ایران امروز در رنج گفتوگو به سر میبرد. در این ایام که قریب به 25 سال از فوت پروفسور فلاطوری، مرد گفتوگو، میگذرد، این که انتظار داشته باشیم بدون هیچ تلاشی مورد توجه و شناخت قرار گیرد، همانقدر غیرواقعی است که خود فلاطوری انتظار داشت بعد از چندین سال با کولهباری از حکمت، که حاصل یک عمر فعالیت و خدمات کمنظیر علمی به اسلام و تفکر بشری بود، بتواند در دانشگاههای ایران مورد توجه و استقبال قرار گیرد و خدمت کند؛ بلکه باید برای احیای فلاطوریها جنگید.