سال 2019 موج دوم جنبشهای بزرگی در حوزه خاورمیانه و شمال آفریقا را به همراه داشت. زنان از سوریه و لبنان [تا ترکیه و افریقا]، در خط مقدم اعتراضات بودند و مسائلی چون بیکاری، نابرابری، فساد، بیثباتی سیاسی و خشونت قومیتی/فرقهای را مطرح کردند. این نوشتار جشنی کلیشهای به مناسبت رها شدن زنان عرب نیست. نقش اساسی زنان در این تحولات انقلابی -به عنوان رهبر، سازماندهنده و بسیجکننده- تنها میتواند تحت عنوان یک بازتاب عمیق از تأثیر بحرانهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در منطقه بر زندگی و معیشت آنها درک شود. اما گرچه جنبشها نویدبخش تغییر بودند؛ اما همهگیری کرونا در سال 2020 تمام ابعاد زندگیهایمان را دستخوش تغییر کرد و نیز توقفی ناگهانی در این تحرکات به وجود آورد.
مارتین بوبر فیلسوف، متفکر دینی، فعال سیاسی و آموزگار شهیر آلمانی-یهودی قرن بیستم است. او در رشته فلسفه و تاریخ هنر در دانشگاههای وین، برلین، لایپزیگ و زوریخ تحصیل کرد. رساله دکترایش در سال 1904 به نظریههای تمایز در اندیشههای نیکلاس کوزایی و یاکوب بومه پرداخت، اما بیانیه نیچه در باب هیچانگاری قهرمانانه و انتقادش از فرهنگ مدرن بیشترین تأثیر را بر بوبر گذاشتند که سبب تمایل هرچه بیشتر او به ریشه یهودی و فرهنگ مذهبیاش شد. گرچه بوبر با مقامات اسرائیلی همکاری تنگاتنگ و روابط دوستانهای داشت، همواره با سیاستهای دولتی آنان مخالف بود.
پروفسور بورلی اسکگز جامعهشناس مطرح بریتانیایی و فارغالتحصیل دکترا از دانشگاه کیل انگلستان است. او همکاری با دانشگاههای مطرح بسیاری را در کارنامه درخشان خود دارد که ازجمله آنان میتوان به ریاست گروه مطالعات زنان در دانشگاه لنکستر، عضویت در هیئتعلمی و ریاست دپارتمان جامعهشناسی در دانشگاه منچستر و همچنین دانشگاه گلداسمیتز، استاد مطالعات جنسیت […]