به گزارش اصفهان زیبا؛ مدتی پیش بود که خبر آمد فیلم «باشو، غریبه کوچک»، اثر بهرام بیضایی، بازسازی شده و به نوعی رنگ و لعاب تازهای به خودش گرفته است.
سرشلوغیها فرصت نمیداد بروم سراغش و ببینم این فیلم معروف برای من چه دارد، تا اینکه جشنواره فیلم کودک سیوهفت شروع شد و اسم فیلم را توی جدول اکران دیدم.
بنابر جدول اکران، دو روز آخر جشنواره یک بار برای دخترها و یک بار برای پسرها پخش میشد.
فرصت را چسبیدم و آمدم سراغ تماشای فیلم، بیشتر با این هدف که ببینم ارتباط بچهها با فیلمی که دهه شصت تولید شده و لابد مفهومی و معناگراست، چطور شکل میگیرد.
سر ساعت اکران، سراغ سالن خواجوی سینما ساحل را گرفتم و راهی آنجا شدم.
چند دختر نوجوان ایستاده بودند پشت در، بلاتکلیف و سرگردان. پرسیدم داخل این سالن خبری از اکران هست؟ بیخبر بودند.
گفتند فیلمی در حال پخش است و صرفا عوامل فیلم «بچه مردم» نشستهاند پای تماشا.
تصورشان این بود که اکران ویژه آنهاست.کمی این پا و آن پا کردم تا اینکه خانمی از داخل سالن آمد سراغ بچهها با هدف تذکر بابت جمع شدن پشت در.
وضعیت هر لحظه پیچیدهتر میشد و سوال من بزرگتر: چرا این بچهها بیخبرند از اکران داخل این سالن؟ چرا باید تذکر بگیرند؟ چرا اینجا سرگرداناند؟ و کلی چرای دیگر.
رفتم داخل سالن و خب با یک سالن ۲۱ نفره روبهرو شدم که نیم بیشتر صندلیهایش خالی بود و خبری از بچههای آبیپوش نبود.
نشستم به تماشا و انصافا محو فیلم شدم؛ هرچند ذهنم مدام سؤال خلق میکرد:
با چه هدفی این فیلم داخل جدول اکران این جشنواره گنجانده شده؟ آشنایی بچهها با هنر بیضایی یا بزرگداشت این شخصیت؟
پس چرا بیخبرند از اکران؟ اصلا مگر این نسل میتواند با این فیلم ارتباط بگیرد؟
پس چرا فیلمی که پر از دیالوگهای عربی و گیلکی است، زیرنویس ندارد؟
اصلا این فیلم وسط این جشنواره با مخاطب کودک و نوجوان چه میکند؟ آیا هدف از گنجاندن فیلم در جدول اکران، پر کردن جدول بوده؟
یا پر کردن این سالن ۲۱ نفره؟ و باز هم کلی سوال دیگر. سانس بعد هم فیلم کلاسیک «ساز دهنی» بود و طبیعتا این سوالات برای آن فیلم هم جاری شد.
به نظر میرسد پر کردن جدول اکران، دلیل اصلی این اقدام و انتخاب باشد.
اگر نگاهی به جدول اکران سالهای گذشته بیندازیم،
با جدول پرمایهتری از لحاظ کمیت مواجه بودیم و روزهای برگزاری جشنواره بیشتر بود که البته انقلتهای زیادی هم به کیفیت فیلمها وارد بود.
ظاهرا امسال فیلمها دستچین شدهاند و نهایتا هشت فیلم بلند با سختگیری بیشتری به جشنواره راه یافتند و اکرانها در چهار روز خلاصه شد.
امسال جشنواره عملا با کمبود فیلم از لحاظ کمی و کیفی مواجه بود.
این میان، سه فیلم پیش از این در جشنواره فجر ۱۴۰۳ اکران شده بودند.
این مسئله دست خالی سینمای ایران را از تولیدات باارزش و باکیفیت در حوزه کودک و نوجوان نشان میدهد.
در نهایت این مسائل منجر به نوعی بینظمی در انتخاب فیلمها برای مخاطب خاصش شده
و میتوان یقه نهادهای مختلفی را گرفت و در عین حال، نمیدانیم انگشت اشاره را مشخصا به سمت کدام نهاد بگیریم.
