قدیمی‌ترین دوست من

بچه‌های دهه شصت و حتی هفتاد او را مجری تلویزیون می‌دیدند. آخوند کوتاه‌قدی که روی صفحه تلویزیون ظاهر می‌شد و برنامه کودک اجرا می‌کرد. با هر دو دست روی تخته‌سیاه می‌نوشت. شعر می‌خواند. در همه برنامه‌هایش نقش روحانیت خود را هم فراموش نمی‌کرد و در پایان پندی، نصیحتی می‌داد.