موزه هنرهای معاصر اصفهان در پنجمین برنامه از رویداد «رود زنده هنر» که اختصاص به مرور آثار هنرمندان معاصر اصفهان دارد، به سراغ نوشین نفیسی و مرور آثار این هنرمند نوگرا و نام آشنای اصفهانی رفته است. نمایشگاهی که منتخبی از مجموعههای مختلف و مدیاهای متنوع آثار نوشین نفیسی از طراحی، نقاشی، هنر چیدمان و ویدئوآرت را دربرمیگیرد و مخاطبان را با اقیانوسی از ایدهها و فضاهای ذهنی و عینی روبهرو میکند. مادرانگی، خاطرات، حالات شخصی و ایدههای زیستمحیطی مضمونهای عمده آثار نوشین نفیسی است که هرکدام باید در ساحت مناسب خودش دیده شود. این نمایشگاه بهتازگی گشایش یافته و تا پایان فروردین 1400 به کارش ادامه میدهد.
هفتمین سمپوزیوم مجسمهسازی اصفهان با حضور 13 هنرمند برجسته کشوری از 15 بهمنماه تا 15 اسفندماه سال جاری برگزار میشود. این رویداد برای اولینبار و بهمنظور پیشگیری از گسترش ویروس کرونا بهصورت مجازی و از راه دور برگزار میشود و هنرمندان مجسمهساز در دو بخش سردیس و ترکیبات متریال به ساخت آثار میپردازند. برای تعامل بیشتر با مخاطبان و مشاهده روند ساخت اثر توسط هنرمندان، تصاویر و ویدئوهای این رویداد از طریق پایگاه الکترونیکی سازمان زیباسازی و صفحات مجازی این سازمان منتشر خواهد شد.
«تماشای تأثیر و نفوذ نورها و تاریکیها در فواصل میان تودهها و حجمهایی که درختان و ساختمانها در چشماندازهای مختلف میسازند بهانهای برای این تجربهگری شد. سؤال این بود که چطور میتوان با مداخله در منشأ، جهت، رنگ و روابط نور و تاریکی در بازنمایی به اتمسفر جدید دست پیدا کرد. همچنین این تلاشی تجسمی بود تا علاوه بر بینایی، حسهای دیگر را نیز تجربه فرا بخواند؛ به طوری که بتوان رطوبت، سردیگرمی و شاید بوی یک فضا را با نگاهکردن به آن حدس زد یا از این راه به حس لطیف یا تازهای رسید.»
پنجمین نشست از مجموعه گفتوگوهای زنده اینستاگرامی صفحه چهارسوق در گستره تاریخ اجتماعی به گفتوگوی مهدی یساولی، روزنامه نگار و پژوهشگر تاریخ با نسیم خلیلی، پژوهشگر تاریخ و داستاننویس اختصاص داشت. سفر به تاریخ فراموششدگان، تاریخ مردم و زیست روزمره آنها در گستره تاریخ عنوان این گفتوگوی زنده بود و هر دو تاریخنگار با ذکر مثالهایی به دنبال یافتن پاسخ این پرسش بودند که چرا تاریخنگاری ایرانی به روایت تاریخ مردم یا تاریخ اجتماعی گرایش نداشته است و چرا تاریخنگاران به نوشتن زندگی روزمره مردم علاقهای نشان ندادهاند؟
آیین رونمایی از مجموعه شعر «در امتداد فاصلهها» تازهترین مجموعه شعر بهمن رافعی بروجنی در صفحه اینستاگرام ابراهیم اسماعیلی اراضی شاعر و پژوهشگر ادبیات و با حضور جمعی از شاعران و صاحبنظران شعر و ادبی برگزار شد. در این برنامه، ابراهیم اراضی علاوه بر صحبت با استاد بهمن رافعی با تنی چند از شاعران و پژوهشگران ادبیات گفتوگو کرد و هرکدام از جنبهای به اهمیت انتشار مجموعه اشعار بهمن رافعی اشاره کردند. محمد علی بهمنی، محمد مستقیمی، سعید بیابانکی، مهدی ملکی دولتآبادی، حسین صادقی پناه، سید مهرداد افضلی، سید مهدی موسوی، غلامرضا طریقی، کبری موسوی و پانته آ صفایی در این برنامه صحبت و شعرخوانی کردند.
انتخاب «مامان» به عنوان کلمهای صمیمانهتر و عامیانهتر به جای «مادر» که پژواکی رسمی دارد نشانه خوبی برای ورود به فیلم آرش انیسی است و ظرافت انتخاب نویسنده برای فهم فیلم از دریچه عنوان آن را نشان میدهد.مامان بیش از هر چیز تلاش میکند تصویری غیرتکراری و به دور از تحمیل رفتارهای کلیشههای مادرانه به کاراکتر، به جنبههای متضاد شخصیت هم بپردازد. در واقع به مادر فیلم در اولین مرحله به عنوان یک انسان با نقاط ضعفش نگاه کند.
بعد از تجربه ساخت «خسته نباشید» و «سد معبر» محسن قرائی پروژهای بزرگ را برای اثبات خودش در سینمای ایران جلوی دوربین برده است. پروژهای جاهطلبانه و پرخرج که روستایی در آن به صورت کامل برای فیلمبرداری طراحی و ساخته شده است و ستارههای سینما در یکی از بهترین ترکیبهای بازیگران فیلمهای چند سال اخیر در کنار هم قرار گرفتهاند. شاید در یک دهه اخیر تنها در فیلمهای اصغر فرهادی میتوانستیم چینش درست بازیگرانی را در کنار هم ببینیم و فیلمهای دیگر از ستارهها به عنوان ماکتهایی برای فروش استفاده میکردند.
فیلم کوتاه «ترس خود را جابهجا میکند» به نویسندگی و کارگردانی ایمان صالحی، فیلمساز اصفهانی، پدیده سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران بود. فیلمی که نظرات مثبت بسیار زیادی را به خودش جلب و البته اصفهان را صاحب جوایزی کرد که در دو دهه اخیر یا شاید در تاریخ سینمای کوتاه اصفهان بینظیر است. جایزه ویژه ایسفا و جایزه ویژه هیئت داوران و همچنین کاندیداشدن در چند بخش دستاورد بزرگ «ترس خود را جابهجا میکند» بود که بعد از سالها سینمای کوتاه اصفهان را بر سر زبانها انداخت.
ارکستر موسیقی ملی اصفهان بعد از دوسالونیم خاموشی در روزهای ۱۷، ۱۹ و ۲۱ بهمن به اجرای کنسرت میپردازد. کنسرتی که طی سهشب از ساعت 21 به صورت زنده از صفحه اینستاگرام سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان (Isfahanfarhang) پخش میشود. آهنگهای ملیوطنی، آثار فاخر موسیقی ایران و همچنین اجرای ویژه قطعه شنیدهنشده «نغمه اصفهان»، ساخته استاد روحالله خالقی، برنامه این ارکستر برای سه کنسرت مجازی است و در این رویداد پارسا حسندخت، رضا شریعت و اسماعیل اللهدادیان، به ترتیب خوانندگی اجراها را بر عهده خواهند داشت. گفتوگو با مرتضی شفیعی، سرپرست ارکستر موسیقی ملی اصفهان اگرچه درباره اجرای اخیر در شرایط کرونا شکل گرفت، اما صحبتهای او بسیار فراتر از تعطیلی مطلق ارکستر موسیقی ملی اصفهان در سال کرونا، مسائل و مشکلات بزرگتر این ارکستر را هم شامل میشود.
زالاوا فیلم اول ارسلان امیری ادامه جریانی در فیلم سازی چند سال اخیر سینمای ایران است که داستانی را در یک موقعیت تاریخی (عموما دوران پهلوی دوم) با بنمایههایی نظیر دلهره، معما و ترس تعریف میکند. سرآمد این فیلمها و به نوع آغاز کننده آن در یک دهه اخیر فیلم «اژدها وارد میشود» مانی حقیقی است که با استفاده از کتاب ملکوت بهرام صادقی و اتفاقی تاریخی فیلمی دلهرهآوری را میسازد. بعد از آن نمونه موفق این عرصه فیلم «سرخپوست» به کارگردانی نیما جاویدی است که موفق میشود موقعیتی دلهره آور را با پیرنگی عاشاقانه درهم بیامیزد.
روشن داستان انفعال و اختگی است. داستان مردی که میخواهد بازیگر شود اما قواعد بازی زندگی خودش را گمکرده است. روشن (با بازی رضا عطاران) زندگیاش را باخته است. مریم (با بازی سارا بهرامی) همسرش او را ترک کرده و به دنبال گرفتن حضانت دخترشان است. صاحبخانه اجارههای عقبافتادهاش را میخواهد و به دنبال فرصتی برای بیرون ریختن اسباب و اثاثیه او است و خانهای که تمام داروندارش را در آن سرمایهگذاری کرده هنوز تمام نشده است. روشن مدام دستوپا میزند. دستوپا زدنی که باعث میشود بیشتر در این منجلاب فرورود.
فیلمهای این سالهای سینمای ایران فراتر از بحثهای سینمایی میتواند آینه تمام نمایی از سینمای روبهزوال ایران در تمام بخشها باشد. سینمای ورشکستهای که در سال رکود جهانی، تعطیلی و ورشکستگی صنعت سینمای بسیار از کشورها همچنان فیلمهای میلیاردی پرشمار میسازد. فیلمهایی که حتی فرصت اکران را هم به دست نمیآوردند و فروششان اندازه دستمزد بازیگران هم نمیشوند. بااینحال سالها است که مسئله اکران نیست مسئله مسابقه هزینه کردن پولهایی است که از خارج از جریان سینما به فیلمها تزریق میشود و به دنبال اهداف خاصی میگردد. پولهای کثیفی که قرار است با وارونه نشان دادن حقیقت به تثبیت وضع موجود کمک کنند.