فردی مبتلابه «سندرم دان» به همراه مادرش چشم در چشم از روبروی شما میگذرد و یا نگاه شما در گوشهای از خیابان به فردی روی صندلی چرخدار میافتد که بهزحمت برای گذر از مانعی در حال تلاش است. همکار جدیدی به شما معرفیشده و متوجه میشوید که او اختلال بینایی دارد و یا اینکه از ناحیه پا یا دست خود دچار محدودیتهایی است. واکنش شما در چنین شرایطی چیست؟ در مواجهه با افراد دارای معلولیت جسمی یا ذهنی چگونه رفتار میکنید؟ اصلاً چگونه باید رفتار کنید که از یکسو موجب رنجش این دسته از افراد نشوید و از سوی دیگر احساس کنید رسالت انسانی و اجتماعی خود را درست انجام دادهاید؟ نحوه برخورد شما با این دسته از افراد، نقشی تعیینکننده در میزان مشارکت و حضور آنان در جامعه دارد.