چالش بر سر دوگانه امنیت ملی و قدرت خرید

به نظر می‌رسد کسانی که به این دوگانه سازی‌ها دامن می‌زنند تصویر دنیای امروز و روابط میان کشورها را تنها بر اساس تفاهم‌نامه‌ها، قراردادهای فی‌مابین، روابط بدون تنش و کاملا امن و دائمی ترسیم می‌کنند و این‌همه در حالی است که بخش گسترده‌ای از قوانین نانوشته روابط بین‌المللی بر اساس توانایی نظامی مشخص می‌شود. برای دیدن بخشی از تصویر وضعیت دنیای امروز بنگرید به جنگ درگرفته میان کشور ارمنستان و آذربایجان، نبردی سراسر تسلیحاتی. آنچه به عنوان تعریف مفهوم امنیت از سوی کارشناسان مطرح می‌شود بدین شرح است: «حالت فراغت نسبی از تهدید یا حمله یا آمادگی برای رویارویی با هر تهدید و حمله.» همچنین امنیت را در حوزه‌های مختلف می‌توان تعریف کرد:
 امنیت ملی، امنیت داخلی، امنیت خانواده، امنیت منطقه‌ای، امنیت اقتصادی، امنیت شهری، امنیت سایبری و… . با توجه به دامنه و کاربرد تعریف امنیت نه‌تنها نمی‌توان مسئله اقتصادی و امنیت را به‌صورت دوگانه مطرح و تبیین کرد، بلکه وانهدن یکی به بهانه رسیدگی و بهبودبخشیدن به دیگری می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری و ظهور بحران جدیدی در امر امنیت باشد.
چنانچه سرزمین ایران را با جایگاهی استراتژیک در منطقه خاورمیانه در نظر داشته باشیم، تأکیدکردن به یک حوزه خاص در منطقه‌ای که بسیاری از کشورها سالیانه بیش از 100 میلیارد دلار جهت خرید، تأمین و بازسازی تجهیزات نظامی هزینه می‌کنند عقلانی به نظر نمی‌رسد. از سوی دیگر ما در منطقه خاورمیانه هرساله شاهد به‌وجودآمدن گروه‌های تروریستی و ناامنی در برخی کشورها و مناطق نزدیک به مرز کشورمان نیز هستیم، لذا نمی‌توان بدون تأمین امنیت نظامی تنها به فکر اقتصاد و تأمین امنیت اقتصادی بود و یکی را در صدر قرار داد و دیگری را کلا نادیده گرفت. در واقع امنیت یک کشور در گرو کنار هم قرارگرفتن شاخص‌های مختلف امنیت در ابعاد مختلف است.
همان اندازه که تأمین امنیت توسط خرید سلاح و سایر تجهیزات نظامی مهم است، امنیت اقتصادی شهروندان نیز بسیار حائز اهمیت است. این را که چرا و بر اساس کدامین سیاست‌گذاری‌های نادرست اقتصادی و با کم‌کاری کارگزاران اصلی دولت وقت به‌یک‌باره قیمت کالاهای اساسی با جهش وحشتناک روبه‌رو شده است، نرخ دلار به بیش از سه برابر قیمت صعود کرده و بازار مسکن، طلا و خودرو از عدم تعادل و بی‌ثباتی رنج می‌برند، می‌توان در جای خود بررسی و اشکالات موجود را ترسیم کرد، ولی این‌همه را نمی‌بایست با رهایی ایران از تحریم‌های تسلیحاتی شورای امنیت سازمان ملل به حاشیه برد و نادیده گرفت. در واقع همان اندازه که ثبات اقتصادی برای یک کشور نشانه استحکام بنیان‌های اقتصادی به شمار می‌رود، وجود تجهیزات نظامی و به‌روزکردن آن نیز نمایی از یک قدرت نظامی را به نمایش می‌گذارد تا فکر حمله و ناامن ساختن مرزهای سرزمینی در فکر همسایگان و سایر کشورها خطور نکند.