به گزارش اصفهان زیبا؛ هرچند تیم ملی فوتبال کشورمان با کسب برتری سه گله در برابر قرقیزستان شانس خودش را برای صعود مستقیم به جام‌جهانی 2026 حفظ کرد، بااین‌حال این روزها صحبت‌های متفاوتی درباره عملکرد بازیکنان و کادر فنی تیم ملی مطرح می‌شود و این موضوع باعث شده تا موافقان و مخالفان امیر قلعه‌نویی در مقابل یکدیگر قرار بگیرند.
از یک سمت آن‌هایی که سبک بازی محتاطانه تیم ملی را دوست ندارند، به این موضوع اشاره می‌کنند که فوتبال ایران قدرت برتر قاره آسیاست و نباید در برابر تیم‌های معمولی و نه‌چندان قدرتمند آسیایی این‌طور دست‌به‌عصا بازی کند و مسابقاتش را با حداقل گل پیروز شود. وقتی فوتبال ملی ما در بازی مقابل کره شمالی و قرقیزستان در نیمه اول با دو گل جلو می‌افتد و در شروع نیمه دوم گل‌های بدی را دریافت می‌کند، به این معناست که فوتبالیست‌های ایرانی هنوز در باد حضور در لیگ‌های معتبر اروپایی قرار دارند و فراموش کرده‌اند که در رده ملی جایی برای تکبر و غرور برای رقبای ضعیف‌تر وجود ندارد.
مخالفان پرتعداد
منتقدانی مثل محمد مایلی‌کهن، جلال چراغپور، جواد خیابانی، حسن اشجاری و چند پیش‌کسوت دیگر عقیده دارند که استفاده زیاد قلعه‌نویی از بازیکنان پا‌به‌سن‌گذاشته در تیم ملی و عدم توجه به جوان‌هایی مثل محمدجواد حسین‌نژاد و سعید سحرخیزان باعث شده تا انگیزه در بین بازیکنان تیم ملی از بین برود و بزرگ‌ترها می‌دانند که تحت هر شرایطی امکان فیکس بازی کردن را دارند و این موضوع عملکرد تیم ملی را تحت‌تأثیر قرار داده است.
در فوتبال ما اولویت همیشه نتیجه‌گرایی بوده است و ارائه‌دهنده این سبک کارلوس کی روش سرمربی سابق تیم ملی بود که با بردهای خفیف درنهایت به نتیجه لازم دست پیدا می‌کرد؛ بنابراین مربیان داخلی هم مجبور می‌شوند روی نتیجه متمرکز باشند و کمتر به بازیکنان جوان فرصت دهند. البته نمونه‌هایی از تیم‌های آسیایی مثل ژاپن، چین و کره وجود دارد که برای جوان‌گرایی بهای زیادی پرداختند و نتایج ضعیفی را در مقاطع مختلف تجربه کردند تا نسلی جدید پرورش دهند؛ اما در ایران، فضای مناسبی برای چنین تحولی وجود ندارد؛ چون تمرکز اصلی روی نتیجه‌گیری است.
جواد خیابانی به‌عنوان منتقد اول تیم ملی حتی بر روی این موضوع هم متمرکز شده که این اولین صعود فوتبال ایران به جام‌جهانی آن هم با سرمربی ایرانی نیست و قبل از این حشمت مهاجرانی در جام جهانی 1978 این کار را انجام داده است و امیر قلعه‌نویی و دستیارانش نباید خودشان را نسبت به بقیه مربیان برتر بدانند. صحبت‌های منتقدان تیم ملی در این چند وقت اخیر در شرایطی رسانه‌ای شده که گاهی به نظر می‌رسد بازیکنان تیم ملی ایران با زدن دو یا سه گل در نیمه اول، تصور می‌کنند بازی تمام شده است و این از‌دست‌رفتن تمرکز می‌تواند دلیل عملکرد ضعیف‌تر در نیمه دوم باشد و آنجاست که دوباره بازیکنان باتجربه تلاش می‌کنند تا با زدن گل برتری کار را برای پیروزی راحت کنند.
فوتبال ما در برابر کره شمالی و قرقیزستان چهار گل دریافت کرد که به نظر می‌رسد تغییرات متعدد در خط دفاعی، مانند تعویض‌های اجباری شجاع خلیل‌زاده و صالح حردانی، هماهنگی تیمی را کاهش داده و احتمال اشتباهات فردی را افزایش داده است. از طرف دیگر پروازهای طولانی، اختلاف ساعت و نبود زمان کافی برای تطبیق بازیکنان با شرایط جدید، ازجمله عواملی است که به افت عملکرد تیم در نیمه دوم کمک کرده است و امیر قلعه‌نویی و کمک‌هایش باید برای بازی‌های آینده، برنامه‌ریزی دقیق‌تری در این زمینه داشته باشند تا چنین مشکلاتی برطرف شود.
موافقان فقط صعود می‌خواهند
در سمت دیگر جبهه تیم ملی موافقانی حضور دارند که معتقدند در فوتبال امروز دنیا به زیبا بازی کردن امتیازی تعلق نمی‌گیرد و مربیان در فوتبال باید به دنبال کسب نتیجه و برد باشند. ازنظر آن‌ها همین که فوتبال ملی ما شانس بالایی برای صعود به رقابت‌های جام جهانی دارد، باید به امیر قلعه‌نویی امتیاز کامل را داد و همین‌که بدون دردسر قرار است به جام‌جهانی برسیم، یعنی کادر فنی تیم ملی و در کنار آن‌ها بازیکنان مسیر خودشان را به‌خوبی طی کرده‌اند. از دیدگاه موافقان حضور در جام‌جهانی حتی با حضور 48 کشور یک دستاورد بزرگ به‌حساب می‌آید و نیازی نیست که ما از تیم ملی انتظارات زیادی داشته باشیم.
موافقان امیر قلعه‌نویی می‌گویند که امروز فوتبال در همه کشورها رشد و پیشرفت زیادی داشته و قرار نیست تیم‌هایی که نامی کوچک دارند، در مقابل مدعیان حرفی برای گفتن نداشته باشند؛ همان‌طور که اندونزی در هفته گذشته موفق شد عربستان مدعی را شکست دهد. بااین‌حال بدون شک این تقابل موافق و مخالف تا پایان رقابت‌های مرحله گروهی و صعود احتمالی تیم ملی به جام جهانی ادامه خواهد داشت و دراین‌بین امیر قلعه‌نویی باید اثبات کند که به‌عنوان یک سرمربی باتجربه علاوه بر کسب نتیجه به فکر اعتبار و جایگاه فوتبال ایران هم خواهد بود.
