افراد معلول فرصت کمتر یا بسیار محدودی برای لذتبردن از فعالیتهای گردشگری را دارند. این محدودیت فقط به علت معلولیت آنها نبوده و دلایل دیگر ازجمله ناتوانی دولت و صنعت گردشگری برای قابلدسترسکردن حملونقل، مراکز اقامتی و مراکز گردشگری دارد. کمبود یا نبود تأسیسات و امکانات برای افراد معلول در ایران به این معناست که صنعت گردشگری نتوانسته حداکثر بهره را از مسافران معلول و خانوادههای آنها ببرد؛ درحالیکه این گروه ظرفیت کافی برای افزایش تعداد گردشگران و ایجاد تحول در این صنعت را دارد.
اقـامـت یکی از اجزای مهم صنعت گردشگری است و اشکال مختلف آن تأثیر انکارناپذیری بر انتخاب و رفتار گردشگر دارد. درواقع هتل و اقامتگاهها بهعنوان یکی از سه مؤلفه اصلی صنعت گردشگری در کنار حملونقل و جاذبهها به شمار میآیند و نمیتوان از نقش واحدهای اقامتی در سفر برای مسافران ازجمله مسافران دارای معلولیت، چشمپوشی کرد. افراد دارای معلولیت هم بسیار مشتاق سفر و اقامت هستند؛ اما معمولا سطح گستردهای از موانع موجود در مقصد و مراکز اقامتی و نبود اطلاعات کافی و موردنیاز و تجارب منفی گذشته این افراد، مانع سفر و استفاده از امکانات اقامتی میشود.