مرگ مُفت و مفاجات در جاده‌ها!

فــرمــانــده انــتــظامی اصــفــهان در گفت‌و‌گوی تازه خود با ایرنا گفته است: «: امسال دوهزار نفر در حوادث ترافیکی شهری مجروح شدند و آمار تصادف‌های درون‌شهری این استان نگران‌کننده است.»
 آیا مسئولان فکری به حال این نگرانی کرده‌اند؟ برای استانی که 11 هزار و 800 کیلومتر راه و 109 نقطه پرحادثه دارد؟
استان اصفهان به عنوان چهار‌راه حمل بار و مسافر در مرکز ایران رتبه اول حمل بار و رتبه سوم حمل مسافر و تصادف‌های جاده‌ای را در کشور دارد؛ استانی که با 9 استان دیگر هم‌جوار است و چهارراهی برای کسب‌و‌کار و مرگ‌های جاده‌ای.
این چهارراه ترانزیتی دارای ۴۱۲ کیلومتر آزادراه، ۲ هزار و ۲۴ کیلومتر بزرگراه و پنج هزار و ۵۸ کیلومتر راه روستایی است و مابقی به راه‌های ارتباطی بین‌شهری اختصاص داده شده است.
به این ترتیب، ۱۶ درصد از آزادراه‌های کشور سهم استان اصفهان است و به گفته سرهنگ محمدرضا محمدی، رئیس پلیس راهور اصفهان در بهمن 98«اصفهان در شمار چهار استان کشور با بیشترین آمار حوادث، مجروحان و جان‌باختگان ناشی از حوادث رانندگی قرار دارد. بر اساس آمار پزشکی قانونی، بیشترین حوادث و تعداد جان‌باختگان و مجروحان ناشی از تصادف‌ها در چهار استان تهران، فارس، اصفهان و خراسان رضوی ثبت می‌شود.» با این آمار، حتما چیزی از ماشین نمانده، خون تلفات حوادث رانندگی بر آهن‌پاره‌ها و آسفالت جاده‌های درون و برون شهری اصفهان ماسیده و عده بسیاری هم در حال سوگواری هستند.

مرگ مفت بر اثر خطای انسانی!

 بر اساس مطالعات انجام‌شده سه عامل خطای انسانی، خودرو و جاده (محیط) نقش اصلی را در وقوع حوادث جاده‌ای ایفا می‌کنند که متأسفانه، عامل انسانی در نسبت با دیگر عوامل، سهم بیشتری دارد. با این حال، بسیاری از کارشناسان معتقدند که افزایش ایمنی خودروها و رفع نقاط حادثه‌خیز نیز در کاهش تصادف‌های جاده‌ای نقش بسزایی دارد. براساس نظریه کارشناسی، از 109 نقطه پرحادثه جاده‌های اصلی استان اصفهان، 67 مورد مصوبه ملی بهسازی و اصلاح دارد. مسئولان گفته‌اند: «در سال‌های گذشته ۵۵مورد از این نقاط توسط راهداری و حمل و نقل جاده‌ای اصلاح و مشکل آن‌ها رفع شده است»؛ حتی مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان در خرداد 99 با اشاره به شناسایی ۱۰۹ نقطه پرتصادف در راه‌های استان اصفهان، گفته است: «از بین این نقاط ۶۷ نقطه با توجه به شاخص‌های کشوری دارای مصوبه ملی است که در یک‌و‌نیم سال گذشته نسبت به اصلاح ۳۱ نقطه از آن‌ها اقدام شد و برای رفع نقاط پرتصادف اقدام‌هایی مانند اصلاح شیب شیروانی، اصلاح شانه راه، نصب گاردریل، خط‌کشی راه‌ها، نصب حفاظ‌های بتنی، لکه‌گیری، روکش آســفــالت، آشــکار‌ســازی، ایمن‌سازی، تعمیر پل و روشنایی انجام شده و اصلاح سایر نقاط در حال انجام است.»
آمار تصادف‌ها و مرگ و جرح در استان اما نه‌تنها نسبت به گذشته کاهش نداشته است، بلکه بنا به اعلام سازمان پزشکی قانونی اصفهان در شهریور جاری: «در چهار ماه نخست امسال قربانیان ناشی از تصادف‌های رانندگی در این استان رشد ۱۱,۴درصدی داشته و ۳۴۲ نفر در این حوادث رانندگی جان باخته‌اند؛ در حالی که این رقم در مدت مشابه سال قبل، ۳۰۷ نفر بوده است.» همچنین در چهار ماه ابتدایی امسال «هفت هزار و ۸۰۱ مصدوم ناشی از حوادث رانندگی به مراکز پزشکی قانونی استان مراجعه کردند که در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۱۷,۱ درصد رشد داشته است!» بنابراین یک نکته مبهم در این پرونده باقی می‌ماند و آن اینکه چرا هنوز هم سالانه بیش از هزار اصفهانی را از دست می‌دهیم؟ مـــعلولان و مــجــروحــان حــادثه، بـی‌ســـرپـرســـت‌شدن خــانــواده‌هــا، مسائل معیشتی و هزینه‌های متعدد از بیمارستان و کفن و دفن تا برگزاری مراسم و دوندگی‌های اداری و رسیدن به مشکلات زندگی عادی پس از سوگ، بماند!

عامل تصادف، خواب آلودگی مسئولان!

شاید هم مشکل اصلی در تیتری باشد که ایرنا در خرداد 99 برای گزارش خود انتخاب کرده: «رفع نقاط حادثه‌خیز اصفهان نیازمند اعتبارات و هماهنگی بین‌بخشی» است. سرهنگ حسین پورقیصری، رئیس پلیس‌راه اصفهان در گفت‌و‌گو با ایرنا، با بیان اینکه برخی از این نقاط دارای بودجه ملی و برخی بودجه استانی هستند، افزود: «درخواست ما این است که اگر اعتبارات رفع این نقاط، استانی است هرچه زودتر تخصیص یابد و اگر ملی است، پیگیری‌های بیشتری برای تخصیص به‌موقع آ‌ن‌ها انجام شود» بنابراین، مسئولان مؤدی بودجه‌ریزی و بودجه‌گیری استان بایستی کمی دست بجنبانند تا آمار مرگ‌و‌میر همچنان به صورت مطلق‌العنان در دست کرونا باشد.
چرا؟ چون سرهنگ محمدی در اوایل شیوع کرونا خاطرنشان کرده بود: «به‌تازگی موضوع ویروس کرونا مطرح شده و تمام کشورها برای رویارویی با این بیماری بسیج شده‌اند؛ درحالی‌که آمارها نشان می‌دهد هر نیم ساعت یک بار در ایران یک نفر بر اثر تصادف کشته می‌شود، ولی کسی به این موضوع توجهی نمی‌کند و انگار برایمان عادی شده است.» البته عادی‌شدن تلفات تصادف در برابر کرونا یک شوخی دردناک است. به نظر می‌رسد که قضایا از خواب‌آلودگی آب می‌خورد.  فرمانده انتظامی اصفهان به تازگی در گفت‌و‌گو با رسانه‌ها «خستگی و خواب‌آلودگی رانندگان در ۳۰کیلومتری ورود شهرها» را از جمله عوامل سوانح ترافیکی عنوان کرده و گفته که «با وجود تذکر فراوان برای استراحت رانندگان، این موضوع مغفول مانده و موجب واژگونی و تصادف می‌شود.»
 این تذکر حتی با رسم شکل هم بارها به مسئولان نشان داده شده است: مثلا اگر جاده ورودی شهرستان نطنز استاندارد بود یا اگر جاده قم‌‌کاشان و اصفهان‌کاشان بهتر از اینی که هست بود و راننده خواب نبود و… با جست‌وجوی خبر (تصادف/کاشان)، ده ها خبر در چهار ماه گذشته دیده نمی‌شد و از کشته و مجروح و حتی سوختن سرنشینان خودروها، از مقام مسئول و مداح معروف تا مردم عادی خبر نمی‌داد. بنابراین نباید فراموش کنیم که تصادف، طعمه‌هایش را از میان همه مردم انتخاب می‌کند. گاهی سفره زندگی مسئولان را در هم می‌پیچید و گاه، طومار زندگی چندین و چند خبرنگار جوان پرتجربه و سرشار از شوق زندگی را!