خبرگزاری مهر ۲۱ آذر به نقل از مشاور مدیریت زیستبومهای تالابی ایران بیان کرد با توجه به آنکه تالاب گاوخونی از معیارهای کنوانسیون تالاب رامسر فاصله گرفته، زیرمجموعه کنوانسیون «مونترو» که ازجمله تالابهای در معرض خطر است، قرار گرفته است. این تالابها کارکرد خود را از دست دادهاند؛ این در حالی است که لزوم توجه ویژه به زیستبوم تالاب گاوخونی و مجاورتهای آن از یک طرف و آلودگیهای زیستمحیطی و خطرهای اکوسیستمی از طرف دیگر بسیار قابل توجه است.
سیاستهای موسوم به توسعه میتوانند فرآیند کاهش یا افزایش پیوسته سطح زندگی را به همراه داشته باشند. با تفکیک مفهوم توسعه، دو مفهوم از آن حاصل میشود که شامل توسعه سرمایه، فرآیند انباشت و افزایش سرمایه است که میتواند به ارتقای سطح زندگی و مطلوبیت همگانی بینجامد یا نینجامد. توسعه مردم نیز به معنای افزایش سطح ارضای نیازهای هر گروه اجتماعی بر اساس سلسله مراتب نیازهاست. (مارک هنری، 1374: ص 96). این تفکیک میتواند بر جدایی گزینی طبقاتی دامن زند و تنها امکان زندگی مطلوب را برای قشر خاصی فراهم کند. بر این اساس به نظر میرسد باید سیاستهای کلان در حوزه شهری بازنگری و امکان ارائه متناسب تسهیلات و خدمات شهری، برای همگان و در راستای توسعه پایدار انسانی فراهم شود.
اصطلاح سرمایه اجتماعی قبل از سال 1916، در مقالهای توسط هانی فان از دانشگاه ویرجینیای غربی مطرح شد؛ اما نخستین بار در اثر کلاسیک جین جاکوب: مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکایی (1961) به کار رفته است که در آن او تــوضیح داده بود که شبکههای اجتماعی فشرده در محدودههای حومه قدیمی و مختلط شهری، صورتی از سرمایه اجتماعی را تشکیل میدهند و در ارتباط با حفظ نظافت، نبود جرم و جنایت خیابانی و دیگر تصمیمات درباره بهبود کیفیت زندگی در مقایسه با عوامل نهادهای رسمی مانند نیروی حفاظتی پلیس و نیروهای انتظامی، مسئولیت بیشتری از خود نشان میدهند. (الوانی وشیروانی،1383)
برای ارزیابی رابطه میان کیفیت محیط شهری و سرمایه اجتماعی و سنجش خانوارهای محلهها میتوان از روشهای توصیفی و آمار استنباطی استفاده کرد؛ بهطوریکه در محلهها، میزان رضایت از تمام ابعاد کیفیت محیط شهری و همچنین میزان سرمایه اجتماعی سنجش شود. سرمایه اجتماعی، مجموعه روابط بین فردی است که با شاخصههایی مانند مشارکت، اعتماد، انسجام اجتماعی و امنیت شناخته میشود، بر اساس مطالعات انجامشده میان سرمایه اجتماعی و کیفیت محیط، رابطه عکس وجود دارد؛ یعنی با افزایش سرمایه اجتماعی از میزان کیفیت محیط کاسته میشود.
یک شهر پایدار به طریقی سازمان داده شده است که تمامی شهروندان آن ضمن رفع احتیاجات خود و بهبود بخشیدن به شرایط زیست خویش هیچ آسیبی به طبیعت وارد نیاورده و شرایط زیستی سایر انسانها چه در زمان حال و چه در آینده به خطر نیندازد. (ژیراده،1383)
در لغتنامههای فارسی زبان درباره واژه حیات این گونه آمده است «زیست، زندگی مقابل سعادت، زندگی» (دهخدا، 1338،843) و همچنین دربار این واژه در لغتنامه معین آورده شده است «نتیجه فعالیت، همآهنگی، مرحله میان تولد ومرگ » (معین، 1371،877) میتوان اینگونه در نظر داشت که مقوله حیات دارای نوعی از کمال وجودی است که مؤلفههای مهم از حیات یعنی فعالیت، علم واراده را به عنوان نیروهای جلوبرنده آن مدنظر دارد و انسان به عنوان تنها موجودی که دارای هرسه این مؤلفههاست، به نوعی با مفهوم حیات، تقربی ویژه دارد؛
منظر شهری هنر یکپارچگی بخشیدن بصری و ساختاری به مجموعه ساختمانها، خیابانها و مکانهایی است که محیط شهری را میسازد. (کالن، ۱۳۷۷: 65) به عقیده راسکین، منظر شهری چیزی بیش از یک مسئله برنامهریزی و طراحی شهری است و در درجه نخست مسئله ارزشها، اهداف انسانی و به رسمیت شناختن مسئولیتهای اجتماعی توسط آحاد جامعه است. (گلکار، ۱۳۸۲: 89)
اجزای کالبد شهرهای امروزی از جمله اصفهان با سرعت حرکت انسانها و فشار سنگین زندگی شهرنشینی سازگاری ندارد و فضاها و کاربریهای عمومی آن از ظرفیت و قابلیت لازم برای پاسخگویی به نیازهای زندگی پرشتاب شهری برخوردار نیست. در این میان کیفیت فیزیکی شهرهــا، زیبایی شهر و رضایت شـــهـروندان بدون بـرنـامـهریزی صحیح، مکانیابی مناسب، لحاظ شرایط بومی و فرهنگی و ایجاد تناسب کارکردی ابعادی در شهر، سطوح ارتباطی و بهویژه مبلمان آن ایجاد نخواهد شد. بسیاری از عناصر بهکار رفته در یک خیابان سابقهای به قدمت تمدن بشری دارند؛ از جمله این عناصر میتوان به انواع سرپناه و نشستگاهها اشاره کرد.
با توجه به اینکه کلانشهرها، از نظر توسعه کالبدی، در جهات مختلف با محدودیتهایی مواجه هستند، توسعه شهر در مناطق مختلف از طریق افزایش تراکم ساختمانی و تحقق درآمدهای ناشی از آن صورت میگیرد، بدون آنکه فضای باز و سایر عوامل جهت افزایش تراکم منظور شود. بدون شک چندی نخواهد گذشت که با روند موجود، شاهد تصاویری از آشفتگی و نارساییهای شهری و اثرات نامطلوب افزایش تراکم ساختمانی در مناطق شهری بهخصوص محدوده حاشیه شهرها خواهیم بود.
زیباسازی شهری به دنبال عدم رعایت اصول طراحی شهری و هارمونی یا هماهنگی در منظر یا مبلمان شهری مطرح میشود. این واژه به همه فعالیتهای قابل زیست خیابانها و محلهها، اطلاق میشود. زیباسازی، فعالیت مهمی است که به دلیل شیوههای ساخت و روش زندگی ما ضروری شده است. در مناطق حومه شهرها که محوطهسازی و علائم بصری غالب بوده و ساختمانها چیزی جز یک سمبل در پشت محوطه یک پارکینگ نیستند، زیباسازی حائز اهمیت است.
یکی از موضوعات اساسی در بحث توسعه پایدار و افزایش تعادل اکولوژیکی و جلوگیری از روند آلودگی هوا مبتنی بر ریزگردها، موضوع اساسی و اصلی تغییر کاربری اراضی است. این درحالیست که در سالیان اخیر از یک سو با بحث تغییر کاربری اراضی روبهرو هستیم و از طرفی با بحث کمبود آب. این مهم باعث شده شاهد توجیه عده بسیار زیادی مبنی بر تغییر کاربری اراضی باشیم. که همین توجیه منجر به تغییر کاربری و تفکیک اراضی کشاورزی و تعدد خرده مالکان شده است. بدون شک در طولانیمدت منجر به کاهش راندمان اراضی کشاورزی و افزایش بهرهوری به سمت باغها میشود.
با تشکیل دولت متمرکز قاجار در سال 1165 هجری شمسی ( 1786 م ) ایران وارد دورهای جدید از تاریخ جهانی میشود، دورهای که طلیعه آن انقلاب 1789 فرانسه است. انقلاب عنصر نوپا و رو به رشد سرمایه داری که مقر اصلی آن شهر است، بنابراین شهر اروپایی با این انقلاب بر همه تحولات بعد از خود، مهر و نشان میزند. انقلاب صنعتی را در خود میپروراند و از این ره سلطه خویش را تا افقهای دوردست میگستراند. تشکیل دولت قاجار با تحولات وسیع اجتماعی- اقتصادی و فرهنگی که تار و پود سازمان کهن زیست و تولید را در اروپا بههم میریزد، همراه میشود.