وقتی بیماری را با دهل می‌راندند

بوی ریحان، بوی زعفران، بوی هل و جوز، و صدای دهل، صدای تمبیره، که یک ساز زهی ابتدایی است، کپر را پر می‌کند. اینجا مجلس زار است. یک محفل اسطوره‌ای-درمانگرانه که بر اساس سنتی دیرین در فرهنگ عامه‌ مردم ساحل‌نشین جنوب ایران، برای راندن باد و مسببان آن از تن و جان بیمار برپا می‌شده‌است. مردم این خطه از گذشته‌های دور بر این باور بودند که برخی امراض اگر به شیوه‌های معمول درمان نشوند، حتما زارند و برای درمانشان باید متوسل به كسانی شد كه زار و اجنه را می‌شناسند و راه غلبه بر آن‌ها را.