه مجازی شکل گرفته است، با سه نفر از مدیران گالریها در اصفهان یعنی میترا پورمعمار، پروانه سیلانی و مریم حسینی درباره موفقیت یا عدمموفقیت نمایشگاههای مجازی و آنلاین و همچنین شرایط کنونی گالریها گفتوگو کردیم.
«دلیلی برای داشتن منابع نیست؛ مهم دسترسی به آن منابع است.» این یکی از جملات کلیدی رئیس اداره امور کتابخانهها و سالنهای مطالعه سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان است؛ جملهای که لزوم حرکت از تفکر مالکیتی بهسمت تفکر جایگزینی در امر کتاب را نشان میدهد. محور و بستر تحقق چنین هدفی هم ایجاد کتابخانه دیجیتال و کتابخانههای بدون دیوار است. با هدفگذاریهای تازه مدیریت کتابخانههای شهرداری اصفهان میتوان گفت این عرصه در آستانه یک تغییر بزرگ ایستاده است، تغییری که میتواند بهطورکلی رویکرد سنتی به کتاب، کتابداری و امانت کتاب را با تغییر روبهرو کند و عرصه تازهای را در مدیریت و اداره کتابخانهها شکل دهد.
«دلیلی برای داشتن منابع نیست، مهم دسترسی به آن منابع است.» این یکی از جملات کلیدی رئیس اداره امور کتابخانهها و سالنهای مطالعه سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان است؛ جملهای که لزوم حرکت از تفکر مالکیتی به سمت تفکر جایگزینی در امر کتاب را نشان میدهد. محور و بستر تحقق چنین هدفی هم ایجاد کتابخانه دیجیتال و کتابخانههای بدون دیوار است. با هدفگذاریهای تازه مدیریت کتابخانههای شهرداری اصفهان میتوان گفت این عرصه در آستانه یک تغییر بزرگ ایستاده است. تغییری که میتواند به طور کلی رویکرد سنتی به کتاب، کتاب داری و امانت کتاب را با تغییر روبرو کند و عرصه تازهای را در مدیریت و اداره کتابخانهها شکل دهد.
پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) رتبهبندی و ارزیابی دانشگاههای دولتی تحتنظارت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ را اعلام کرد که بر اساس این رتبهبندی دانشگاه هنر اصفهان جایگاه اول این دوره از رتبهبندی را در بین دانشگاههای هنر کشور به دست آورد و پس از آن، دانشگاه هنر تهران، دانشگاه هنر اسلامی تبریز و دانشگاه هنر شیراز رتبههای دوم تا چهارم را کسب کردند. در حال حاضر دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان در دانشکدههای حفاظت و مرمت، پژوهشهای عالی هنر و کارآفرینی، معماری، طراحی صنعتی و شهرسازی، هنرهای تجسمی، کاربردی و صنایعدستی تحصیل میکنند. به بهانه این موفقیت با دکتر رضا نصراصفهانی، رئیس دانشگاه هنر اصفهان همکلام شدیم تا بیشتر از پارامترهای موفقیت دانشگاه هنر اصفهان در این ارزیابی و هم چنین مسائل و مشکلات این دانشگاه با خبر شویم.
واقعا چرا حالمان خوب نمیشود؟ احتمالا شما هم از خودتان این را پرسیدهاید. چرا همیشه غمی آن عقبها، در کنه وجودمان هست که نمیگذارد خنده یا شادی واقعی داشته باشیم…فوکو میگوید جنون مقولهای اجتماعی و نه صرفا روانپزشکی است. او به فرایند اجتماعی بهوجودآمدن گروههایی مثل بیماران روانی توجه میکند. او جامعهای را نشان میدهد که برای حفاظت از عقل و خرد، گروههایی را که عقل را تضعیف میکنند به حاشیه میراند و طرد میکند…» این بخشهایی از مقدمه شماره دوم مجله تاریخیاجتماعی مدام است که در 342صفحه و در چهار بخش به موضوع بیماری روانی و تاریخ اجتماعی بیمارستان اعصاب و روان در اصفهان میپردازد.
ساخت مجسمهها و سردیسهای مــشاهــیــر مــلــی، مذهبی و اسطورهای موضوعی است که در اکثر مواقع حاشیهها و حرفوحدیثهای بسیاری را به همراه داشته است؛ آثاری که قرار است بهعنوان المانهای شهری بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی هر شهری را نمایندگی کنند. فارغ از مشاهیری که سند تصویری معتبری از چهره آنها موجود است و مجسمهساز کار راحتتری برای ساخت اثر دارد، ساخت مجسمه از شخصیتهایی که بهعنوان اسطورههای ملی و مذهبی شناخته میشوند همیشه جای پرسشهای بسیاری بوده است. اینکه مجسمهساز در ساخت مجسمههای مشاهیر اسطورهای و طراحی چهره و آناتومی بدن آنها چه مسیری را طی میکند، به سراغ اسناد و داستانها برای پیداکردن خطوط کاراکتر و منش شخصیتهای اسطورهای میرود و مبنای کار را بر تحقیقات مفصل میگذارد یا نه بر اساس کلیت فهم شده از یک کاراکتر اسطورهای مجال بیشتری به تخیل هنرمندانه و شخصی خودش میدهد؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسشها با سه مجسمهساز بِنام اصفهانی یعنی مرتضی نعمتاللهی، مرتضی بصراوی و محمد فخری گفتوگو کردیم.
جشنواره بینالمللی کارتون آیدین دوغان یکی از معتبرترین جشنوارههای کاریکاتور در جهان است که هرساله توسط مؤسسه آیدین دوغان در استانبول ترکیه برگزار میشود. این جشنواره که به اسکار کاریکاتور هم معروف است، هرساله پذیرای آثار بسیاری از کارتونیستهای حرفهای و آماتور جهان است. در سی و هفتمین دوره از این جشنواره مجتبی حیدرپناه کارتونیست عضو خانه کاریکاتور اصفهان موفق به کسب رتبه سوم بخش آزاد این رویداد بینالمللی شد. با حیدرپناه که پیشازاین در سالهای 2013 و 2014 هم در این جشنواره بهعنوان برگزیده انتخابشده است درباره این دوره از جشنواره آیدین دوغان و مسائل و مشکلات کارتونیستها برای حضور در رویدادهای بینالمللی گفتوگو کردیم.
داستان نویسان کرونا را چگونه روایت خواهند کرد؟ چه رمانها و داستانهای کوتاهی از دل شرایط سخت و قرنطینهای ویروس کرونا بیرون خواهد آمد؟ برای رسیدن به جواب این سؤالها باید چند سالی صبر کرد تا روایتهای هولناک زندگی برزخی آدمها در محاصره این بیماری ناشناخته روایت شود. اما در نگاهی کوتاهمدت این پرسش مطرح است که این بیماری چه تأثیری بر وضعیت جامعه ادبی گذاشت؟ چرخه نشر کتاب دچار چه مشکلاتی شد و تکلیف جشنوارهها، نشستها و کلاسهای روایت و داستاننویسی چه شد؟
«هنر پیش از کرونا کرونازده بود.» این گزاره پرتکرار را از زبان بسیاری از هنرمندان رشتههای مختلف هنری میشنویم. گزارهای که از وضعیت نابسامان هنر و هنرمندان خبر میدهد و شیوع ویروس کرونا شرایط را بیشازپیش برای هنرمندان بغرنج کرده است. هنر موسیقی هم در کنار سایر هنرها از این شرایط لطمات بسیاری دیده است. شاید به نظر برسد که توسعه نرمافزارهای آنلاین راه را برای ادامه فعالیتهای آموزشی موسیقی و اجرای کنسرت باز گذاشته است؛ اما در ایران ناآشنایی با این فضاها و عدم پذیرش آنها توسط بسیاری از افراد در عمل کار را دشوار کرده است و کارها با نوعی کندی و عدم تطبیقپذیری پیش میرود. برای مواجهه نزدیک با شرایط هنر موسیقی در اصفهان و باخبرشدن از شرایط هنرمندان این عرصه با فرزان شارقی و سینا فرزادیپور، دو تن از آهنگسازان و مدرسان موسیقی در اصفهان، به گفتوگو پرداختیم.
محله جلفای اصفهان از حدود ۴۰۰ سال قبل تا کنون محور تحولات فرهنگی گوناگونی بوده که بخشهایی از آن در قالب موزه، پذیرای گردشگرانی است که به قصد آگاهی از این تحولات فرهنگی به اصفهان سفر میکنند. بهمنظور رونق و توسعه اقتصادی و حفظ فرهنگ و نگهداری آثار و ابنیه تاریخی محله جلفا، شورای خلیفهگری ارامنه جنوب ایران بر آن شده است در یکی از خانههای قدیمی جلفا متعلق به سده ۱۹ میلادی، مرکزی با محوریت هنر موسیقی ارامنه احداث کند. «گنجینه موسیقی ارمنیان جلفای نو» در حالی در ابتدای بهار امسال افتتاح شده که یکی از بخشهای مهم این گنجینه یعنی اجرای زنده گروههای کر به دلیل شیوع کرونا تحقق نیافته است. «زویا خاچاطور» فعال فرهنگی و رئیس کارگروه پروژه تأسیس گنجینه موسیقی ارمنیان جلفای نو در گفتگو با «اصفهان زیبا آنلاین» از اهداف و رویکردهای این گنجینه موسیقی میگوید.