این ماجرای «تغییر شرایط» و «تطبیق جشنواره» از ابتدا بر این رویداد حکم‌فرما بوده و ردپایش پررنگ است؛ تا حدی که زمان جشنواره هم تغییر و تطبیق پیدا کرده و این مهم‌ترین خبر نشست رسانه‌ای دیروز بود.
مسیر پل‌های زاینده‌رود ملقب به اسامی صنایع‌دستی شدند
دبیر جشنواره بین‌المللی صنایع‌دستی ایران صـحـبـت‌هــایـــش را بــا بیان دغدغه‌هایش برای وضعیت اصفهان آغاز کرد و گفت: آلودگی آب‌وهوا، خشکی زاینده‌رود، جمعیت بیش‌ازحد ظرفیت و مهاجرت بالای غلط به آن از جمله عواقب تعیین راه غلط توسعه اصفهان در گذشته بوده است؛ زیرا تعداد زیادی از مردم با امید به صنعتی‌بودن این شهر به آن مهاجرت کردند. به روایت نصیر ملت، اولین اقدام مهم، اصلاح مسیر توسعه است؛ مسیری که باید بر ظرفیت‌های واقعی یک شهر مبتنی باشد و برای اصفهان می‌تواند از طریق صنعت سبز تأمین شود؛ صنعتی که بسیار زودبازده است و در شهرهای بزرگ بازده خوبی داشته است.
او بی‌توجهی به توسعه پایدار را یکی از دردهای اصفهان دانست و از ظرفیت‌های مغفول‌مانده این شهر گفت و نقبی هم زد به طرح «اصفهان 2020» که خب می‌دانیم این طرح هم به خاطر «شرایط» به نتیجه‌ای که باید، نرسید.
خبر دیگری که این عضو شورای شهر اصفهان اعلام کرد، «تعریف 20 مسیر گردشگری جدید در شهر» بود؛ مسیرهایی که از آن‌ها به‌عنوان ظرفیت‌هایی برای کم‌کردن بار از دوش مسیرهای تاریخی یاد کرد. مسیر 400 کیلومتری مادی‌ها و اقدامات ترویجی با تبلیغات در فضاهای شهری از جمله دیگر مباحثی بود که ملت مطرح کرد و خبر داد که تمام مسیرهای منتهی به زاینده‌رود را با نام رسته‌های صنایع‌دستی نام‌گذاری کرده‌اند به این صورت که مثلا سمتی از پل آذر که به خیابان آذر منتهی می‌شود نام یکی از رسته‌ها را بر خود می‌گیرد (مثلا قلم‌زنی) و سمت دیگر که به خیابان توحید می‌رسد، اسمی دیگر (مثلا قلمکاری).
ملت آمارهای قابل‌تأملی هم از اوضاع صنایع‌دستی اصفهان ارائه داد. آماری از جمله ۴۰ هزار هنرمند شاغل در حوزه صنایع‌دستی در استان اصفهان و ۶۰ هزار نفر که در حوزه صنایع‌دستی و مرتبط با آن مشغول به کار هستند. نکته دیگری که دبیر رویداد اعلام کرد این بود که تاریخ این جشنواره از ۲۶ لغایت ۲۹ تیر به ۱۰ لغایت ۱۳ مرداد سال جاری منتقل شد تا جشنواره پس از عبور از موج پنجم کرونا برگزار شود.
جشنواره صنایع‌دستی، عنوان «شهر جهانی» را برای اصفهان نگه می‌دارد
یکی از دلایل برگزاری جشنواره صنایع‌دستی در سطح ملی به میزبانی اصفهان این بود که می‌خواستــیـم «عنوان شهر جهانی صنایع‌دستی» را بـرای اصـفـهــان حفظ کنیم؛ این روایت سرپرست تازه معاونت صنایع‌دستی و هنرهای سنتی میراث فرهنگی استان اصفهان بود که در نشست باغ زرشک بیان کرد. نورالله عبداللهی صحبت‌هایش را با یاد فریدون اله‌یاری که در نشست قبلی همین جشنواره در کاخ نیاوران تهران حضور داشت و امروز دیگر نیست، آغاز کرد و خبر فوت روبن یروشالمی، هنرمند فیروزه‌کوبی، را هم اعلام کرد.
به روایت سرپرست معاونت صنایع‌دستی اصفهان، برای انتخاب یک شهر به‌عنوان شهر جهانی صنایع‌دستی مهم است که شهر برگزارکننده جشنواره‌های ملی و بین‌المللی باشد و اگر آیتم‌ها را حفظ نکنیم عنوان شهر جهانی گردشگری که باعث افتخار است از اصفهان گرفته می‌شود و باید فعالیت‌هایی انجام شود که عضویت شهرهای جهانی صنایع‌دستی برای اصفهان بماند.
او از لطمه‌های زیاد پاندمی کرونا و تحریم‌ها به بدنه صنایع‌دستی کشور هم گفت و البته تأکید کرد: باوجوداین، وجوه حمایتی دولت همیشه شامل هنرمندان بوده است و ستاد کرونا در سطح ملی مبالغی را برای تسهیلات هنرمندان مصوب کردند که این موضوع تمدید شده و هنوز ادامه دارد.
نشست رسانه‌ای جشنواره با پرسش و پاسخ خبرنگاران ادامه پیدا کرد و در این بخش و در پاسخ به برخی از پرسش‌های خبرنگاران، نصیر ملت بر «عدم نمایشی بودن جشنواره» تأکید کرد و توضیح داد که برگزاری جشنواره با وجود تمام مشکلات به نفع اصفهان است و اگر امسال به دلیل شرایط ایدئال برگزار نمی‌شود، گام خوبی است تا در سال‌های آتی که کرونا از بین می‌رود، جشنواره با قوت بیشتر در اصفهان و در سطح بین‌المللی برگزار شود.
پیشنهاد اصفهان‌زیبا: شهرداری و میراث در راه‌اندازی تورهای ویژه صنایع‌دستی پیش‌قدم شوند!
در انتهای نشسـت، در جــایـگـاه روزنامه‌نگار تخصصی دو حــوزه صنایع‌دستی و گــــردشـگری از دغدغه‌هایی که برای پیوند این دو حوزه و صیانت از میراث اصفهان داریم، گفتم و اظهار امیدواری کردم حالا که جشنواره دو هفته به تعویق افتاده، می‌توان از فرصت استفاده کرد و تورهای گردشگری ویژه‌ای را به مـقـصـد برخی از بناهای تحت مدیریت شهرداری و میراث فرهنگی (برگزارکنندگان جشنواره) تدارک دید که هــدفـشان معـرفـی اشیای ویژه‌ای باشد که نمونه‌های اعلای صنایع‌دستی و هنرهای سنتی اصفهان هستند اما همیشه مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند یا پشت درهای بسته این بناها جانشان در خطر است. به طور ویژه پنجره مشبک بسیار ارزشمند و فرش‌هایی که در کاخ‌موزه چهلستون وجود دارند، شاه‌نشین خانه امین و خانه قزوینی‌ها و چهار هزار شیء تاریخی (شامل انواع صنایع‌دستی و هنرهای سنتی) در موزه هنرهای تزیینی ایران (که اخیرا به دلیل مرمت بسته شده) چند موضوعی بودند که به‌عنوان شاهد و نمونه برای این ایده مطرح کردم و توضیح دادم که این اقدام مخصوصا حالا که اصفهان به دلیل نداشتن موزه صنایع‌دستی با انتقادهای زیادی روبه‌روست بیشتر قابل‌تأمل به نظر می‌رسد. حرفم این بود که در شماری از بناهای اصفهان نفایسی وجود دارند که به دلیل اداره و محل کار شدن بنا، رنگ روزمرگی کارمندان رنگ و روی آن اشیای موزه‌ای نفیس را زرد کرده است و یکی از کارکردهای همین جشنواره صنایع‌دستی می‌تواند آغاز جریانی باشد برای زدودن این رنگ‌های زرد از ساحت زیباترین و نفس‌گیرترین یادگارهای صنایع‌دستی و هنرهای سنتی اصفهان که دارند به آهستگی از میان می‌روند. در پاسخ به این دغدغه و پیشنهاد، معاون صنایع‌دستی از توافق میان شهرداری و میراث برای تأسیس موزه صنایع‌دستی در محل کارخانه ریسباف خبر داد و در توضیح عنوان کرد که شهرداری پذیرفته بخشی از بدهی‌های ریسباف را تقبل کند و این بنای تاریخی را از خطر تخریب نجات داده و به موزه صنایع‌دستی تبدیل کند.
