چهره هنرمند در جوانی

نمایشگاه گروهی «از قاب دیگری 2» مجموعه عکس‍های هنرمندان جوانی است که در قالب «عکاسی فاین آرت» آثاری را خلق و در کنار هم به نمایش گذاشته‍اند. آثاری از مرتضی ابراهیم پور، علیرضا احمدی فر، مهدیه افشار، غزاله دومیرانی، امین سعادت، سعیده فراهانی، یوسفی یوسفی با کیوریتوری بابک حقی در این نمایشگاه به نمایش درآمده است. این نمایشگاه که ابتدا در گالری شمیده تهران برپا شده است حالا به اصفهان و گالری اکنون آمده است. برای با خبر شدن از حال و هوای نمایشگاه با بابک حقی عکاس و مدرس عکاسی و کیوریتور این نمایشگاه و همچنین مرتضی ابراهیم پور و غزاله دومیرانی از عکاسان نمایشگاه «از قاب دیگری 2» گفت‌وگو کردیم.

تاریخ انتشار: 11:50 - شنبه 1399/07/19
مدت زمان مطالعه: 4 دقیقه

بابک حقی کیوریتور نمایشگاه «از قاب دیگری 2» درباره برگزاری این نمایشگاه گروهی می‌گوید: «این نمایشگاه گروهی پیش از این در گالری شمیده تهران برگزار شده بود و در واقع نمایشگاهی است از آثار عکاسان جوان و نسل نو عکاسی هنری معاصر ایران که به مسائل هویتی و شناختی در عکاسی می پردازند و اهمیت می دهند و من کار این دوستان را مدتی بود که می دیدم و تصمیم گرفتم دومین نمایشگاه از قاب دیگری را با آثار آنها برگزار کنم و این پروسه 5 ماه به طول انجامید. عکس های این مجموعه همه در قالب “عکاسی فاین آرت” خلق شده‌اند. ویژگی مهم این عکاسان جوان هم این است که بیشتر در زمینه عکاسی هنری فعالیت می‌کنند و عکاسی هنری قالبی است که خلاقیت، تفکر، تخیل ایده پرازی ارکان اصلی آن هستند.»

او با بیان این که مجموعه حول مضمون هویت و «دیگری عکاس» شکل گرفته است می‌افزاید: «عکس‌ها بر اساس دغدغه‌های شخصی عکاسان شکل گرفته و مفهوم هویت محور اصلی شکل‌گیری عکس‌هاست. نسل جدیدی که وارد عرصه هنر می‌شود اساسا با دنیای مجازی بزرگ شده است و تجربه زیسته‌ای دارد که نسل‌های قبلی با آن ناآشنا هستند. این عکاسان با نوعی تضاد میان محیط واقعی و محیط مجازی مواجه هستند و این تضادها و تفاوت‌ها درگیری‌های هویتی و شناختی و ذهنی را برای آن‌ها پیش می‌آورد. درگیری میان سنتی که در جامعه و خانواده‌ها در جریان است با جریانی زندگی که در محیط مجازی مشاهده می‌کنند تضادها و چالش‌هایی را در درون این نسل وجود می‌آورد و این درگیری‌ها و تنش‌ها در کار هنری آن‌ها بروز بیشتری پیدا می‌کند.»

حقی درباره کار کردن با جوان‌ها بر میدان دادن به نگاه‌ها و ایده‌های تازه در عکاسی تاکید می‌کند: «بخش غالب عکاسی ایران را عکاسی خبری، خیابانی و مستند اجتماعی تشکیل می‌دهد و این عکاسان متفاوت‌تر از جریان اصلی در حال کار کردن هستند. البته به دلایلی کار آن‌ها خیلی دیده نمی‌شود و مخاطب آن چنان با این شکل از کار آشنا نیست با این حال ما باید مسیر را برای بروز خلاقیت و ایده‌های هنری عکاسان نسل نو باز کنیم.»

او دلیل دیده نشده عکاسی هنری در جامعه عکاسی ایران را این گونه بیان می‌کند: «گالری‌ها از برخوردهای هنری با مدیوم عکاسی استقبال می‌کنند و صرف ثبت لحظه و عکس ساده خبری برای ارائه به عنوان اثر هنری و فروش برای آن‌ها کافی نیست بنابراین به عکاسی هنری توجه نشان می‌دهند البته باید اشاره کنم که یک سری گالری‌ها با پیش بردن خط‌های فکری و فرمی خاص بر دیده نشدن برخی از شاخه‌های عکاسی تاثیر می‌گذارند. اما از دلایل مهمی که عکاسی در ایران بیشتر در ژانر عکاسی مستند اجتماعی و خبری شناخته و کار می‌شود به اساتید عکاسی برمی‌گردد. بسیاری از اساتید عکاسی دانش و مجال کار کردن در حوزه عکاسی خبری و مستند اجتماعی را داشتند و به خاطر محدودیت‌ها و شرایط موجود بیشتر بر این حوزه از عکاسی تسلط پیدا کرده‌اند بنابراین شاگردان این اساتید نیز بیشتر با این جنس کار آشنا می‌شوند و امکان با مواجه با ژانرهای دیگر عکاسی را ندارند. در واقع اساتید عکاسی شاگردانشان را بیشتر ثبت کننده تربیت کرده‌اند تا خلاق و این مشکل بزرگی برای جریان عکاسی ایران است.»

زمین هرز

مردی بر زمینی خشک و زرد پشت به دوربین ایستاده است. افق بی‌نهایت ادامه دار است و ابرهای خاکستری فضایی غم بار را ساخته است. درخت خشکیده بر میانه زمین و مرد که با دستگاه سم‌پاشی ایستاده است و تختی فلزی نشانه‌های مهم عکس‌اند. مرتضی ابراهیم پور که پیش از این نمایشگاهی انفرادی با موضوع روزمرگی یک فرد بیمار ریوی را برگزار کرده است در نمایشگاه «از قاب دیگری 2»  با دو عکس حضور دارد. او درباره حال و هوای عکس‌هایش می‌گوید: «استیتمنت نمایشگاه بر مبنای من هنرمند بود و یک زمین کشاوزی بعد از برداشت محصول را به عنوان لوکشین انتخاب کردم و با آوردن المان‌هایی مانند درخت خشکیده، تخت و دستگاه سم پاش، حضور فرد را بر زمینی خاکستری و تا حدودی زمستانی به تصویر کشیدم. این ساختار و چیدمان برآمده از احساس شخصی من از مسئله هویت فردی و تا حدودی خودبیانگری است البته من سعی می‌کنم در کارهایم ساده عکاسی کنم تا افرادی بیشتری با آن ارتباط برقرار کنند و کمترین دخل و تصرفی را با نرم افزاها به‌وجود بیاورم تا حس محیط همان‌طور که هست به مخاطب منتقل شود.»

تولدی دوباره

غزاله دومیرانی که پس از ده سال تجربه عکاسی چند سال است با تمرکز بر عکاسی فاین آرت و عکاسی فیگوراتیو فعالیت عکاسی را دنبال می کند درباره تجربه حضور در نمایشگاه «از قاب دیگری 2» می‌گوید: «در دوره‌ای که این مجموعه را کار کردم با دوستی که دچار افسردگی شدیدی بود در ارتباط بودم و برای من سوال شده بود که ممکن است این شرایط برای هرکسی اتفاق بیفتد و هرکسی در چنین موقعیت دشواری به دنبال راه فرار از این اوضاع است. این تنهایی و کشمکش آدم ها برای جدا شدن از این حالت افسردگی از خود هنرمند هم دور نیست و من به صورت شبانه روزی با حالات مختلف دوست افسرده‌ام در ارتباط بودم و این برای انتخاب مسیر خلق اثر از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بود.»

او ادامه می‌دهد: «عکس های نمایشگاه از یک مجموعه عکس توسط آقای حقی برای نمایشگاه انتخاب شده است. در این مجموعه با محوریت انسان افسرده و تلاش آن برای رهایی با فریم‌های متعددی روبرو هستیم که فردی پیچیده شده در یک کیسه از فریم اول تلاش می‌کند تا از این کیسه آزاد شود و در فریم آخر موفق می‌شود این کیسه را پاره کرده و به نوعی آزادی دست یابد. از بین فریم های این روایت یک عکس برای نمایشگاه “از قاب دیگری 2”  انتخاب شده است.»

 

برچسب‌های خبر