برای نگهداری فضایسبز خانگی در بهار اقدامهایی لازم است که به آنها با دیدگاه مهندس محسن اسماعیلیان، مسئول فضای سبز منطقه یک میپردازیم.
کاشت نهال
با شروع بهار و تا قبل از گرمشدن هوا میتوان به کاشت نهال اقدام کرد. به این منظور لازم است در زمستان کندوکوب خاک باغچه و ترکیب آن با کود پوسیده دامی انجام شده باشد. ابتدا باید گودالی با ابعاد مناسب و قطر دو برابر قطر توپ ریشه نهال حفر کرد. پس از آن نهال را کاملا راست داخل گودال قرار داد و توجه داشت که طوقه آن (محل اتصال ریشه و ساقه) دقیقا در سطح خاک قرار گیرد. بعد از آن باید گودال را به آرامی و طوریکه نهال تکان نخورد، با خاک حاصلخیز پر کرد و در پایان آبیاری انجام شود.
کاشت درخت باید در باغچههایی با عمق بیش از 120 سانتیمتر انجام شود. حتی کاشت درختان داخل گلدانهای بزرگ نیز توصیه نمیشود؛ زیرا ریشه درختان برای رشد مطلوب به بستر کشت عمیق نیاز دارند.
کاشت بذر و نشا
اوایل بهار و پس از برطرفشدن سرما، زمان مناسبی برای کاشت مستقیم بذر تعدادی از گلهای بهاره و تابستانه است. به این منظور لازم است ابتدا سطح خاک باغچه را که در فصل زمستان با کود حیوانی پوسیده و خاکبرگ مخلوط شده است، صاف کرد. سپس بذر گلهایی مانند آهار، لادن و لاله عباسی را با فاصله مناسب و حدود 30 سانتیمتر روی خاک قرار داد. بعد روی آنها را با خاک نرم پوشاند و به آرامی و طوریکه بذرها جابهجا و شسته نشوند، آبیاری کرد. بذر گیاهان نامبرده به سرعت سبز میشوند و البته باید بر آبیاری آنها مراقبت کرد تا خاک هیچوقت کاملا خشک نشود.
پس از سبزشدن بذرها و در صورت نزدیکبودن گیاهچههای سبزشده به یکدیگر بهتر است با دست و به آرامی گیاهان را هنگامی که خاک مرطوب است، تُنُک کرده و تعدادی از آنها را از خاک خارج کرد تا گیاهچههای باقیمانده فضای کافی برای رشد داشته باشند و از ایجاد تراکم زیاد، بالارفتن رطوبت و درنتیجه شیوع بیماریها پیشگیری شود.
درباره تعدادی از گلهای بهاره و تابستانه، کاشت مستقیم بذر آنها در باغچه و سبزشدن آنها در شرایطعادی مشکل است. به همین دلیل باید در خصوص تهیه نشای آنها و انتقال نشاها به باغچه یا گلدانهای بزرگ اقدام کرد؛ البته با توجه به رشد نهایی بوته، فاصله کافی بین نشاها در هنگام کاشت در نظر گرفته شود. ازجمله گیاهانی که تهیه نشای آنها در بهار امکانپذیر است، میتوان اطلسی، شاهپسند، جعفری، سلوی و تاج خروس عسلی را نام برد.
این گیاهان مقاوم به کمآبی و دارای دوره گلدهی بالا هستند و با مراقبت صحیح از آنها میتوان تا اواسط پاییز و سرد شدن هوا گلدهی مداوم آنها را شاهد بود. از جمله مسائل مهم در تداوم گلدهی گیاهان نامبرده، حذف سرگلهای خشکشده از روی بوتههاست؛ زیرا حذف سرگلهای خشک سبب حفظ انرژی گیاه و ایجاد غنچههای جدید میشود.
خارجکردن پیاز گیاهان پیازی
با آغاز بهار، بهتدریج دوره گلدهی گیاهان لاله و سنبل به اتمام میرسد و در صورت باقیماندن پیاز آنها داخل خاک و آبیاری مداوم باغچه در طول بهار و تابستان ممکن است پیازها گندیده شوندو از بین بروند. ضمن آنکه خارجکردن پیاز و انبار کردن آن باعث بهتر شدن کیفیت گل در سال بعد میشود.
البته باید توجه داشت که نباید بلافاصله پس از پایان گلدهی گیاهان نامبرده پیازها را خارج کرد؛ بلکه باید آبیاری بوتهها را تا زردشدن کامل برگها ادامه داد تا پیاز در داخل خاک مراحل رشد فیزیولوژیک خود را کامل کند؛ پس از آن پیازها را از خاک خارج کرده و داخل ماسه و محلی تاریک و خنک انبار کرد و در اواسط پاییز مجددا کشت کرد.
حذف تنهجوش و پاجوش
پاجوشها شاخههایی هستند که در کنار تنه اصلی رشد کرده و در دریافت آب و مواد غذایی از خاک با درخت اصلی رقابت میکنند. تنهجوشها نیز شاخههای روییده روی تنه اصلی درخت هستند. پاجوشها و تنهجوشها باید به محض مشاهده در هر فصلی از سال حذف شوند و بهتر است در بهار که آغاز رشد آنها در سال جدید است، از قسمت پایین قطع شده تا قبل از ضخیمشدن جلوی رشد آنها در همان ابتدای سال گرفته شود.
