پس از پایان دوره امیر آذرافروز در هیئت ورزش همگانی استان اصفهان تا امروز که بیش از یک سال از آن زمان سپری میشود، این هیئت با چند سرپرست اداره شده و ثبتنام از کاندیداهای ریاست هیئت هم انجام شده است.همزمانی ثبتنام از کاندیداها و برگزاری احتمالی مجمع با جابهجایی در اداره ورزش و جوانان و جایگزینی جواد محمدی به جای سید محمد طباطبایی، باعث شد تا مباحث مختلفی درباره انتخابات شکل بگیرد و بنابر آنچه برخی میگویند، به سرپرست اداره ورزش و جوانان مشاوره دادند تا با انتشار فراخوان مجدد، به دنبال ورود افراد قدرتمندتری به حوزه رقابتی برای ریاست این هیئت باشد. با این حال شرایط در وزارت خانه به گونهای رقم خورد که احتمالا به جای تلاش برای ورود افراد بانفوذ به انتخابات هیئت، مدیران ورزشی استان باید به دنبال مجابکردن افرادی برای برعهده گرفتن مسئولیت این هیئت باشند.
یک تصمیم عجیب
دهه 90 با تصمیم عجیب وزارت ورزش فدراسیون آمادگی جسمانی که جمعیت آماری قابل ملاحظهای را زیر مجموعه داشت، منحل شد و به انجمن آمادگی جسمانی تبدیل شد که پس از کش و قوسهای زیاد زیر مجموعه فدراسیون ورزش همگانی قرار گرفت.از یک سال قبل که حمید سجادی سکانداری وزارت ورزش را در اختیار گرفت، بحث تشکیل مجدد فدراسیون آمادگی جسمانی با استدلالهایی تحت عنوان کم تحرکی مردم به ویژه بانوان مطرح شد و در نهایت نیز محمد پولادگر، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفهای وزارت ورزش در نامهای به افشین ملایی، رئیس فدراسیون همگانی از جدایی آمادگی جسمانی و 25 رشته دیگر خبر داد.در این نامه آمده است: احتراما با عنایت به نامه شماره ۱۰۰/۸۸۳/ص/۱۴۰۱ مورخ بیستم مرداد، مقام عالی وزارت مبنی بر تشکیل فدراسیون آمادگی جسمانی و با استناد به صورتجلسه مورخ پانزدهم مرداد شورای صدور مجوز فعالیت در قالب فدراسیون، از تاریخ ابلاغ این نامه تمام انجمنها، کمیتهها و گروههای مرتبط با آمادگی جسمانی به شرح جدول پیوست از آن فدراسیون منتزع و تحت پوشش و نظارت فدراسیون آمادگی جسمانی قرار میگیرند.در نامه پیوست اسامی انجمنها، کمیتهها و گروههای زیر در کنار آمادگی جسمانی آمده است که شامل این گروهها میشود: انجمن آمادگی جسمانی و گروه کلنتیکس، انجمن پیلاتس، انجمن یوگا، انجمن کار با دستگاهها آمادگی جسمانی و گروه باید بلید و وسایل ارتعاشی، کتلبل و جیمستیک، انجمن ایروبیک و کانگوجامپ، انجمن ورزشهای در آب، کمیته تمرینات ورزشی کاربردی، کمیته کراسفیت، کمیته کراسترینیگ، کمیته کلیستنیکس، کمیته بادی بالانس، کمیته باراوسل، کمیته فیوژن فیتنس، کمیته ورزارا، کمیته تمرینات معلق، کمیته دوچرخه ثابت و چرخهای سالنی، کمیته روشهای تمرینی EM، کمیته آمادگی جسمانی پارسی، کمیته جامپینگ فیتنس، کمیته حرکات آیینی و انجمن پیادهروی.این جداسازی در شرایطی انجام شد که اقدام اولیه وزارت ورزش، جداسازی رشته آمادگی جسمانی بود که این موضوع مخالفت شدید فدراسیون ورزش همگانی را به همراه داشت؛ اما مدیران ارشد وزارتخانه بدون توجه به واکنشهای منفی، در ادامه چندین کمیته و انجمن دیگر که بعضا ماهیتی متفاوت با آمادگی جسمانی دارند را جدا کرد تا بدنه فدراسیون ورزش همگانی تهیتر از قبل شود. این موضوع که ماهیت فدراسیون ورزش همگانی را به طور کلی زیر سؤال میبرد، با اعتراضهای زیادی از سوی فعالان رشتههای جداشده مواجه شده است؛ تا جایی که رئیس انجمن آمادگی جسمانی با ارسال نامهای به رئیس فدراسیون ورزشهای همگانی مخالفت خود با این تصمیم وزارت ورزش را اعلام کرد. فدراسیون ورزشهای همگانی نیز ضمن اعلام مخالفت با این تصمیم، در راستای توقف آن، تلاش و رایزنیهای خود را آغاز کرد؛ اما بعید است این مخالفتها تأثیری بر نظر مدیران ارشد ورزشی کشور داشته باشد و آنها را از تصمیمشان منصرف کند؛ همچنانکه یک دهه قبل نیز مخالفتها تأثیری بر تصمیم مدیران وقت در خصوص انحلال فدراسیون آمادگی جسمانی نداشت و این فدراسیون که مدت فعالیتش جامعه آماری پرشماری را جذب کرده بود، به یک انجمن تبدیل شد که تأثیر زیادی بر شرایط آن در حوزه سراسری و استانی داشت.
ورزش همگانی خواهان ریاست دارد؟!
هنوز دستورالعملی مبنی بر تأسیس هیئتهای استانی آمادگی جسمانی به ادارات ورزش و جوانان ابلاغ نشده، اما آنچه مسلم است تصمیم وزارت ورزش برای تفکیک فدراسیون ورزش همگانی به دو فدراسیون جدید، تأثیرات خود را بر روی حوزه سراسری و استانی خواهد گذاشت و هیئتهای استانی ورزش همگانی نیز گستردگی و اهمیت سابق را از دست خواهند داد. طی سه، چهار دهه اخیر ریاست هیئت ورزش همگانی استان با نظامیها بوده و پیشبینی میشد دوره گذار هیئت از مرحله ریاست نظامیها تا اداره به شیوه دیگر هیئت ها بدون چالش انجام شود؛ اما با توجه به تصمیمات اخیر به نظر میرسد هیئت ورزش همگانی وارد فاز تازهای از دوران فعالیت خود خواهد شد و بعید نیست همانند چند هیئت دیگر گرفتار همان سرنوشتی شود که در توصیف آن اصطلاحا میگویند: سر نخواستن آن دعواست!
