دغدغه‌های کرونایی کارآفرینان فرهنگی

 کارآفرینی فرهنگی اگرچه در دوران پیش از کرونا چندان مورد رغبت سرمایه‌گذاران قرار نمی‌گرفت، ولی شیوع ویروس و آغاز محدودیت‌های کرونایی شرایط نامناسب‌تری را پیش روی فعالان کارآفرینی بخش فرهنگ اصفهان قرار داد. کرونا باعث کاهش گردش مالی در این بخش شده و بسیاری از کسب‌وکارهای فرهنگی را تحت تأثیر قرار داده است.یک کارآفرین فرهنگی‌اجتماعی به اصفهان‌زیبا می‌گوید: «طی این دو سال بسیاری از کسب‌وکارهای فرهنگی و هنری اصفهان تعطیل شد و مؤسسات فرهنگی به خاطر قرنطینه، مشتریانشان را از دست دادند. در کمال تأسف چون اجاره‌ها بالاست، کارآفرینان نمی‌توانند از پس هزینه‌های اجاره برآیند؛ به‌عنوان‌مثال، مؤسسات زبان اصفهان که دارای چند شعبه بودند، الان با یک یا دو شعبه فعالیت
می‌کنند.» فرحناز علیزاده بیان می‌کند: «کسب‌وکارهای فرهنگی به تجمع‌های مردم بستگی دارد. به خاطر محدودیت‌های کرونا جشن‌ها و سمینارها و سینماها تعطیل‌شده و این اتفاق‌ها روی گردش پولی کارآفرینی فرهنگی تأثیرگذار بوده است.»او تصریح می‌کند: «کرونا در کنار آسیب‌هایی که به کارآفرینان فرهنگی وارد کرد، فرصت‌هایی را نیز پیش روی آن‌ها قرارداد. درواقع آموزش‌ها آنلاین شد و کارآفرینان از این فرصت استفاده کردند؛ ولی اینکه مردم فرهنگ استفاده از آموزش‌های آنلاین را نداشتند و یک‌دفعه در معرض آن قرار گرفتند، مشکلاتی را ایجاد کرد. وقتی محدودیت‌های کرونایی برقرار می‌شود، مردم به کلاس‌های آنلاین هم بی‌تفاوت می‌شود و با خودشان می‌گویند تا بعد از اتمام محدودیت‌ها و قرنطینه صبر می‌کنند و فرصت برایشان هست. در این بازه زمانی کارآفرینان فرهنگی دچار مشکل می‌شوند و نمی‌توانند درآمد کسب کنند.»
این کارآفرین فرهنگی‌اجتماعی ادامه می‌دهد: «بسیاری از مربیان آموزشی به خاطر این مشکلات شغل دوم پیدا کرده‌اند؛ چون از پس هزینه‌هایشان برنمی‌آیند. از سوی دیگر، تا زمانی که محدودیت‌ها تمام شود، پیداکردن مربی خوب و جمع‌کردن کارها طول می‌کشد و روی کیفیت کار و آموزش‌ها اثر
می‌گذارد.» علیزاده بیان می‌کند: «بسیاری از والدین با خودشان می‌گویند آموزش‌های آنلاین مناسب بچه‌ها نیست؛ چون بچه‌ها سر کلاس آموزش آنلاین حواس‌پرت هستند و کمتر توجه می‌کنند؛ غافل از اینکه بچه‌ها سر کلاس‌های حضوری هم این مشکلات را دارند. والدین در کلاس‌های آنلاین بازیگوشی بچه‌ها را از نزدیک مشاهده می‌کنند؛ ولی در کلاس‌های حضوری امکان اینکه شاهد بازیگوشی آن‌ها باشند، وجود ندارد؛ بنابراین والدین با خودشان فکر می‌کنند فرصت هست تا در زمان بهبود شرایط بچه‌هایشان آموزش ببینند؛اما واقعیت این است که بچه‌ها زمان آموزش مطلوب را از دست خواهند داد.»  او خاطرنشان می‌کند: «اگر کسب‌وکارهای فرهنگی به خاطر ضرروزیان تعطیل شوند، بعد از آن کار فرهنگی کردن در شهر دشوار می‌شود؛ چون متخصصان به خاطر ازدست‌دادن شغلشان به کارهای دیگری روی می‌آورند.»  این کارآفرین فرهنگی اجتماعی اذعان می‌کند: «حتی در زمان بهبود شرایط اقتصادی هم اگر مردم آموزش درست نبینند و توسعه اجتماعی اتفاق نیفتد، از این شرایط اقتصادی نمی‌توانند به‌درستی بهره‌برداری کنند.» علیزاده می‌گوید: «هنرهای تجسمی، سینما، صنایع خلاق، کلاس‌های فرهنگی، رویدادها، همایش‌ها و نشست‌های ادبی همگی زیرشاخه‌های کارآفرینی فرهنگی هستند. تعطیلی این کسب‌وکارها روی جامعه اثر می‌گذارد؛ در اصفهان نیز مردم و سرمایه‌گذاران سراغ کاری می‌روند که در بازه زمانی کم سودآوری زیاد داشته باشد؛ ولی کار فرهنگی این‌گونه نیست. مردم عادت کرده‌اند در بخشی سرمایه‌گذاری کنند که برگشت سرمایه‌شان سریع اتفاق بیفتد. درواقع کمتر به مسئله فرهنگ توجه کرده و روی آن سرمایه‌گذاری می‌کنند ؛ دولتی‌ها هم به این بخش کمتر توجه می‌کنند.»
او تأکید می‌کند: «کارآفرینی فرهنگی نیازمند آدم‌های عاشق و آگاه و کاربلد است. نهادهای دولتی اصفهان امکانات زیادی در دست دارند که می‌توانند در اختیار بخش خصوصی اصفهان قرار دهند تا کارآفرینی فرهنگی در شهر رونق پیدا کند. کارآفرینان فرهنگی می‌توانند فضای مرده شهرها را زنده کنند و به آن جان دهند.» این کارآفرین فرهنگی‌اجتماعی خاطرنشان می‌کند: «شهرداری اصفهان باید کارآفرینان فرهنگی شهر را شناسایی و از آن‌ها دعوت کند. بعضا جلسات هم‌فکری برگزارشده؛ اما چون این جلسات خروجی نداشته است، کارآفرینان فرهنگی دیگر رغبتی برای حضور در آن‌ها پیدا نکرده‌اند.»