وزیر بهداشت و زیردستانش، البته پر بیراه هم نمی‌گویند و بالاخره در این جدال ِ تمام‌نشدنی، این مردم هستند که تا حدود زیادی نقش اصلی را ایفا می‌کنند و با توجه یا عدم توجه به موازین بهداشتی باعث اوج گرفتن یا فروکش‌کردن کروناویروس می‌شوند. در این میان، اما نقش مسئولان و دست اندرکارانی که مردم را سرزنش می‌کنند و مدام از آن‌ها می‌خواهند که از خانه بیرون نروند و دورهمی را ممنوع کنند، چیست؟ آیا کرونا گریبان آن‌ها را نخواهد گرفت؟ دوگانگی‌ها و تناقض‌هایی که صدا و سیما و سلبریتی‌ها به آن‌ها دامن می‌زنند تا کی قرار است دامن این و آن را بگیرد و عده‌ای بی‌گناه را به کام مرگ بکشاند؟ چند نفر از سرمایه‌های کشور مثل مهرداد میناوند و علی انصاریان باید زیر تلی از خاک بروند تا بدانیم و بفهمیم که کجای کار را اشتباه رفته‌ایم و چه کارهایی می‌توانستیم انجام بدهیم و ندادیم که چنین اتفاق‌های ناگواری رخ داده و یک ملت را عزادار کرده است؟ اصلا در شرایطی که بسیاری از اتفاق‌ها و رخدادهای مهم جهانی به‌دلیل شرایط بحرانی و وخیم کرونایی لغو شده یا به‌صورت مجازی برگزار می‌شود، چرا باید جشنواره فیلم فجر در تهران بدون رعایت هیچ‌کدام از موازین بهداشتی برگزار شود و سلبریتی‌ها و خبرنگاران و عکاسان را از سرتاسر کشور دور هم جمع کند و بدون هیچ واهمه‌ای تنگ هم قرار گرفته و بدون استفاده از ماسک همدیگر را در آغوش بگیرند؛ مگر نه اینکه سلبریتی‌ها و ستارگان سینمایی که برخی‌هایشان از جایگاه بالایی نزد عموم برخوردارند، باید الگو و مرجع مردم عادی باشند و با پایبندی به پروتکل‌های بهداشتی از مردم بخواهند که زنجیره شیوع کرونا را قطع کنند و عامل انتقال آن به دیگری نباشند ؟ آیا واقعا این‌طور است؟ نگاهی به عکس‌ها و صفحه‌های اینستاگرامی سلبریتی‌ها اتفاقا عکس این موضوع را نشان می‌دهد و حاکی از آن است که آنچه در جشنواره فیلم فجر به‌هیچ‌وجه بهایی ندارد و همه درباره آن غفلت می‌ورزند،
وجود همین کروناست، کرونایی که در یک‌قدمی خانه همه کمین کرده و آن‌قدر بی‌رحم و سنگدل است که برایش فرقی نمی‌کند قربانی‌هایش چه کسانی باشند: سلبریتی، ورزشکار، خواننده یا مردم عادی که نام‌ونشانی از آن‌ها هیچ کجا وجود ندارد و کسی آن‌ها را نمی‌شناسد. البته فقط جشنواره فجر مصداق بی‌تفاوتی سلبریتی‌ها به کرونا نیست، بلکه برنامه‌هایی همچون هم‌رفیق که از شبکه‌های خانگی پخش می‌شود هم به‌راحتی در حال عادی‌سازی و ازبین‌بردن حساسیت‌های اجتماعی مردم درباره کروناست؛ برنامه‌هایی که مهمانانش به‌راحتی و بدون هیچ فاصله‌ای کنار هم قرار می‌گیرند و همدیگر را در آغوش می‌کشند و کرونا را دستمایه طنز و شوخی‌های خود قرار می‌دهند؛ بدون اینکه کسی هم کاری به آن‌ها داشته باشد یا انگشت اتهام به سویشان دراز کند!
