به گزارش اصفهان زیبا؛ فیلم سینمایی «ناتورِ دشت» دومین ساخته خردمندان بعد از فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» است که حالا با سروشکل متفاوتی نسبت به دیگر کارهای او در جشنواره حضور دارد.
«ناتورِ دشت» اقتباسی از روی یک داستان واقعی است که نویسنده با دخل‌وتصرف‌هایی سعی در سینمایی کردن این داستان و تبدیل به فیلمنامه داشته که تا حد قابل قبولی موفق شده است. داستان فیلم خوب شروع می‌شود و خوب هم ادامه می‌یابد و مخاطب را لحظه‌ای به خود وانمی‌گذارد. همین موضوع باعث شده تا فیلم خردمندان به یک فیلم خوب تبدیل شود. فیلمنامه فیلم البته دچار نقص‌ها و ایراداتی است که چنانچه رفع می‌شد، به فیلمنامه‌ای شاهکار تبدیل می‌شد. البته پایان‌بندی فیلم نیز از این ضعف مستثنا نیست. البته فیلمسازان سعی دارند پایان‌بندی‌ای را به مخاطب ارائه دهند که در فروش گیشه نیز با مشکل مواجه نشوند و قهرمان داستان را پیروز بر ضدقهرمان نشان دهند؛ اما این حجم از پلان‌های اضافه در پایان‌بندی فیلم باعث هدر رفتن تمام زحمات فیلمنامه‌نویس برای ایجاد حس تعلیق و بیدار کردن احساسات مخاطب در پایان شده و باعث می‌شود میوه این زحمات به‌موقع چیده نشود و فیلم در پایان، با یک شیب ملایم به سمت پایین بیاید، نه اینکه در اوج تمام شود.
کارگردانی فیلم همچنان رنگ‌وبوی کار اول خردمندان، یعنی «بیست و یک روز بعد» را دارد؛ اما در کل، جهشی برای خردمندان در کارگردانی است و می‌توان پیشرفت او را در این خصوص به‌وضوح مشاهده کرد؛ هرچند در بعضی از پلان‌ها ردپای کارهای تلوزیونی خردمندان را می‌بینیم و این پلان‌ها از کلیت فیلم جدا می‌ایستند.
یکی از ایرادات بزرگ فیلم از حیث کارگردانی مبحث بازیگردانی حجازی‌فر و انتخاب گریم اوست؛ گویی خردمندان هیچ تلاشی برای شکل‌دهی یک حجازی‌فر متفاوت نکرده است و همان حجازی‌فر فیلم‌های دیگر را در فیلم خود بازآفرینی کرده است. گریم حجازی فر نیز واقعا نامناسب است و می‌شود گفت گریمی ندارد. حجازی‌فر در فیلم، یک محیط‌بان بازنشسته است؛ ولی گریم او این را به مخاطب نشان نمی‌دهد. حداقل خردمندان می‌توانست با یک گریم پیش‌پاافتاده در صورت، حجازی‌فر را تبدیل به حجازی‌فر مختص «ناتور دشت» کند.
فیلم از حیث فیلمبرداری اما قوی عمل کرده و فیلمبردار دقیقا آنچه برای کمک به ایجاد تعلیق و پیش‌برد درام نیاز است، به فیلم بخشیده است؛ از انتخاب لنز‌های مناسب تا انتخاب قاب‌ها و نماهای حرکتی درست. قاب‌ها جز در آن قسمت که در مبحث کارگردانی نیز به آن اشاره کردیم که رنگ‌وبوی تلوزیونی گرفته‌اند، همگی سینمایی و چشم‌نوازند و فیلم در فیلمبرداری نمره مطلوب دریافت می‌کند.
بازی میرسعید مولویان همچنان درخشان است. او بعد از «جنگل پرتقال» چشم‌های بسیاری را به سمت بازی خود کشاند و توانمندی خود را به همگان ثابت کرد. حالا و در «ناتور دشت» باز هم یک بازی متفاوت و بسیار خوب را ارائه داده که قطعا مستحق نامزد شدن در بخش بهترین بازیگر نقش اول مرد است.
در کل، «ناتور دشت» فیلمی خوب و جاافتاده است که فیلمنامه خوبی دارد و در مبحث تعلیق و قصه‌گویی بهترین اثر خردمندان شمرده می‌شود. البته نیازمند تدوین مجدد روی پایان‌بندی و حذف آن همه پلان اضافه است تا به یک فیلم عالی و درخشان تبدیل شود.
