به گزارش اصفهان زیبا؛ نمایشنامه‌خوانی، خواندن یک متن دراماتیک در مقابل تماشاگران است. اهمیت نمایشنامه‌خوانی در ایجاد ارتباط زنده با تماشاگران است؛ یعنی برقراری ارتباط دیداری با تماشاگران را دارد و نمایشنامه‌خوانی ازآنجایی‌که نیاز به اکت و اجرا و دکوپاژ خاصی ندارد، ساده‌تر از تئاتر اجرا می‌شود. درواقع نمایشنامه‌خوانی، خواندن دیالوگ‌ها و توضیح‌های صفحه نمایشنامه است که توسط نقش‌خوان‌ها از روی متن صورت می‌گیرد.
فاطیما زمانی، دانش‌آموز پایه دهم رشته ادبیات فارسی مدرسه نسرین جناب ناحیه دو آموزش‌وپرورش و ساکن محله کلمه‌خواران اصفهان است که از پایه نهم تحصیلی وارد حرفه نمایشنامه‌خوانی در مدارس شده و با توجه به علاقه، استعداد و پشتکار زیادی که در این زمینه داشته و به‌طور مستمر به تمرین در این حرفه پرداخته بعد از مدتی توانسته است در این زمینه موفق عمل کند و در حال حاضر هم در مدرسه از اعضای اصلی تیم نمایشنامه‌خوانی محسوب می‌شود.
کارگردانی اجرای نمایشنامه‌ای در مدرسه
او درباره علاقه زیاد خودش به حرفه نمایشنامه‌خوانی به «هم‌محله» می‌گوید: «رشته بنده ادبیات فارسی است و خواندن اشعار ادبی شعرای بزرگ و تاریخ معاصر را بسیار دوست دارم و استعداد بنده درزمینهٔ انشانویسی هم بسیار خوب است و به نویسندگی هم علاقه زیادی دارم. ورود به حرفه نمایشنامه‌خوانی و اجرای این برنامه در مدرسه توسط دانش‌آموزان پایه نهم باید اجرا می‌شد و سال گذشته در مدرسه قبلی که در پایه نهم مشغول به تحصیل بودم و با توجه به علاقه زیادی که به این حرفه داشتم، با کمک معاون پرورشی مدرسه وارد اجرای این برنامه شدم و مسئولیت کارگردانی اجرای نمایشنامه‌ای را در مدرسه برعهده گرفتم.» این دانش‌آموز موفق درزمینهٔ حرفه نمایشنامه‌خوانی تصریح می‌کند: «نقش اصلی این برنامه نمایشنامه‌خوانی یکی از هم‌کلاسی‌هایم بود و بنده نقش دوم این نمایشنامه را برعهده داشتم. برنامه‌ای که از سوی اداره‌های آموزش‌وپرورش نواحی به مدارس ابلاغ می‌شود، همیشه این روند را داشته که حتما نمایشنامه‌هایی در مدارس به اجرا دربیاید که قبلا توسط آموزش‌وپرورش اعلام‌شده و دانش‌آموزان در مدارس موظف به اجرای این برنامه‌ها و نمایشنامه‌ها هستند.»
خودمان نویسنده نمایشنامه بودیم
او خاطرنشان می‌کند: «اما سال گذشته در مدرسه قبلی زمانی که بنده وارد پایه نهم تحصیلی شدم و حق ورود به برنامه نمایشنامه‌خوانی و اجرای این برنامه در مدرسه را داشتم، با کمک معاون پرورشی مدرسه تصمیم گرفتیم خودمان نویسنده نمایشنامه مدرسه باشیم و از بین چند موضوعی که به ما پیشنهاد شده بود یکی از موضوع‌ها با عنوان «رفیق شهیدم» را برای اجرا در نمایشنامه‌خوانی گزینش کردیم که درباره شهیدان راه سلامت در دوران کرونا بود.»
زمانی ادامه می‌دهد: «این نمایشنامه درباره دختری است که دانشجوی رشته پزشکی بوده و با سختی‌های زیادی در زندگی مواجه می‌شود و به‌طورجدی و با سخت‌کوشی زیادی که داشته، می‌تواند مشکلات را سپری کند و به‌صورت داوطلبانه پرستاری پزشکی شده و به بیماران کرونایی کمک می‌کند و درنتیجه تعامل با بیماران کرونایی بعد از مدتی این دانشجوی رشته پزشکی خودش هم به بیماری منحوس کرونا مبتلا شده و شهید راه سلامت می‌شود و به همین علت به او لقب شهید را می‌دهند.»
او عنوان می‌کند: «درحقیقت مضمون اصلی این نمایشنامه‌خوانی که در مدرسه اجرا کردیم، درباره ایثارهای همین دانشجوی پزشکی بود که به‌صورت داوطلبانه به بیماران کرونایی خدمت می‌کرد. در این نمایشنامه نقش اصلی داستان برعهده هم‌کلاسی‌ام بود؛ خودم هم نقش رفیق نقش اصلی داستان نمایشنامه‌خوانی را بر عهده گرفتم و کارگردان این نمایشنامه، فیلم‌بردار و روای داستان هم افراد دیگری بودند و همه با همکاری همدیگر سعی داشتیم روایتگر این داستان در قالب نمایشنامه باشیم.
دغدغه‌ها و سختی‌های حرفه نمایشنامه‌خوانی
این دانش‌آموز موفق درباره سختی‌های این حرفه می‌گوید: نمایشنامه‌خوانی با چالش دغدغه‌ها و سختی‌های زیادی همراه است. به یاد دارم اولین متنی را که ما برای نمایشنامه‌خوانی نوشتیم موردپذیرش معاون پرورشی مدرسه قرار نگرفت و نظرشان این بود که این متن آن طوری که مدنظر است، در نیامده است؛ یعنی متن نمایشنامه‌خوانی نیست و بیشتر شبیه تئاتر است و این متن حتما باید اجرا شود و با انجام تغییراتی در متن اصلی توانستیم متن کامل نمایشنامه را ارائه دهیم. یادم می‌آید برای اجرای همان متن تعداد افراد را برای اجرای نقش‌ها کم داشتیم و خودم دو نقش را در این نمایشنامه بر عهده گرفتم، ابتدای کار تعداد افراد در این نمایشنامه 11 نفر بودند و بعد از مدتی آمار ما کمتر شد و این رقم به هشت نفر رسید و به دلیل چالش‌هایی که با آن مواجه بودیم عده‌ای از دانش آموزان از انجام این کار منصرف شدند.
او تأکید می‌کند: برای اجرای نمایشنامه «رفیق شهیدم» در مورد شهیدان راه سلامت، تغییر صدا بسیار سخت و زمان‌بر بود و وقت زیادی از ما گرفت و اجرای این نمایشنامه با فصل امتحانات ما تداخل پیدا کرد و دغدغه‌های ما را بیشتر کرد. خانواده‌ها به دانش آموزان اجازه نمی‌دادند که وقت زیادی برای این کار بگذارند و از فرزندانشان می‌خواستند که بیشتر به درس خواندن بپردازند و همه این موارد از چالش‌های ما برای نمایشنامه‌خوانی، اجرای این روند و تلاش در این حرفه در دوران تحصیلی بوده است. با تلاش زیادی که انجام دادیم توانستیم رتبه دوم را در ناحیه 6 کسب کنیم و با اجرای همان نمایشنامه با انجام یک سری تغییرات توانستیم رتبه اول را در سطح استانی به دست بیاوریم.
زمانی درخصوص تفاوت نمایشنامه‌خوانی با تئاتر می‌گوید: در اجرای تئاتر بیشتر به جزئیات موضوع پرداخته می‌شود، اما نمایشنامه‌خوانی بیشتر توضیح‌ها با راوی است و معمولا از گفتن مسائل جزئی پرهیز می‌کنند و به گفتن کلیات می‌پردازند. برای اجرای نمایشنامه‌خوانی هرکسی که بخواهد وارد این حرفه و هنر شود در مرحله اول داشتن علاقه بسیار مهم است و اگر کسی به عرصه ادبیات علاقه زیادی داشته باشد، به‌خوبی می‌تواند در حرفه نمایشنامه‌خوانی هم موفق شود. بنده قصد دارم در آینده نیز این حرفه را با برنامه‌ریزی در کنار تحصیل و درس خواندن به‌طورجدی ادامه بدهم.
