به گزارش اصفهان زیبا؛ در دومین شب جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان، فیلم سینمایی «آن دو» به کارگردانی مرتضی رحیمی در سالن اصلی سینمای ساحل به نمایش درآمد. بعد از تمام‌شدن فیلم تنها جمله‌ای که در ذهنم مرور می‌شد این بود که «دفاع مقدس هنوز هم قصه‌های ناب دارد».
سینمایی که یک پای لنگ آن فیلمنامه‌های ضعیف و نداشتن قصه است، هشت سال جنگ و یک انقلاب را از سر گذرانده و به تعداد آدم‌هایی که در این دو جریان حضور داشته‌اند، قصه برای روایت‌کردن وجود دارد. «آن دو» نیز روایتی متفاوت و مستند از دفاع مقدس است که فیلمنامه‌اش بر اساس داستان دو برادر شهید در جنگ تحمیلی نوشته شده است. ظفر خالدی و برادرش خدارحم خالدی دو شهید منطقه چهارمحال بختیاری- لردگان هستند که پیکر آن‌ها بعد از ۱۷ سال در آغوش هم، در حالی که دست در گردن یکدیگر انداخته‌اند، تفحص و شناسایی می‌شود و حالا بعد از ۲۵ سال قصه آن‌ها به سینما رسیده است.
شروع فیلم «آن دو» با صحنه‌هایی از فضای بومی و اقلیمی منطقه عشایری چهارمحال بختیاری- لردگان آغاز می‌شود. همان دقایق ابتدایی فیلم، مخاطب با صحنه‌هایی دراماتیک مواجه می‌شود و هم‌زمان حس ترس، اضطراب و نگرانی را تجربه میکند. قصه فیلم به موقع شروع می‌شود و مخاطب با صحنه‌های سینمایی سرگردان نمی‌شود. این اولین قوت فیلم است که مخاطب از همان ابتدا موضوع فیلم را دریافت میکند و قصه را به راحتی دنبال میکند.
شخصیت اصلی فیلم، نوجوان عشایری (ظفر خالدی) است که پدر و برادرش به جبهه رفته‌اند و ظفر برای رفع کردن دل‌نگرانی خانواده‌‌اش تلاش میکند به دنبال برادرش در جبهه برود و در این مسیر شخصیت با خرده‌روایت‌های دیگر روبه‌رو می‌شود.
خرده‌روایت‌های فیلم و شخصیت‌های فرعی هرکدام بجا و منطبق با منطق داستان وارد فیلم می‌شدند و در پیشبرد داستان اصلی فیلم و شکل‌گیری شخصیت قهرمان (ظفر) نقش داشتند. شخصیت‌های فرعی هرکدام قصه‌ای داشتند که نشان می‌داد چگونه هرکس به نوعی قسمتی از زندگی‌اش با جنگ گره خورده است. وقتی ظفر با این شخصیت‌ها و قصه‌هایشان روبه‌رو می‌شد، از اهداف شخصی‌اش فراتر می‌رفت و ما شاهد رشد شخصیت در این مسیر بودیم. در پایان، «ظفر» در قالب یک شخصیت به کمال‌می‌رسد و تبدیل به قهرمان و الگو می‌شود. وقتی مخاطب در جریان مسیر رشد شخصیت قرار بگیرد، با شخصیت اصلی ارتباط می‌گیرد و برایش تبدیل به قهرمان و الگو می‌شود. پایان‌بندی فیلم یک درام حماسی و قهرمانانه بود و این همان چیزی است که انتظار مخاطب را برآورده میکند. نکته قابل توجه در «آن دو» استفاده از بازیگران چهره در نقش‌های فرعی و بازیگران جدید و تازه‌کار در نقش‌های اصلی بود.
فضای «آن دو» درام و حماسی است و موسیقی متن فیلم به این فضا کمک کرده است. «آن دو» مضامین تکراری دفاع مقدس، وطن، غیرت، ناموس، خانواده و حتی عشق را در روایتی جدید به تصویر می‌کشد و به این مضامین معنایی نو می‌بخشد. مرتضی رحیمی از مضمون عشق در این فیلم به خوبی استفاده کرده و تصویرسازی‌های او با این مضمون، مخاطب نوجوان را در سالن به وجد می‌آورد. صحنه‌های طنز و درام عاشقانه چاشنی فیلم بودند که این امر از یکنواخت شدن فیلم جلوگیری می‌کرد و مخاطبان به خصوص نوجوانان از دنبال کردن قصه اصلی خسته نمی‌شدند.
مخاطب اصلی «آن دو» نوجوانان و بزرگسالان هستند و رده سنی کودک نمی‌تواند با فیلم ارتباط بگیرد و درک مضامین فیلم برایشان دشوار است.
