وقتی خبر ارتحال حجتالاسلام راستگو را شنیدم ناخودآگاه ذهنم دچار تلاطم شد. من «راستگو» را از طریق اجرای برنامههای اوبا «کودکان» در دهه شصت میشناختم. راستگو تنها طلبهای بود که با لباس روحانیت با کودکان برنامه منحصربهفردی داشت. او فرد فوقالعاده باهوشی بود؛ چون به ریزهکاریهای رفتار هنری آگاه بود. در نقاشی و خطاطی دریک زمان با دودست حرفهای عمل میکرد.