آموزشوپرورش بهعنوان بزرگترین نهاد خدماتیاجرایی کشور که بیشترین تعداد ارباب رجوع (دانشآموز و اولیا) و کارمند را در میان وزارتخانهها داراست، از دیرباز با مشکلات اقتصادی روبهرو بوده و به نظر میرسد این مشکل از دولتی به دولت دیگر منتقل شده و به معضلی عادی تبدیل شده، به نحوی که گامی در جهت برداشته شدن این معضل برداشته نمیشود. وقتی به بودجه آموزشوپرورش نگاهی میاندازیم و از سوی دیگر اهمیت و حجم بالای مسئولیتی را که بر دوش این وزارتخانه است، بررسی میکنیم، بیاختیار به یاد ضربالمثل «دوصد من استخوان خواهد که یک من بار بردارد» میافتیم! به هر حال در این فرصت اندک، راهکارهایی عملی برای برونرفت از این چالش و زخم کهنه تقدیم میشود.