مدیریت نیمکت‌نشینی موضوع بسیار حساسی است؛خواه آن بازیکن به لحاظ فنی، اخلاقی، اعتقاد و سلیقه مربی و تنبیه یا حتی هر موضوع دیگری کنار گود مانده باشد، باید از کوره درنرفته، پرانگیزه تلاش خود را ادامه داده و از تمرین و ورزش منهای مسابقه لذت ببرد؛ چراکه انجام هر کار دیگری جز این، نتایج مثبتی در پی نخواهد داشت و جز ایجاد ناراحتی برای خود و دوستان نزدیک، عایدی دیگری ندارد. چه‌بسا هدف از این اقدام کادر فنی، سنجش توان و شخصیت بازیکن در مقابله و مواجهه با چنین شرایطی یا حتی اذیت‌کردن او به دلایل خاص خود باشد؛ پس صبر، حوصله، حفظ خونسردی، آرامش و تمرکز، سنگ خارا را هم نرم کرده و بی‌توجهی و کم‌اهمیتی به این شرایط، بزرگ‌ترین رفتارهای خصمانه و کینه‌توزانه را نیز خنثی خواهد کرد. کافی است آن بازیکن هرچند درونش آشوب باشد، خود را بی‌خیال و بی‌تفاوت نشان داده و با تلاش و ممارست سعی در بهبود عملکرد و نشان دادن توانایی‌هایش در تمرین داشته باشد تا مربی یا اشخاصی که به هر دلیلی زمینه‌ساز ذخیره شدن او شده‌اند، به سراغش آمده و باعزت و افتخار به ترکیب برگردد.درصورتی‌که دلایل تعدد بازیکنان یا پایین‌بودن کیفیت‌های فنی او باشد، بازهم راه چاره تلاش مضاعف، جنگیدن برای اثبات خود و بهتر شدن لحظه‌به‌لحظه است. اگر بازیکنی ازنظر فنی و اخلاقی خوب و کامل باشد، بداخلاق‌ترین و بی‌سلیقه‌ترین مربیان نیز نمی‌توانند از حضور و استفاده از او چشم بپوشند؛پس از بازیکنانی که این نوشتار را می‌خوانند، انتظار می‌رود موارد یادشده را رعایت کنند تا بتوانند به حق خود برسند. دیروزود دارد، اما سوخت‌وسوز ندارد. نهایتا اگر هم نشد، اشکالی ندارد؛ سعی کنند سعه‌صدر داشته و با بودن در شرایط تمرین، از فواید جسمی و روحی آن فعالیت ورزشی به‌جز بازی و مسابقه، لذت ببرند؛ چراکه هر کاری غیرازاین، جز بر هم خوردن آرامش، دلسردی و ناراحتی سودی نخواهد داشت.
