کتاب «هنر، معاصر، اصفهان (درآمدی بر هنر معاصر در اصفهان)» است که به کوشش «علیرضا ارواحی»، «رسول کمالی» و «مرتضا بصراوی» تألیف شده و درآمدی برای یافتن ردپای هنر معاصر در اصفهان و نسبت آن با نوجویی در هنر این شهر و همچنین شناخت مفهوم هویت در بستر هنر است و در عین حال، به مؤلفههای هنر معاصر در اصفهان و هویت هنر جدید در اصفهان و تشابه و تفاوت موجود میان آثار هنر امروز با غرب نیز میپردازد.این کتاب از سوی موزه هنرهای معاصر اصفهان و توسط انتشارات سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان منتشر شده و با درآمدی که توسط «علیرضا ارواحی»، «رسول کمالی» و «مرتضا بصراوی» نگارش شده در دو بخش تنظیم شده است.
مــراســـم رونــــمــایــی از پــوســتر سیوچهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان با حضور علی قاسم زاده شهردار اصفهان در میدان نقش جهان و عالی قاپو و نشست خبری این جشنواره در دو بستر فیزیکی و مجازی با حضور دبیر جشنواره در سالن کنفرانس کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان در روز پنجشنبه یکم مهر ماه 1400 برگزار شد. گفتنی است سی و چهارمین دوره جشنواره با مشارکت سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری اصفهان، از ۱۶ تا ۲۱ مهر ۱۴۰۰ در دو بخش مسابقه ایران و مسابقه بینالملل، برگزار خواهد شد.
یاسمن دادخواه، مسئول برگزاری نمایشگاه نقاشی «موزه را از نگاه من ببینید»، درباره ایده شکلگیری آن میگوید: «به دلیل اینکه تحصیلات من مرتبط با بناهای تاریخی است، این فلسفه ذهنی در من به وجود آمد که بچهها را بیش از پیش با بناها و فضاهای مرتبط با میراث فرهنگی آشنا و مرتبط کنم، درعینحال، من عضو داوطلب انجمن اتیسم بودم و اولین اقدامی که در این خصوص انجام دادیم، این بود که سال گذشته برنامهای برای بازدید بچههای انجمن اتیسم از موزه هنرهای تزئینی فراهم کردیم؛ چراکه من میخواستم درحد توان این فرهنگسازی را انجام داده و نشان دهم که آمدن و بازدیدکردن از موزهها و فضاهای تاریخی صرفا مخصوص خانوادههایی نیست که فرزندان عادی دارند و همه از جمله کودکان و نوجوانان اتیسم نیز باید بتوانند از این فضاها استفاده کنند.»
«نه آویز برای خانه صفوی» عنوان نمایشگاه دیگری از مجموعه نمایشگاههای آرت پروژه است که به ارائه آثاری از «حسین تحویلیان» پرداخته و حس نوستالژیک مکانهای قدیمی را درکنار ذهنیت او از نگارههای صفوی و تلفیق سمبلیک آن با رخدادهای امروز جهان نمایش میدهد. حسین تحویلیان درباره آرت پروژه و اهداف آن میگوید: «دوره تخصصی آرت پروژه افرادی را که بهصورت نیمهحرفهای آموزشهایی را از راههای مختلفی گذرانده و یا دانشگاه رفته و مدارک هنری دارند، اما نتوانستهاند آموزش خود را تکمیل کنند و مانند یک هنرمند حرفهای فعالیت کنند و روی پای خودشان بایستند و به عبارتی به خودکفایی درونی دست یابند، جذب میکند، البته بسیاری از هنرمندان که حتی با برگزاری چند نمایشگاه احساس کردند که باید وارد وادی یک جریان هنری شوند نیز شامل این گروه هم میشوند.»
جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان از ۱۳۶۱ تاکنون طی ۳۳ دوره برگزار شده که ۲۰ دوره از آن در شهر اصفهان، ۶ دوره در شهر تهران، ۵ دوره در شهر همدان و یک دوره در شهر کرمان برپا شده است. دوره آخر این جشنواره نیز به دلیل شرایط متأثر از پاندمی کرونا ، بهصورت همزمان در تهران، اصفهان و در قالب مجازی و حضوری برگزار میشود. این دوره که سی و چهارمین جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان است با مشارکت سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری اصفهان، از 16 تا 21مهر ۱۴۰۰ در دو بخش مسابقه ایران و مسابقه بینالملل برگزار خواهد شد.
سفه است، یکی با زبان در آن حوزه، مفهومپردازی میکند و دیگری با تکنیک، تصویرسازی میکند. حال سینما را تصویر واقعیت یا واقعیت تصویر بدانیم در اینکه ما با پدیدهای مواجه هستیم که همه پدیدهها را در خود دارد و ابزار ارتباطی بسیار گستردهای است شکی نیست.» عیدی تصریح کرد: «تجربه تمامعیار، بلوغ خودجوش توانایی رشد تجربی یک فرایند مستمری است که جهان را تابع خودکرده امکانات و ظرفیتهای جدیدی برای مخاطب ایجاد میکند و اتفاقا سینما جزو هنرها یا بیش از همه هنرها امکان تجربه تمامعیار برای مخاطب خود فراهم کرده است؛ کما اینکه تمام پویشهای اجتماعی فرهنگی از دهه هشتاد به این سوتر از سینما آغاز شد، پس چرا نباید به سینما اندیشید.»
نگارخانه صفوی اصفهان در ادامه نمایشگاههای خود از مجموعه نمایشگاههای دوره تخصصی آرت پروژه به ارائه آثاری از «یلدا لیلی» پرداخته است. «روزمرگی» عنوان نمایشگاه این هنرمند است که دغدغههای روزانه او را نمایش میدهد. یلدا لیلی بابیان اینکه در همه آثار ارائه شده در این نمایشگاه ضمن به تصویرکشیدن دغدغههای شخصی و آنچه به صورت روزانه در سطح شهر با آن مواجه بوده است تلاش کرده تا از چنین دغدغههایی رهایی پیدا کند، میگوید: «من زمانی که این آثار را نقاشی میکردم به شدت درگیر مسائل روزمره بوده و به نوعی مشغلههای فوقالعاده زیادی داشتم و باتوجه به شغلم یعنی رانندگی، مجبور بودم که هرروز در سطح خیابانهای شهر با ماشین تردد کنم و به همین دلیل حضور در ترافیک و روبرو شدن مستقیم با مردم برای من زیاد اتفاق میافتاد، ازطرف دیگر دغدغههای شخصی نیز وجود داشت و سعی کردم تمام این دغدغهها و روزمرگیها را نقاشی کنم تا بتوانم درحین اجرای کار هنری از آن ها رهایی پیدا کنم.»
ایام محرم است و ازجمله رویدادهای شایان توجه و متناسب با این ایام، برگزاری نمایشگاهی با عنوان پردههای خیالینگاری عاشوراست که با همکاری و تعامل بین دو نهاد شهری اصفهان در عمارت تاریخی سعدی برگزار شده است. این همکاری نشاندهنده ضـرورت همافزایی سازمانهای مختلف فرهنگی و هنری برای اجراییشدن فعالیتهایی است که میتوانند به پیشبرد اهداف مرتبط با آن در شهر و بازخورد مناسب از سوی مخاطبان منتهی شود. ازاینرو، است که حوزه هنری اصفهان و موزه هنرهای معاصر وابسته به سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان در همکاری دیگر خود به نمایش پردههـای خیالینگاری عاشورا پرداختهاند، نمایشگاهی در آن برای اولین بار از سه اثر متعلق به گنجینه موزه هنرهای معاصر اصفهان رونمایی شده است، آثاری فاخر که توسط استاد بیبدیل هنر قلمکار نقاشی زندهیاد «استاد عباس گیاهی» آفریده شده و این نمایشگاه فرصتی است غنیمت برای لذت دیدار از این میراث شگرف و البته امید به احیای سنت قدیمی پرده کشی… .
مدتهاست که آمار و ارقام نشاندهنده کاهش علاقه به کتاب و کتابخوانی و ضعف مشهود ادبیات در بین ایرانیان است و البته که این موضوع دلایل زیادی دارد، اما دلیل آن هرچه باشد، نتیجه آن در فقر کلماتی حس میشود که در مکالمههای روزمره میشنویم یا به کاهش انتشار کتابهایی برمیگردد که بتوان آنها را کتابهای فاخر در زمینه ادبیات خواند و یا بهطور ملموستر در نوشتههای عکس و پُستهایی درک میشود که در فضاهای مجازی منتشر میشود. این موضوع شاید حکایت از کمشدن علاقه دانشآموزان به ادبیات باشد اما هنوز هم هستند نوجوانان و جوانان علاقهمندی که نسبت به رشتههای مختلف ادبیات دغدغه دارند؛ شعر میسرایند و داستان و خاطره و مینویسند، اما اینکه ایده و خلاقیتهای آنها چگونه باید کشف و در مسیر درست خود تربیت و پرورش داده شود موضوعی است که کمتر به آن پرداختهشده است.
حتما تاکنون از کنار دیوارهای زیادی عبور کردهاید که روی آنها طراحی و نقاشیهایی با موضوعهای مختلف اجراشده است. احتمالا به این موضوع هم فکر میکنید که این کار به زیبایی چهره شهر و مکانها کمک میکند و در نگاه شهروندان اثرگذار است یا آنها را کثیف و زشت میکند؟ به این دیوارنگاریها هنر گرافیتی نیز گفته میشود که بهعنوان یکی از هنرهای خیابانی و شهری در بسیاری از کشورها جایگاه خود را پیداکرده است. ایران یکی از این کشورهاست و اصفهان نیز ازجمله شهرهایی است که چند سالی میشود هنر گرافیتی در آن جدی گرفته شده است، نقاشیخط، داستانهای کهن ایران یا تصاویری از مفاخر شهر، نمونههایی از دیوارنگاریهایی است که در سطح شهر و استان اصفهان اجراشدهاند.
کاری که فروغ بهمنپور میکند فقط از عهده آدمهای عاشق برمیآید و بس. مگر کار سادهای است خانه به خانهرفتن و مراودۀ بدون معامله و سرشار از عشق و صداقت و پایمردی با بزرگان عرصه موسیقی؟! بهمنپور از تبار آن آدمهای مثالزدنی است که اگر نبودند بیشک تاریخ، نقصانی پُرناشدنی داشت، کما اینکه سالها میگذرد اما نه کسی شاملو و آیدا شد و همچون کتاب کوچهای ساخت، نه مانند دهباشی آمد و بخارایی آفرید، نه نسرین ظهیری شد و آمدیم خانه نبودید را نگاشت و نه پرویز ناتل خانلری ظهور کرد و نه دیگر بزرگانی که آستین خود را بالا زدند و لحظههای زندگانی را عاشقانه در مسیر آن چیزی گذاشتند که موجبش عشق بود و ساختند و پرداختند و جاودان ماندند.
روزانه چه تعداد عکس خوب در گوشیهای تلفن همراه خود میبینید؟ از میان بیش از یکمیلیارد عکسی که روزانه در فضای مجازی آپلود میشود، چه تعدادی را میتوان عکس خوب خواند؟ امروزه سواد بصری جوامع، بالا رفته است؛ اما عکس خوب گرفتن کافی نیست؛ بلکه عکاسی به قصهگویی نیاز دارد که این موضوع ارتباط میان عکاسی و علوم دیگر را نشان میدهد؛ موضوعی که ساسان مؤیدی، عکاس پیشکسوت، به آن اشاره کرده و بر ضرورت استفاده از نوشتار مناسب در عکاسی نیز تأکید میکند. او که بیش از همه با مجموعهعکسهای «تهران پنجاه روز» از جنگ و بمباران شیمیایی حلبچه شناخته میشود و سال گذشته نیز با مجموعه «حکایت عاشقی» بهعنوان اولین ایرانی برنده جایزه صلح جهانی «آلفرد فرید» در وین اتریش برگزیده شد، اعتقاد دارد اگر در ارائه عکس تأمل داشته باشیم و بهصورت مجموعهای و قصهگویی کار کنیم، به نتیجه خواهیم رسید. آنچه میخوانید دیدگاه «ساسان مؤیدی» درباره لزوم ایجاد مجموعه و قصهسازی در عکاسی است.