به گزارش اصفهان زیبا؛ پیام رهبر حکیم انقلاب به مناسبت صدمین سالگرد تأسیس حوزه علمیه قم، از جهات گوناگونی موردتوجه واقع شده است.
یکی از مسائل مهمی که در این نامه تاریخی موردتوجه واقع شده، جنبه های مربوط به حکمرانی است. حکمرانی فرهنگی، بیش از هر چیزی نیاز به نظریه پشتیبان دارد که برخاسته از هویت و فرهنگ یک ملت باشد.
لازمه رسیدن به این نظریه این است که نظام دانش مبتنی بر آن فرهنگ موجود باشد. می‌دانیم که دانشگاه از بدو تأسیس، متناسب با نیازها و مسائل بومی ما ایجاد نشد و تا همین امروز هم، چه از جنبه محتوا و چه از جنبه مسائل، شکل وارداتی دارد. انتظار برآمدن یک نظریه حکمرانی متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی از این نهاد، قدری گزاف است.
این کار، در درجه اول از حوزه های علمیه انتظار می رفته است که ریشه در تاریخ فرهنگی ما دارند. متأسفانه حوزه‌های علمیه هیچگاه به قدر کافی به این مهم توجه نکرده‌اند. درک عمومی جامعه نیز از حوزه‌های علمیه در این سطح نبوده و نیست. پیام اخیر رهبر انقلاب می‌تواند نقطه تحرکی در این جهت باشد.
ایشان در بخشی از این پیام می‌فرمایند: «امروز با تشکیل نظام اسلامی و مطرح‌شدن حکمرانی به شیوه اسلام، موضوعات مهمی برای حوزه اولویت یافته که در گذشته مطرح نبوده است… در شیوه کار کنونی حوزه، در بخش فقهی، توجه کافی به این اولویت‌ها دیده نمی‌شود.»
همچنین در بخش دیگری از این پیام می‌فرمایند: «کشورها و جوامع بشری در همه شئون اجتماعی خود با نظامات مشخصی اداره می‌شوند… بی‌شک هر یک از این نظام‌ها متکی بر یک پایه فکری، چه برآمده از ذهن متفکران و صاحب‌نظران، و چه زاییده از سنت‌ها و عادت‌های بومی و ارثی، و برخاسته از آن است. در حکومت اسلامی این مبنا و قاعده طبعا باید برگرفته از اسلام و متون معتبر آن باشد و نظامات اداره جامعه از آن‌ها استخراج شود.» البته در انجام این رسالت بزرگ، حوزه‌ها نمی‌توانند از دانش عصری، بیگانه باشند. نظام حکمرانی مبتنی بر اندیشه اسلامی نمی‌تواند بیگانه با زمانه خود باشد و این مسئله در سایه ارتباط با علوم انسانی و نهاد دانشگاه حاصل می‌شود.
ایشان در قسمت دیگری از پیام به این مسئله اشاره می‌کنند:«الزام مهم برای دست‌یافتن به این خصوصیات، اولا آشنایی فقیه با همه ابعاد و معارف دینی در همه زمینه‌ها و ثانیا آشنایی مناسب با یافته‌های امروز بشر در عرصه علوم انسانی و دانش‌های مرتبط با زندگی انسان است.»
همچنین می‌فرمایند:«البته حوزه برای طراحی و تنظیم نظامات اجتماعی نیاز دارد که با یافته‌های امروز جهان درباره این نظامات به اندازه لازم آشنایی داشته باشد… در کنار حوزه، دانشگاه کشور نیز در این زمینه، دارای توان و تکلیف است؛ این می‌تواند یکی از موارد همکاری حوزه و دانشگاه باشد. کار بزرگ دانشگاه آن است که در علوم انسانی مرتبط با نظامات حاکمیتی و مردمی، به کمک نگاه محققانه و نقاد، درست و نادرست نظرات رایج دانش جهان را مشخص و با همکاری حوزه، محتوای اندیشه دینی را در قالب‌های متناسب ارائه کند.»
