به گزارش اصفهان زیبا؛ دهه 80؛ دورانی که بنده عضو شورای مرکزی جامعه اسلامی دانشگاه صنعتی اصفهان و پسازآن دبیر جامعه اسلامی آن دانشگاه بودم، مصادف بود با دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی و دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد. زمانی که جنبش دانشجویی در فضای سیاسی کشور بسیار فعال بود و نقش پررنگی داشت. از طرفی بحث گفتمانسازی به عهده جریان دانشجویی بود و بحث عدالتطلبی و عدالتمحوری بهصورت جدی در فضای دانشگاه دنبال میشد؛ همچنین بحث جنبش نرمافزاری توسط نهادهای دانشجویی انقلابی هم پیگیری میشد.
از سوی دیگر بحث مطالبهگری از مسئولان کشور چه در قوه قضائیه، چه در مجلس و چه در بدنه دولت و البته مطالبهگری از مسئولان خود دانشگاه هم چه در رابطه با مسائل فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و مسائل بینالمللی بهصورت جدی و قوی دنبال میشد. در آن زمان دانشجویان دغدغهمند علاوه بر تحصیل در فضایی با سختگیریهای دانشگاه صنعتی به فعالیتهای جنبی دانشجویی میپرداختند و حتما زمانی را صرف مطالعه بر روی آثار شهید مطهری، آثار مقام معظم رهبری و آثار آیتالله مصباح میکردند. سیر مطالعاتی که باعث میشد جریان دانشجویی در آن دوران تنها اجرایی نباشد و دانشجویان هم دچار سیاستزدگی نشوند.
دانشجو در آن فضا به دنبال یک نرمافزار فکری برای خود بود و رویکرد توانمندسازی را بسیار دنبال میکرد. در آن زمان فضای مجازی و رسانه همانند امروز نبود و ما از گوشی موبایل هم برخوردار نبودیم. کمکم اینترنت به فضای زندگی ورود پیدا کرد و بهمرور استفاده از اینترنت در موضوعات رسانهای، مطالعاتی و دانشگاهی باب شد. فضایی که توانست به مطالبهگری دانشجویان کمک کند و این موضوع جدی پیگیری میشد. به یاد دارم در آن زمان مرحوم شهید آیتالله رئیسی قائممقام قوه قضائیه، حداد عادل در جایگاه رئیس مجلس، نمایندگان مجلس شورای اسلامی چه استانی و چه ملی و حتی کاندیداهای انتخابات ریاستجمهوری به دانشگاه دعوت میشدند و در فضای دانشگاه در خصوص رویکردها، مواضع، عملکردها و برنامههای خود صحبت میکردند و در مقابل دانشجویان نیز با ایجاد فضای مطالبهگری از آنها در خصوص مسائل و چالشهای موجودِ کشور میپرسیدند و از آنها پاسخ میخواستند.
درحال حاضر اما به عقیده بنده این فضای پرشور و پرامید و دغدغهمندی که در گذشته وجود داشت، در محیط دانشگاه آنطور که باید دیده نمیشود و دغدغههای دیگر بهنوعی باعث شده است، دانشجویان کمتر برای رشد فردی و توانمندسازی خود زمان بگذارند و جدای از رشته تحصیلی خود در حوزههای دیگر سیر مطالعاتی کمتری دارند. در گذشته همچنین اردوهای تشکیلاتی در فضای دانشگاه چه در ایام تحصیل و چه در تعطیلات بینترمی یا تعطیلات عید نوروز و تابستان و همچنین اردوهای کوثری نهاد رهبری با حضور آیتالله مصباح، آیتالله جوادی آملی و دکتر رحیمپور ازغدی برگزار میشد که همه و همه در توانمندسازی عملکرد جنبش دانشجویی در فضای تحصیلی و فضای سیاسی کشور بسیار مؤثر بود. امروزه نیز لازم است همه آن اتفاقات و فعالیتها با کیفیت بالاتر و جدیتری رخ دهد. همچنین رویکرد حضور مسئولان از هر سه قوا در محیط دانشگاه بهمنظور مطالبهگری هم باید بهخوبی و بیشتر اجرا شود. احساس بنده این است که فرصت جوانان دانشجوی ما بهنوعی در حال هدر رفتن است؛ چراکه به نظر میآید اولویتها برای دانشجویان تغییر کرده و زمان روی موضوعاتی که باید از سوی این قشر مورد توجه قرار گیرد، گذاشته نمیشود؛ آنچه در مقایسه با 20 سال گذشته کاملاً متفاوت است و ضرورت دارد جنبشهای دانشجویی کنونی در قالب تشکلها و مجموعههای دانشجویی نسبت به گذشته فعالتر دیده شود.
موفقیت دانشجویان در مسیر فعالیتهای جنبی
تجربه نشان داده است دانشجویانی که علاوه بر درس و تحصیل در تشکلها و انجمنهای دانشجویی فرهنگی، سیاسی و اجتماعی حضور پیدا کردهاند، معمولا پس از فارغالتحصیلی موفقتر از دیگر دانشجویان که تکبعدی بودند، در جامعه ظاهر شدند؛ چراکه آنها در آن فضا، شخصیت کاملتری پیدا کردند و از طرفی با داشتن تجربه مدیریتی نوعی رزومه کاری برای خود به وجود آوردند. این قشر از دانشجویان با کسب تجربه حضور در تشکلها و انجمنهای دانشجویی ارتباطات گستردهای به دست آوردند و به رشد فردی رسیدند و پس از فارغالتحصیلی در حوزه فرهنگی و اجتماعی شهر و کشور درخشیدند.
تأثیر حضور دانشجویان در تشکلها و انجمنهای دانشجویی علاوه بر جامعه هدف حتی در محیط خانواده هم قابلمشاهده است. به همین خاطر توصیه ما به دانشجویان فعلی این است که علاوه بر بحثهای درسی که اولویت اول یک دانشجو بهحساب میآید، فعالیتهای جنبی را مدنظر قرار دهند و با عضویت در انجمنهایی مختلف، از موقعیتهای این فضا استفاده و کسب تجربه کنند؛ فرصتی که پس از فارغالتحصیلی دیگر برای دانشجویان پیش نخواهد آمد.
