فرزندِ رشیدِ فضل الله همدانی!

چه خوب است که مشخصه هر انسانی لبخند روی لبش باشد و دکتر اله‌یاری مرد بزرگ تاریخ آن‌قدر مهربان و خوش‌برخورد و خوش رو بودند که قبل از اینکه ما به ایشان سلام کنیم، با لبخندِ بر لبشان به ما سلام می‌کردند. چقدر شیرین و گویا تاریخ را برایمان تحلیل می‌کردید. هنوز صدای شما در گوشم هست. تاریخ گواه این ماجراست که سوختید تا بسازید اندیشه‌های نو را. ما ورودی‌های سال ۹۱ بودیم. دقیق به یاد دارم که شما هیچگاه در کلاس حضور و غیاب نکردید، ولی به یاد ندارم دانشجویی در کلاسِ درسِ شما غایب باشد.