به گزارش اصفهان زیبا؛ اصفهان گنجینه‌ای از هنرمندان و اساتید باسابقه تئاتر است که هرکدام موفق به ثبت آثار درخشان متعددی شده‌اند؛ در واقع وجود این اساتید باتجربه سکوی پرتابی برای پرورش و کشف استعداد‌های ناب تئاتر استان ما بوده است.
نکته قابل توجه اینکه در این سال‌ها، هنرمندان جوان و مستعد پرشماری وارد عرصه کارگردانی تئاتر استان اصفهان شده‌اند. اهمیت حضور این کارگردان‌های جوان وقتی مشخص می‌شود که بسیاری از آثار راه‌یافته به جشنواره سی‌وپنجم تئاتر اصفهان، متعلق به همین جوانان تازه‌وارد و باانگیزه است.
کارگردانی تئاتر، مصائب و چالش‌های خاصی دارد که بسیاری از آن‌ها تنها با راهنمایی‌های اساتید و پیشکسوتان این رشته حل می‌شود.
چیزی که از یک کارگردان جوان تئاتر اصفهانی انتظار می‌رود نیز استفاده از سرمایه‌های ارزشمندی است که سال‌ها تجربه و دانش خود از صحنه‌های پر رمز و راز تئاتر را در سینه خویش جا داده‌اند؛ در واقع می‌توان گفت برای ساختن یک تئاتر، تنها کتاب‌ها و جزوه‌های دانشگاهی کافی نیستند.
بسیاری از نکات مهمی که می‌تواند اجرای تئاتر را دگرگون سازد، در هیچ منبع و کتابی نوشته نشده است؛ برای مثال نمی‌توان با خواندن کتاب‌های گوناگون و جزوه‌های کارگردانان بزرگ اروپایی، راز خنداندن و گریاندن مخاطب اصفهانی را کشف کرد!
طبیعی است که اساتید تئاتر اصفهان پس از سال‌ها کار صحنه، سلیقه مردم شهر را فهمیده باشند و این چیزی نیست که بتوان از کسی غیر از این افراد باتجربه آموخت.
درست است که کسب تجربه کمک شایانی به هر کارگردان جوان خواهد کرد، اما استفاده از تجارب کارگردان‌های قدیمی می‌تواند بسیاری از مشکلات موجود در این مسیر را برطرف سازد.
اگر راهنمایی‌ها و تجارب اساتید قدیمی نباشد، بسیاری از هنرمندانی که پا به عرصه تئاتر می‌گذارند نمی‌توانند در برابر شکست‌ها، کمبود‌ها و حوادث این راه دوام بیاورند.
می‌توان گفت موفق‌ترین کارگردان‌ها کسانی هستند که همواره از حضور پیشکسوت‌های این عرصه بهترین استفاده را می‌برند. هرچه باشد آن‌ها چند نمایشنامه بیشتر پاره کرده‌اند…!
یکی از همین کارگردان‌های جوان که توانست به جشنواره سی‌وپنجم تئاتر اصفهان راه یابد، ابوالفضل صادقی است. او در حالی موفق به حضور در این رویداد مهم می‌شود که حیات هنری خود را مدیون اساتیدی همچون مرحوم حسن کریمی هسنیجه و دکتر مسعود دلخواه است.
چیزی که حضور این کارگردان جوان در جشنواره تئاتر اصفهان را به اتفاقی ویژه تبدیل می‌کند، عنوان مهمی است که باید در طول جشنواره به دوش بکشد؛ یعنی جوان‌ترین کارگردان سی‌و‌پنجمین دوره از جشنواره تئاتر اصفهان!
برای آشنایی بیشتر با این جوان خوش‌ذوق، «اصفهان‌زیبا» مصاحبه‌ای را با ابوالفضل صادقی کارگردان تئاتر «ذهن چوبی» تدارک دیده است.
مهم‌ترین انگیزه شما برای شرکت در این رویداد چه بوده است؟
گروه ما یعنی گروه تئاتر «الف صاد» متشکل از جوان‌ترین اعضای هنرمندان اصفهان و تهران است.
هدف و رسالت ما در قدم اول این بوده است که بگوییم ما با احترام به اساتید و بزرگواران و پیشکسوتان این عرصه می‌توانیم در جایگاهی که داریم، یعنی کوچک‌ترین عضو خانواده بزرگ تئاتر بهترین خودمان باشیم و در عین حال برترین خودمان را ارائه دهیم.
گروه تئاتر «الف صاد» بستری شد تا جوان و نوجوان حتی کودک و بزرگسال با ارائه برتر خود در هر زمینه‌ای در آن فعالیت کنند و بدرخشند.
خانواده «الف صاد» هر روز عضو جدید می‌پذیرد و مهم نیست که آن شخصی که به گروه و خانواده ما اضافه می‌شود کلاس رفته باشد یا خیر، دوره‌ای گذرانده باشد یا خیر،کار کرده باشد یا رزومه داشته باشد یا خیر.
تنها چیزی که برای ما اهمیت دارد علاقه فرد به آن زمینه‌ای است که می‌خواهد فعالیت کند و ما نیز بستری را مهیا می‌کنیم تا فرد در هرآنچه که علاقه دارد فعالیت کند و آموزش ببیند.
البته این در صورتی است که همه چیز طبق قوانین مشخصی که ما را تا اینجا آورده باشد. مهم‌ترین قانون گروه تئاتر «الف‌صاد» همواره «بند ت» بوده که شامل تلاش، تعهد، تکرار، تمرین، تفکر و تمرکز است.
هرکسی می‌تواند با عضویت در گروه ما در عرصه هنر برای شکوفایی استعداد خود و رسیدن به اهداف و آرزوهایش تلاش کند. گروه ما گروه جوان و کنجکاوی است که مدام دوست دارد خود و اعضای گروه را محک بزند و سطح علم و دانش و سطح تفکر و سطح تجربیات خود را بسنجد.
پس از مدت‌ها انتظار، تئاتر خیابانی وارد این جشنواره می‌شود. نظرتان درباره این ایده چیست؟
اتفاق خوشایندی است؛ زیرا باعث فعالیت بیشتر خانواده پرجمعیت تئاتر خیابانی در فضای باز استان شده و به همین ترتیب ارزش و اهمیت این هنر نیز برای عموم مردم و مخاطبان فعالیت‌های هنری آشکار می‌شود.
از ایده اجرای خود بگویید. کار شما چه حرف‌هایی برای گفتن دارد؟
نویسنده و طراح و ایده‌پرداز تئاتر «ذهن چوبی» که بنده باشم، به‌عنوان یک جوان، دغدغه‌های خود را به متن و متن را به هنر نمایش تبدیل کردم و در این مسیر هم درددل جوان‌های زیادی را شنیدم و هم از گذشته، دغدغه‌مندی‌های آن‌ها را شاهد بودم.
ایده تئاتر «ذهن چوبی» نه اینکه فقط حرف‌ها و درددل‌های من باشد، بلکه درددل و دغدغه تمام جوان‌ها و نوجوان‌هاست که چرا باید با اصرار و از سر ناخوشایندی خودشان، وارد شغل‌ها و رشته‌هایی بشوند که علاقه‌ای به آن‌ها ندارند.
نوجوان و جوان حق دارد خود را بشناسد و برای کشف استعداد و پرورش و رشد خویش تلاش کند. همان‌طور که گفتم، گروه ما چون گروه جوان و نوفکری است از ایده‌ها و سبک‌ها و شیوه‌های جدید برای اجرا استفاده می‌کند.
تئاتر ذهن چوبی نیز از همان تئاترهایی است که با تفکر و تعقل مدرن و جدید یا حتی پست‌مدرن به اجرا رسیده است. ما در این نمایش از هنر پرفورمنس آرت‌کریوگرافی جدید استفاده کردیم و این تئاتر بدون هیچ کلامی تنها با موسیقی و حرکت، مفهوم را به مخاطب می‌رساند.
برخی معتقد به تئاتر شلوغ و با تعدد بازیگر هستند، عده‌ای هم تئاتر خلوت را انتخاب می‌کنند. سلیقه شما چطور است؟
انتخاب تعداد بازیگر به موضوع و ایده و متن نمایشنامه برمی‌گردد؛ ولی این هم باید در نظر بگیریم که تئاتر خیابانی نیازی به تعدد بازیگر ندارد.
شرایط جوی می‌تواند تئاتر خیابانی را خراب کند یا کارگردانان برای آن هم برنامه دارند؟
هنرمندان خیابانی اعم از کارگردانان و بازیگران تئاتر خیابانی خودشان گونه‌ای اجرا می‌کنند که با توجه به هر اتفاقی می‌شود دوباره به اجرا رسید؛ زیرا بازیگران خیابانی بداهه‌گویان قوی هستند و با توجه به شرایط پیش‌آمده اجرا می‌کنند، بدون اینکه از قصه و مفهوم دور شوند.
وجه تمایز تئاتر خیابانی و صحنه‌ای را در چه چیزهایی می‌دانید؟
تئاتر خیابانی یا نمایش در فضای باز یعنی اجرای نمایشی که با مخاطب ارتباط مستقیم و نزدیکی دارد که با کمترین آکسسوار صحنه و لباس و همچنین در مدت‌زمانی کوتاه، بیشترین تأثیرگذاری را روی مخاطب خود اعمال می‌کند.
درواقع متن و ایده تئاتر خیابانی دارای اعتراض است که با مشارکت مخاطب همراه و کامل می‌شود. البته نباید فراموش کرد که هر تئاتر خیابانی باید علاوه بر نکات ذکرشده، مجذوب‌کننده و چشمگیر باشد.
درباره بازیگران چطور؟ بازیگران تئاتر خیابانی چه ویژگی‌های متفاوتی نسبت به بازیگران صحنه دارند؟
بازیگران تئاتر خیابانی باید بازیگران حرفه‌ای و بداهه‌گویانی قوی باشند تا در عین احترام به مخاطب، آن‌ها را به قصه و نمایش جذب کنند و با آن‌ها ارتباط چشمی و کلامی خوبی برقرار کنند.
اصفهان را برای فعالیت تئاترهای خیابانی چگونه می‌بینید؟
هنرمندان تئاتر خیابانی اصفهان می‌توانند با پرداختن به این همه زیبایی اصفهان و تاریخ و تمدن و فرهنگ این شهر به تولیدات و ایده‌های نابی دست یابند که با توجه به همان محیط و همان اتفاق نیز به اجرا می‌رسد.
