پوشه‌های آقای نویسنده

گمان کنم احمد اخوت در کتاب «تا روشنایی بنویس» از تقدس میز نویسنده می‌گوید. به کتاب دسترسی ندارم اما همین که این موضوع در گوشه‌ای از ذهنم ذخیره شده است می‌خواهم به‌یادش بیاورم و از آن برسم به چیزی که در این نوشته به دنبالش هستم: «چگونه می‌شود به پوشه‌های احمد اخوت سرک کشید؟» یا اصلا «چرا باید به پوشه‌های احمد اخوت سرک کشید؟» پوشه‌هایی که برای من که ندید‌مشان در ابری از رمز و خیال پیچیده شده‌اند، پر از تکه‌های ناب زندگی‌های پشت‌سر گذاشته‌شده. همین شاید بتواند بار آن تقدس میز نویسنده‌ای را به دوش بکشد که سال‌ها پیش در «تا روشنایی بنویس» خوانده‌ام و به‌یادم مانده است. درباره تقدس میز نویسنده، پل آستر هم در رمان «شب پیشگویی» تصویری می‌سازد.