
اختتامیه سیوهفتمین جشنواره بینالمللی فیلم کودک و نوجوان، حال و هوایی دیگر داشت؛ انگار قرار بود بالاخره سالن از انجماد همیشگیِ سخنرانیها بیرون بیاید و نفسی تازه کند.

در سینمای کودک، موسیقی تنها یک عنصر تزئینی یا مکمل نیست؛ روحی است که به تصویر جان میدهد و به روایت عمق میبخشد.

سیوهفتمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان، مثل همیشه پر از رنگ، خنده و ذوق کودکانه بود، اما یک چیز بهطور عجیبی در میان رنگها کمرنگ شده بود: فیلمهای مقاومت!

سینمای نوجوان در ایران هنوز جایگاهی مستقل و روشنی ندارد؛ حوزهای که با وجود اهمیت بسیار در شکلدهی به هویت و جهانبینی نسل جوان، هنوز در مسیر شناخت دقیق و پرداخت هنری پیوسته و موفق، قرار نگرفته است.

فیلم «دختر برقی» حسین قناعت، یک نمونه تمامعیار از سینمای کودک امروز ایران است که در ظاهر لبخند بر لب مخاطب مینشاند، اما در عمق، فریادی خاموش از سطحینگری و کمکاری فنی دارد.

روستای اصفهک که در بخش دیهوک شهرستان طبس و در استان خراسان جنوبی قرار دارد، پس از زلزله ویرانگر سال ۱۳۵۷ طبس که باعث تخریب بخشهای وسیعی از این منطقه شد، با چالشهای فراوانی مواجه شد.

فرزانهسادات ملکی، بانوی اصفهانی، با هنر دستهایش قصه میگوید؛ قصهای از مادرانی که شانههایشان ستون عشق است و نگاهشان بذر ایمان.

رادیوتئاتر یا نمایش رادیویی، هنری شنیداری است که داستانها و نمایشنامهها را از طریق صدا، افکتهای صوتی و موسیقی به مخاطب ارائه میدهد و تجربهای متفاوت از تئاتر صحنهای خلق میکند.

«صفیه لطیف» ازجمله هنـرمنـدانی است که گرهخوردن زندگیاش با هنر از مسیـر متفاوتی رقم خورده است. او نقاشی با گذشتهای منحصربهفرد، توانسته است صدای متفاوتی در هنر معاصر باشد.

مدتی است در این بخش هنر هنرمندان مقاومت را از سرتاسر جهان معرفی میکنیم؛ اشخاصی که به واسطه هنرشان صدای فلسطین و جریان مقاومت شدهاند.

محمدرضا دوستمحمدی در جدیدترین آثار خود، دنیای کودکان فاطمی را برایمان به تصویر کشیده است، دنیایی که همه ما از کودکی به یاد داریم، دنیایی که در آن کودکان، سربند «یا زهرا (س)» به پیشانی دارند، با عشق پرچم به دست میگیرند …

تصور کنید امروز روزیاست که تاریخ سرِ شوخی برداشته و تصمیم گرفته همه چیز را در یک واحد زمانی فشرده کند!